Ongeveer de helft van de mensen die nu in de bijstand zitten, kunnen gewoon aan het werk. Dat stelt VVD-bewindsman Paul de Krom, van Sociale Zaken. "Tenminste zolang ze maar niet bij de overheid gaan werken. Want wij hoeven die lui niet." De staatssecretaris werkt op dit moment samen met de sociale partners aan plannen om de bijstandstrekkers bij het bedrijfsleven aan het werk te krijgen. Opmerkelijk is dat de VVD-bewindsman daarin ook nadrukkelijk samenwerkt met partijen buiten de coalitie. Volgens het geniale consultancybureau McKinsey een goede strategie. "Wil je iets van de grond krijgen, dan zul je eerst bruggen moeten bouwen. Maar bij ons hoeven mensen uit de bijstand ook niet te solliciteren." McKinsey berekende onlangs dat het ontbreken van een baan de belangrijkste oorzaak is van werkloosheid.
Voor iedereen bij wie de Hans van Duijn zomerserie in het verkeerde keelgat schiet: plaats uw eigen Henk en Ingrid tekst op henkeningrid.org. Onder het mom van ‘de gewone man kan niet hard genoeg aangepakt worden’ kunt u hier al uw hogeropgeleide humor kwijt. Wakkerpedia op stickerformaat. Leuke bijkomstigheid: misschien duikt uw überludieke tekst wel op in de openbare (gesubsidieerde) ruimte?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
(Informatie van de Rechtsoverheid)
Ook in Nederland kunnen we te maken krijgen met islamisering. Het is verstandig u hierop voor te bereiden.
U kunt zich bijvoorbeeld voorbereiden op de islamisering door een noodpakket samen te stellen. In een noodpakket zitten spullen die u helpen u in geval van islamisering enige tijd te redden. Een noodpakket bevat in ieder geval: een radio op batterijen; een zaklamp; een eerstehulpdoos; een CD-speler op batterijen; Nederlandstalige muziek; boeken van Hans Jansen en/of Martin Bosma; een Prinsenvlag; een gereedschapsset en een waarschuwingsfluitje. Daarnaast is het verstandig in ieder geval een Bijbel of Torah in huis te hebben. Ga ook na wat voor uw specifieke gezinssituatie onmisbare producten zijn. Kijk voor meer tips op www.nederlandislamiseert.nl.
Iedere islamisering is anders, maar voor elke islamisering geldt in ieder geval:
“Smurfen. Ze zijn racistisch, totalitair en seksistisch”. De Franse schrijver Antoine Buéno publiceert in juni het boek Le Petit Livre Bleu, waarin de auteur een serieuze sociologische studie doet naar de Smurfen en hun land ‘ergens hier ver vandaan, waar paddenstoelenhuisjes staan’. De conclusies in het kleine blauwe boekje zijn hard: de Smurfen maatschappij is een totalitaire utopie doordrenkt van stalinisme en nazisme’ (Volkskrant). Ook zijn de Smurfen volgens Buéno seksistisch: Smurfin is de enige vrouw én zijn er duidelijke verwijzingen naar antisemitisme (Gargamel heeft een joods uiterlijk) en racisme (zie: Zwarte Smurfen) in de populaire kinderserie.
Totalitair, utopisch, nazistisch? Over welke politieke beweging hebben we dat vaker gehoord? Precies: de Partij voor Verraad aan de Vrijheid (PVV). Hoog tijd dus om de PVV langs de blauwe meetlat te leggen: hoe groot zijn de overeenkomsten tussen PVV’ers en Smurfen? Sargasso zou JOOP niet zijn als we ons Onwetenschappelijk Bureau deze ochtend niet direct een Quick & Dirty Scan lieten smurfen op dit dilemma. Onze onderzoekers kwamen tot de volgende conclusies:
Grote Smurf – Geert Wilders
Beiden zijn zeer autoritair en paternalistisch. Alle twee zijn ze herkenbaar aan een kuif witte haren, bij de een op zijn hoofd bij de ander aan zijn kin. Beiden worden bewaakt: de een door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging de ander door Potige Smurf. Alle twee hebben onbetwitst de leiding over hun volk, niemand durft aan hun gezag te twijfelen behalve de feitelijk machteloze Hero Brinkman en Moppersmurf.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De Egyptenaren stuurden hun dictator naar huis, kregen er een militair bestuur voor terug en vierden dit vervolgens met een groot volksfeest. Dat is net zoiets als tweede worden op een WK en een rondvaart door de grachten organiseren. Nederlanders en Egyptenaren lijken dus eigenlijk best veel op elkaar. Maar in één ding verschillen we flink: Egyptenaren zouden wél massaal gaan stemmen bij de Provinciale Statenverkiezingen, terwijl hier de verwachte opkomst een magere 45% is… Maar wat weten die Egyptenaren nu van democratie?! Wij gaan hier al 100 jaar gebukt onder democratie, inspraak en rechtspraak! Ga er maar aan staan! Een Eerste Kamer die indirect gekozen wordt om wetten te controleren?! Provinciale Staten kandidaten waar je nog nooit van hebt gehoord?! ..en de enige Sterke Man die hier iets aan kan doen wordt naar de zeebodem gecartooneerd door JOOP?! Dus laat u zich niets wijsmaken door die Egyptenaren op het Tahrirplein als ze zeggen dat u knettergek bent als u vandaag niet van uw stemrecht gebruik maakt. Over 100 jaar zitten zij ook met hun onderbuik vol shoarma te klagen over de kloof tussen bestuur en burgers. [/tongue in cheek]
Voor Maria Genova.
Niemand lijkt zich druk te maken om de miljoenen kinderen die elke dag dag weer worden mishandeld, vaak door duizenden vrouwen. We maken ons liever druk om de koopkracht van koopverslaafden.
De Stop Child Labour campagne kreeg iedereen over zich heen door er op te wijzen op dat veel kleding gemaakt wordt door kinderhandjes. Zielig voor de koopverslaafde vrouwen. Vast wel. De vraag is wat belangrijker is: een koopverslaving bevredigen of kinderen redden die tientallen keren per dag worden mishandeld.
Koopkracht is een groot goed, maar in onze door modegrillen geterroriseerde consumptiemaatschappij wordt het werk van de politie onmogelijk gemaakt, vooral bij het bestrijden van kinderabeid. Volgens schattingen is zestig tot negentig procent van de kleding die te koop wordt aangeboden in Nederland tot stand gekomen onder slechte arbeidsomstandigheden. Maar het komt nauwelijks voor dat klanten signalen van dwang en mishandeling aan de politie doorgeven.
Ik was zelf ook een van de miljoenen onnozele koopverslaafden die dacht dat al die goedkope bloesjes zomaar tot stand kwamen. Toen ik research deed voor het boek ‘Child labour and Fashion’ kon ik het nauwelijks geloven wat zich achter die leuke stofjes afspeelde: werkdagen van twintig uur, gedwongen opsluiting, bijzonder zware mishandelingen, bedreigingen van familieleden en de ouders van de slachtoffers…
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Als jonge vrouw vond ik de wereld geweldig. Toen heb ik me voorgenomen: aan dit gevoel moet je terugdenken als je ooit wanhopig bent. En dat heb ik gedaan. Maar daarom ben ik nog geen eeuwige optimist. Ik behoud mezelf het recht voor om te klagen, te zagen en te piekeren”.
Zie hier het realistisch optimisme van Nigella Lawson: de Queen of Food Porn. Ze is dik, ze is 50, ze is mooi. Humo sprak met haar voor het extradikke(?) kerstnummer. Hardnekkig optimisme sleept ons door deze donkere dagen vol culinaire aberraties. Maar piekeren mag dus ook, zo stelt sexy culiqueen Nigella. Piekeren over hoe je de chocoladerisotto met truffel niet tot pap kookt en of je dat kant-en-klare kerstmenu van Jamie Oliver voor €2,99 wel moet downloaden ..en of dat je problemen echt oplost? Klagen mag ook van Nigella, zeker als je wanhopig bent. Klagen over de kinderen die deze dagen weer 24/7 om je heen zijn. Dan ben je tegen vieren (plus of min 2 uur) wel weer toe aan een borrel: cointreau, citroensap en gin en shake your white lady. Problem(s) solved. Nog zo’n fnuikend kerstdilemma: voelt u zich voor het kerstdiner onzeker over uw wijnkennis? Bedenk dan dat wijnproeven één grote doorgestoken kaart is. Wijn is immers niet om te proeven, maar om te drinken, om door te drinken. Luister maar naar Mister Amsterdam en de waarheid over wijn. U ziet: voor alles is een oplossing en ook kerst gaat vanzelf weer voorbij. Dat is realistisch positivisme! Uw gemarginaliseerde margeblogger wenst u in de geest van de Queen of Food Porn en Mister Amsterdam een soepele kerst en een hardnekkig optimistisch 2011, met op z’n tijd veel geklaag en gepieker. Hap, slurp, lik, smak, proost! *doet heel uitdagend een tongue in cheek*
Zorgverzekeraar CZ staakt eind deze maand het aanbieden van service. De kosten voor klantenservice lopen enorm in de papieren, terwijl klanten van de Tilburgse zorgincasso-organisatie nauwelijks tevreden zijn over het product. “Klanten zijn daarentegen wel tevreden over onze televisiespots”, constateert bestuursvoorzitter Wim van der Meeren. “Daar gaan we ons dan ook meer op toeleggen. Service is gewoon niet ons ding. En dan moet je daar als organisatie ook niet goed in willen zijn.” In een persbericht stelt zorgtopman Van der Meeren bovendien dat hij Youp van ’t Hek een matig cabaretier vindt.
De Brabantse zorgverzekeraar heeft de afgelopen jaren geprobeerd met allerlei geautomatiseerde service-diensten een grote klanttevredenheid na te streven. “Dat is mislukt”, stelt Van der Meeren. “We hebben geprobeerd klachten te behandelen en telefonisch bereikbaar te zijn, maar dat blijkt onbetaalbaar. En dan stel je jezelf de vraag: hoe belangrijk is klanttevredenheid eigenlijk? Wij hebben die vraag beantwoord met: niet.”
Ondanks de besparingen die CZ behaalt met de snoei in service, gaat de premie volgend jaar toch fors omhoog. Van der Meeren legt het uit: “De afgelopen jaren zien we een trend. We keren voor steeds minder behandelingen geld uit. Vandaar onze slogan: CZ Ontzorgt. En minder uitkeren is duur, want je bent heel veel tijd en geld kwijt om er voor te zorgen dat je niet te veel geld uit hoeft te keren. Vroeger betaalde de zorgverzekering gewoon alles en dat is natuurlijk veel goedkoper.”
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.