Tweede Kamerleden zijn mediajunks – 5

25 maart jl. sprak de Tweede Kamer over haar eigen functioneren. Een van de punten van discussie was het teveel volgen van de mediahypes. Nu heb ik hier in een korte reeks over de kamervragen geconstateerd dat er zoiets bestond als de Constante van Steeph: Driekwart van de kamervragen zijn direct gevolg van een mediabericht. De vorige keer was er sprake van een trendbreuk omdat het op 65% uitkwam. Nu was ik benieuwd of de recente introspectie er nog voor zou zorgen dat het percentage nog verder omlaag zou gaan. Dus heb ik alle 140 kamervragen van na 25 maart even geturfd. Helaas, helaas, de uitkomst is nu 71%. Hier de score van de partijen: PartijKamervragen   Nav media PVV1694% SGP580% GroenLinks978% SP4377% VVD2176% CDA2370% PvdD667% PVDA2763% CU757% D661656% Verdonk10%

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voila: het redelijk groen-ultrarechts alternatief

sargassopollIk sta toch wel even te kijken van dat polletje hiernaast. GroenLinks was de gedoodverfde winnaar en wat gebeurt er? Pechtold gaat er met de hoofdprijs vandoor! Te leuk om als amateur-verkiezingsanalist niet even de kans te grijpen het Sargasso-electoraat uit te benen. Maurice de Hond zal er vast wel een trend in ontdekken, maar persoonlijk kan ik er geen hoofdkaas van maken.
Is de bezoekersschare lichtelijk aan het verrechtsen, of zijn er backstage krachten aan het werk geweest die de uitslag van dit polletje hebben beïnvloed? Verdacht is in ieder geval dat de respons aan de hoge kant is, vergeleken met eerdere peilinkjes alhier. Maar dan nog: die nek-aan-nek-race tussen Femke en Alexander had ik allerminst verwacht. Om nog maar te zwijgen van die derde plek voor Wilde Greet.
Dit drietal kan bijna een coalitie smeden!
De comments bij dit polletje geven ook weinig uitsluitsel over de motieven van de stemmers. Behalve dan dat de SP en de PvdA duidelijk uit de gratie zijn bij de Sargasten.De PVV verzamelt hier uiteraard de proteststemmen, want een polletje als hiernaast leent zich daar uiteraard goed voor. Zeker als de richtlijn is: U móet kiezen. Wat als daar had gestaan: U mág kiezen? Zou het wellicht zo zijn dat herinvoering van de stemplicht tot geheel andere peilingen/verkiezingsresultaten zou leiden?
Of is het wellicht zo dat dit polletje aantoont wat we allemaal wel weten maar niet hardop durven zeggen. Namelijk dat…

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Kredietporno

Mensen weten best dat er risico’s zijn verbonden aan lenen. Maar met een reclameverbod maak je het mensen die toevallig een krediet nodig hebben moeilijker om verschillende producten te vergelijken. Dat is onzinnig.

Henriëtte Prast, hoogleraar persoonlijke financiële planning (ja, die hebben we ook al) veegt graag de vloer aan met het zoveelste bemoeizuchtige wetsvoorstelletje uit de koker van CDPvdA. Want in Den Haag denken ze heus dat de minima, die zich suflenen tegen beter weten in, worden beschermd door een ban van ‘leenreclames’ voor negenen des avonds. Tuurlijk: kansarm NL gaat vroeg naar bed en mist zo de onweerstaanbaar aanlokkelijke DSB-reclames, die je in een hypnose brengen en je aanstonds doen besluiten een keuken van 20 mille aan te schaffen. Gooi er maar een wetje tegenaan en bedrijf zinloze symboolpolitiek. Onderwijl mogen automerken én keukengiganten blijven stunten met renteloze kredieten en glijden er talloze folders in de bus met prijzen op basis van aflossing per maand. Who cares?
Als mensen de komende tijd hun baan verliezen, zullen ze toch moeten leren om een tijdje met minder geld toe te moeten”, aldus een enthousiaste staatssecretaris Klijnsma over dit onzalige idee. Vanwaar toch die ongebreidelde bedilzucht? DSB is ineens de boosdoener, maar het gekke is: ze staan onder toezicht van de AFM, raadplegen de BKR en wijzen 9 van de 10 leenzuchtige Tokkies de deur. Alles volgens de regels die voor alle kredietverleners gelden, dus waar gaat het over?
Leenreclames zijn de financiële softporno en het calvinistisch-socialistisch smaldeel wil die troep niet prime time op tv. Daar valt in esthetisch opzicht wel wat voor te zeggen (gewoon slechte reclamespots), maar om daar nou een wettelijk regeling op los te laten? “Lenen kost geld” is immers een verplichte toevoeging aldaar. Zoals voor al die zompige beleggingsfonden op de STER ook de waarschuwing geldt dat “resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst” zijn. Heeft nu menig belegger totaal kansarm gemaakt. Dus die dan ook maar verbieden?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De meerderheid heeft gelijk

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder weer eens een stuk van SanteBrun, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.

Geert... eet een ijsje (Foto: Flickr/jacco de boer)

Het optreden van Geert Wilders in het crisisdebat leek een beetje op aftreden, maar wij houden hem in de gaten. In de meer realistische peilingen is zijn partij derde, dus hij is nog geen premier.

Het was dan ook scoren voor open doel, nadat de zeer onwaarschijnlijke minkukel Van Geel had verklaard (en ik citeer uit het hoofd) dat ‘democratie goed is, maar niet moet uitdraaien op inspraak’. Dat is, als je er over nadenkt, intussen precies de kern van de democratie, al moet je dat natuurlijk niet zo zeggen. Officieel is het nog altijd zo dat het centrale kenmerk van een democratie is dat je rekening houdt met de mening van de minderheid, maar het is niet iedereen in de Tweede Kamer en daarbuiten gegeven te begrijpen wat dit eigenlijk precies betekent. Democratie is niet: ik heb altijd gelijk.

Het gekke is natuurlijk dat er weinig aan te doen valt. De coalitie komt doorgaans tot stand op grond van het feit dat de coalitiepartijen samen een meerderheid in het parlement hebben. Hadden ze die niet, dan begonnen ze niet eens aan een coalitie. In de praktijk komt de functie van de minderheidsfracties er op neer, dat ze genadeloos het voorgestelde beleid fileren en bij het grof vuil zetten; voor het beleid dat vervolgens wordt besloten heeft het geen gevolg, maar de aangevoerde argumenten kunnen er wel toe leiden dat het electoraat de volgende keer de oppositie de meerderheid verschaft, waardoor die (eventueel) een coalitie kunnen vormen ‘die kan rekenen op een vruchtbare samenwerking met het parlement’, het ligt de kannegin in de mond bestorven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Tweede Kamer reflecteert

Morgen vergadert de Tweede Kamer over haar eigen functioneren. Hierover hadden we al een schot voor de boeg twee weken geleden. Maar nu heb ik ook het gehele rapport gelezen. Daarom nog wat aanvullende commentaren straks.
Maar eerst even een kort rondje langs de media. Twee kranten plaatsen de huidige reflectie in een historisch perspectief en geven er blijk van kennis genomen te hebben van het rapport zelf. Dat leidt met name bij Trouw tot een interessante beschouwing.
De Volkskrant kiest de makkelijke weg en laat de voor- en tegenstanders van de voorstellen aan het woord. Daardoor hoeft het rapport zelf niet aan de orde te komen.

Dus dan hier maar wat punten over het rapport zelf. Maar eerst een plaatje, anders is de voorpagina zo saai.


Het eerste plaatje spreekt voor zich en staat ook (in twee stukken) in het rapport. De trend in de laatste jaren is duidelijk.
Het tweede plaatje geeft het gemiddelde aantal maanden ervaring per kamerlid weer. De rode lijnen zijn de verkiezingen. In het rapport wordt gesproken over steeds minder ervaring in het parlement. Strikt genomen is dat zo. Maar het is voor een groot deel toe te schrijven aan de snelle opvolging van verkiezingen. Het is maar de vraag of dit een wezenlijke trend is. Wanneer dit kabinet zijn termijn uitzit, zal de lijn weer bijna op het oude niveau uitkomen. Er komt namelijk nog zeker twee maal 10 maanden bij (rekening houdend met tussentijdse wisselingen).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | Weglopen uit het Torentje…

“Wat doet minister-president Wilders dan straks als hij het moeilijk krijgt? Weglopen uit het Torentje?” (Paul Hunt, alias ‘gnfti’, op Twitter)

Twitterazzi reageren heel verschillend op het weglopen van Geert Wilders uit de Tweede Kamer. Opvallend: positieve en negatieve reacties houden elkaar vrij redelijk in evenwicht. Een kleine selectie postitieve reacties:

“Dit had het arrogante zooitje niet verwacht. Een goede zet waar lef voor nodig is. Een juiste beslissing.” (Pentabeer)
“Met de hele fractie weglopen uit een schijndebat, ben er niet trots op, maar hulde voor Geert Wilders!” (timbloebaum)
“Goeie zet van Wilders om weg te lopen… Tijd voor nieuwe politiek en de stemmers applaudiseren…” (Fugazi4all)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Europees niemandalletje

Logo kamerstukken van de dagMijn aanleiding voor dit stukje was een afgewezen motie over het verhuiscircus tussen Brussel en Straatsburg. Stom dat dit afgewezen werd. Maar na enige tijd moest ik constateren dat er eigenlijk een heel ander probleem relevant was.
Laat me u even door de voorgeschiedenis leiden.

Vandaag en morgen is er de reguliere Europese top. Op de agenda staan vooral de economie en de komende klimaattop in Kopenhagen. Beide onderwerpen kan je rustig als relevant en urgent bestempelen.
Nu is het gebruikelijk dat er voor zo’n top nog met de Tweede Kamer gesproken wordt. De Tweede Kamer kan dan discussiëren over met welke inzet de regering deelneemt aan de top.
Door alle perikelen rondom de crisisbesprekingen leek het er dit keer niet van te komen. Maar een aantal oppositiepartijen maakten zich daar erg kwaad over deze week. Het was te belangrijk om niet te doen. Vooral de VVD had hier een prominente rol in. Een overleg op dinsdagavond lukte niet, een spoeddebat ging niet, het werd een “spoedoverleg” op woensdagochtend.
Nou, dan hoop je dus op wat vuurwerk en relevante inbreng voor de komende top. En dat viel stevig tegen. Er was wel vuurwerk, maar die ging over iets anders. Straks daar meer over. Er was één relevante motie van dhr Vendrik. Die ging over het aandacht vragen voor het schenden van de Ecofin afspraken van Bali. Had dus duidelijk met klimaat te maken. Daar was weinig discussie over. De motie werd aangenomen (waarbij VVD en PVV tegenstemden).

De meeste tijd van het spoedoverleg ging echter zitten in een motie van dhr Han ten Broeke (VVD), mede ondertekend door SP, GL, D66 en SGP. Deze motie roept de regering op om nogmaals te verzoeken om het verhuiscircus naar Straatsburg aan te kaarten op de top.
Nu hebben ze daarmee een punt. En hoewel in de discussie aangegeven wordt dat dit al wel meerdere malen is aangekaart, heeft de regering dit volgens mij nooit tot een echt agenda-onderwerp gebracht. Omgekeerd kreeg de VVD voor de voeten geworpen dat ze dan maar wat harder aan de liberale fractie in het EP hadden moeten trekken. Daar zijn ze ook nog niet overstag. Kortom, een kort debat met veel verwijten over en weer.
Maar dat is allemaal niet zo relevant nu. Dit is een motie die al vijf keer eerder is aangenomen. Daarnaast is het geen onderwerp op deze voorjaarstop. Dus waarom is dit nou zo belangrijk? (De motie werd afgewezen trouwens.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweede Kamerleden zijn watjes | Revisited

Wat doet de politiek als men klaagt over hun functioneren? Men start een onderzoek, verliest tijd en hoopt dat het dan vanzelf beter gaat. Twee jaar geleden kwam de Raad voor Openbaar Bestuur met het rapport “Binnenhof van binnenuit”. Het zoveelste signaal dat de huidige politiek niet lekker functioneert. In mijn betoog daarover vatte ik het als volgt samen:
Tweede Kamerleden zijn slachtoffer van de media die ze zelf vervolgens ook weer krampachtig gebruiken. Ze zijn slachtoffer van de fractiediscipline omdat ze bang zijn voor hun baantje in de toekomst. Ze zijn nauwelijks in staat in de breedte onafhankelijk hun controlerende taak uit te voeren, ondanks de instrumenten en de tijd die ze daarvoor hebben. Ze zien dat burgers niet begrijpen wat ze doen, maar nemen vervolgens geen actie om deze situatie te veranderen. Ze zijn nauwelijks bereid tot veranderen. En last but not least ligt de schuld voor dit alles elders, vooral niet bij zichzelf.

Maar goed, dat rapport werd voor kennisgeving aangenomen en ze zijn dus zelf maar een onderzoek gestart. Dat komt morgen pas officieel uit, maar NRC had al wat inside information:
Het parlement moet vaker zelf onderwerpen agenderen. De Tweede Kamer laat zich nu te veel leiden door plannen van de regering en door publicitaire incidenten.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het zooitje van de Tweede Kamer

Je moet het lef maar hebben. Om nog vóór je als (vervangend) Tweede Kamerlid bent geïnstalleerd, al ongezouten kritiek te uiten op de handel en wandel in dit parlementair paradijs. Mathieu Heemelaar, die in de startblokken staat om Naima Azough (met zwangerschapsverlof) tijdelijk als Kamerlid van GroenLinks te vervangen, die flikt het wel.vergaderzaal-2e-kamer
De huidige fractievoorzitter in de stadsdeelraad Amsterdam-Westerpark – en tevens docent aan de Haagse Hogeschool – mocht onlangs al even als ‘stagiaire’ in de Kamerbanken plaatsnemen en wist niet wat hij meemaakte. Op zijn hyves-blog deed Heemelaar, fervent homo-activist, een week geleden al verslag van zijn eerste ervaringen. En die liegen er niet om: “Zelden zag ik zo’n ongedisciplineerd zooitje. Er was een vooraanstaand lid van de PvdA, die gedurende het hele vragenuur onbeschoft met iedereen in de zaal grappen aan het maken was, en vrijwel het volle uur met zijn rug naar de voorzitter en het debat gekeerd stond.” Nee, namen wil hij niet noemen (heel verstandig Mathieu)….

Gekwetter

Wat Heemelaar meemaakte kun je afdoen als gewenning, maar de man heeft helemaal gelijk. Op tv lijkt het allemaal best ordelijk te verlopen in de plenaire zaal, en voor de treurbuis is alles best goed te verstaan. Maar in de zaal zelf is het een gekwetter van jewelste, zo weet ik uit eigen ervaring. Terwijl vooraan een debat gaande is, kan het rustig gebeuren, dat in de Kamerbanken daarachter luidruchtige mini-bijeenkomsten plaatsvinden. Heemelaar: “Voorzitter Gerdi (Verbeet – red) verzuchtte tot twee keer aan toe dat zij gesprekken in de zaal soms woordelijk kon volgen, hetgeen toch niet de bedoeling kon zijn. Op TV hoor je dat geklets niet zo, in de zaal komen de sprekers (versterkt!) nauwelijks boven het geroezemoes uit.”

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende