Jeugdzorg op de schop – deel 2

De jeugdzorg in Nederland gaat flink op de schop. Gemeenten worden verantwoordelijk, er is minder budget en er wordt meer vertrouwd op eigen kracht en eigen netwerk. Sargassoredacteuren Jeroen Laemers en Eva Schram gingen op bezoek bij jeugdzorginstelling TriviumLindenhof en spraken met medewerkers en (ex-)cliënten. Vandaag deel 2 van de tweedelige reportage. (Deel 1 is hier te vinden.) Nadat ze voor de derde keer uit huis werd geplaatst, kwam Judith (met wie we in het eerste deel van deze reportage al even kennis maakten) in een woongroep terecht. Haar vader hield nauwelijks toezicht waardoor haar thuissituatie niet veilig was. Judith kreeg te maken met mishandeling en seksueel misbruik. Haar moeder, die niet in staat was voor zichzelf te zorgen, woonde apart en onder begeleiding. Haar enige andere familie, een tante, was grotendeels buiten beeld. Op iets latere leeftijd kon ze tot op zekere hoogte rekenen op de ouders van een goede vriendin, die haar bijvoorbeeld meenamen op uitstapjes. Maar toen Judith aan een nichtje van haar vriendin bekende dat ze wel eens blowde, werd het contact direct en volledig verbroken. Al vanaf haar vroege tienerjaren kreeg ze last van depressies. De leefgroep waar Judith de laatste jaren verbleef, omschrijft ze als 'een dierentuin waar je je eigen plek moet veroveren.' Hoewel de leiding er strak op zat werd er regelmatig gedronken en geblowd. Ook werd ze geconfronteerd met ongewenste intimiteiten van medebewoners: 'Ik kan moeilijk nee zeggen.' Ze kreeg een training om haar weerbaarder te maken: 'Daarbij moest ik heel hard tegen een bal aan slaan.'

Quote du jour | verantwoordelijk onderwijs

QUOTE - Doorgaan op deze weg is daarom geen optie; er is verandering nodig, en het onderwijs moet daarin het voortouw nemen, betoogt Aldo van Duivenboden. “Wat mij betreft is de tijd aangebroken dat het onderwijs het juk van de brave volger van economie en arbeidsmarkt afwerpt en het voortouw neemt als aanjager van de transitie naar een duurzame en inclusieve wereld”, schrijft hij.

Ok, het heeft misschien een beetje ’60’s vibes (Kritiese Universiteit iemand?), maar Aldo van Duivenboden van de OnderwijsInnovatie Hub van Hogeschool Saxion heeft hier natuurlijk wel 100% gelijk. Hadden ze in de jaren 60 trouwens ook wel, dat je een beetje systeemkritiek best mag verwachten vanuit het hoger onderwijs en dat het uitblijven daarvan gelijk staat aan het dienen van de status quo. Maar dat terzijde.

Foto: TijsB (cc)

Jeugdzorg op de schop – deel 1

REPORTAGE - De jeugdzorg in Nederland gaat flink op de schop. Gemeenten worden verantwoordelijk, er is minder budget en er wordt meer vertrouwd op eigen kracht en eigen netwerk. Sargassoredacteuren Jeroen Laemers en Eva Schram gingen op bezoek bij jeugdzorginstelling TriviumLindenhof en spraken met medewerkers en (ex-)cliënten. Vandaag deel 1 van de tweedelige reportage.

‘Toen ik vier of vijf was, werd ik uit huis geplaatst. Dat weet ik nog heel goed. Ik was overdag thuis met mijn vader. Er kwamen allemaal mannen aan de deur, mijn vader probeerde ze tegen te houden. Ze kwamen in huis zoeken, dus ik verstopte me onder tafel. Wat ik nog steeds niet snap: ze hadden me gewoon kunnen zien zitten, maar haalden me niet onder die tafel vandaan. Ik ben er zelf onderuit gekropen.’

Het bovenstaande is de allereerste duidelijke herinnering van Judith (18). Bij deze ene gedwongen uithuisplaatsing zou het niet blijven. Via verschillende pleeggezinnen, tehuizen en een gesloten instelling kwam ze uiteindelijk in een ‘gewone’ open leefgroep terecht. Al die tijd stond Judith onder toezicht van Bureau Jeugdzorg dat haar opvoeding toevertrouwde aan verschillende gespecialiseerde jeugdzorginstellingen.

Jeugdhulpverlening te verkokerd

Op dit moment is in Nederland de jeugdhulpverlening verdeeld in verschillende sectoren. Gemeentelijke Centra voor Jeugd en Gezin (CJG) zijn verantwoordelijk voor consultatiebureaus en schoolartsen, preventie, voorlichting en lichte hulpverlening. Meer gespecialiseerde hulp wordt, in opdracht van provincies en Rijk, geboden door de jeugd-ggz, de jeugd-lvb (die zich richt op kinderen met een lichte verstandelijke beperking) en de jeugdreclassering. Tenslotte is er nog de reguliere jeugdzorg die intensieve, pedagogische ondersteuning biedt aan gezinnen met zware opvoedproblemen en zorg draagt voor kinderen die uit huis worden geplaatst. Ook deze hulpvorm valt nu nog onder de verantwoordelijkheid van de provincies.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opblaasbare windmolens

Windmolens van doek en kunststof zijn niet alleen een stuk goedkoper dan de conventionele versie van staal en aluminium, ook benaderen ze een vergelijkbare energieopbrengst. Een bedrijf in Israël gooit hoge ogen met haar opblaasbare WINFLEX windmolens.

Voor de bouw van een conventionele windmolen is een grote hoeveelheid staal nodig. Een doorsnee onshore windmolen van 0,6MW met een hoogte van 50 m bevat grofweg 57 ton staal. Daarbovenop komt dan nog 3 ton koper, 300 kg aluminium en ongeveer 4,5 ton versterkt epoxyhars voor de rotorbladen. Dat is naast een aanzienlijke kostenpost ook een serieus knelpunt gezien de grondstoffencrisis waar we deze eeuw mee te maken krijgen. Om het aandeel windenergie naar een substantieel niveau te brengen zijn er enorme hoeveelheden staal en aluminium nodig. De schaarste in grondstoffen vormt daarom op meerdere terreinen een knelpunt in de transitie naar een duurzame koolstofarme economie.

Uiteraard worden de opblaasbare windmolens niet gemaakt van lucht, ook hier zijn grondstoffen nodig. Maar doek en kunststof kunnen beide uit plantaardige en dus hernieuwbare bronnen worden gewonnen. Deze zogenaamde biobased economy is niet vrij van conflicten met natuur en voedselvoorziening maar geeft wel een oplossing voor eindige grondstofvoorraden en vervuilende productieprocessen. Bovendien is een opblaasbare windmolen zo verplaatst mochten de NIMBY’s opduiken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Gemeenten niet klaar voor jeugdzorgtaak in 2015

Aldus de Volkskrant:

Bijna de helft van de gemeenten betwijfelt of zij alle kinderen in de jeugdzorg kunnen helpen met het geld dat het Rijk beschikbaar stelt. Eenvijfde zegt zelfs ronduit dat dit niet gaat lukken. Dat blijkt uit een enquête van de Volkskrant waaraan 158 van de ruim vierhonderd gemeenten deelnamen.

Vooral de zorg voor de zwaardere gevallen, waarbij preventie en vroegtijdig ingrijpen niet helpt, dreigt in de knel te komen. (Maar dat wisten wij hier bij Sargasso maanden geleden al.)

Kabinetsplan voor overheveling jeugdzorg naar gemeenten krijgt steun Eerste Kamer

Een onafhankelijke commissie ‘die alle veranderingen in de gaten gaat houden’ verzekerde het kabinetsvoorstel van de noodzakelijke steun van oppositiepartijen CDA en D66.

Afgezien van een ‘overheveling’ is er tevens sprake van een forse bezuiniging: 450 miljoen euro per jaar.

Dat er – nog afgezien van de bezuinigingsoperatie – kanttekeningen bij deze operatie zijn te plaatsen, bleek al uit een uitgebreide, tweedelige reportage die eerder op Sargasso verscheen (deel 1, deel 2).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende