Rijdende Rechter: Pak die Jetske!

Wat missen we op deze screenshot? Juist: het dragen van een gordel! Wie zit er achter het stuur te tuffen? Jetske - Rijdende Rechter - van den Elsen. Hoezo rijden met de blik op de weg... We noteren 17 maart als datum van uitzending van dit NCRV-programma. Brave omroep, dus je denkt: als het om de regels gaat, dan houdt men zich daar ook aan. Zeker in een programma waar het recht zegeviert en waar presentatoren het goede voorbeeld zouden moeten geven, als het gaat om het naleven van de wet. Quod non: dit wordt 90 euro boete voor mevrouw Van den Elsen. En dan nog dit. Rijdt deze presentatrice in een gestolen Mercedes, of is wellicht de wegenbelasting niet op tijd betaald? Niet door de APK gekomen dan?...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onderzoeksjournalistiek van de Lage Landen

, door

In Nederland gaat het prima met de onderzoeksjournalistiek. Week in week uit verrassen de dames en heren journalisten ons met de meest onthullende scoops. De wereldschokkendste onthullingen van de afgelopen jaren op een rijtje:

• Het is makkelijk om aan coke te komen in een grote stad. (2007 Alberto Stegeman SBS)
• Je kunt een bom gooien op Schiphol als je snode plannen hebt. (2008 Alberto Stegeman SBS)
• Je kunt kijkcijfers beïnvloeden als je kastjes kaapt. (2009 Geen Stijl)

Het slappe rijtje met onzin onthullingen is eindeloos. Ik ageer niet tegen het fenomeen ‘onzin onthullingen doen’. Ik zie dat als kattenkwaad. De onthullingen in de categorie ‘als je poept en je trekt niet door dan ruikt het vies’ kunnen mij gestolen worden. Als mensen het grappig vinden, prima. Guido Weijers, Freek de Jonge en Claudia de Breij bedoelen hun performances vast ook grappig. Ik snap ze niet. Of misschien snap ik ze wel en moet er daarom niet om lachen. Hoe het ook zij, smaken verschillen en we leven in een vrij land.

Serieuze media

Wat me tegenstaat, is het belang dat serieuze media als de NOS, het AD en de Volkskrant hechten aan de ‘onthullingukjes ‘ van journalisten uit de Toto divisie. Is er geen grote mensen nieuws? Alleen de NRC ging deze week niet mee in het kopiëren van de stijlloze‘onthulling’. Dat geeft mij persoonlijk weer een beetje moed. Regelmatig valt in kranten en blogs te lezen dat er in Nederland ‘helemaal geen onderzoekjournalisten –meer- zijn’. Dat klopt niet. Ook op televisie zijn ze nog te vinden. In Zembla, Tegenlicht en Reporter wordt bewezen dat er nog vraag is naar gedegen onderzoeksjournalistiek.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Mol brengt smurfen-realityserie voor kinderen

, door

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Beelden van de pilot (Foto: Jochem van den Berg)

John de Mol denkt een nieuw baanbrekend concept te hebben ontwikkeld voor kinderen. Het tijdperk van tekenfilms is volgens De Mol voorbij. In de 21ste eeuw zijn de personages van de tekenfilms echt geworden. In een nieuwe smurfen-realityserie zijn alle 101 smurfen in een dorp 24 uur per dag te volgen terwijl zij op bijstandsniveau moeten overleven. Op 7 April is de eerste aflevering. Wekelijks zal er één smurf weggesmurfd worden door de kinderen.

“Je kunt kinderen niet vroeg genoeg confronteren met de realiteit,” zegt De Mol. De mediamagnaat denkt dat door kinderen stelselmatig te laten opgaan in een fantasiewereld, ze verkeerde voorbeelden gaan nadoen. “Wij behouden de aantrekkingskracht van de tekenfilmversie, maar confronteren de kinderen met de harde realiteit van deze mensen. Een heel dorp blauwe mensen die op bijstandsniveau leven, dat is vermakelijk en leerzaam,” aldus De Mol.

De serie zal een uniek inzicht geven in het functioneren van het smurfendorp. Er is veel nieuwsgierigheid over de leiderschapskwaliteiten van Grote Smurf, volgens velen de aangewezen smurf om het dorp door de recessie te trekken. Door de afwezigheid van een monetair stelsel valt te bezien of de communistische ideologie nog heilzaam kan werken in het dorp. Er wordt ook druk gespeculeerd of het mysterie rond de reproductiemogelijkheden van de blauwe baasjes eindelijk opgehelderd zal worden. “De EO wilde er graag 40 Dagen Zonder Smurfin van maken. Gelukkig is RTL niet zo preuts,” zegt de mediatycoon. Het is nog onduidelijk welke rol Gargamel in het geheel krijgt. Er gaan geruchten dat weggestemde smurfen bij hem terechtkomen, zodat hij wellicht eindelijk de Steen der Wijzen kan fabriceren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vara verneukt ’tv-moment van het jaar’

, door

Je zag Matthijs van Nieuwkerk toch even zoeken naar de juiste woorden en reactie, toen de ‘jury’ onder aanvoering van Anita Witzier zaterdag de winnaar bekend maakte van de verkiezing van het ’tv-moment van het jaar 2008′. Dat het Vara-team van Paul de Leeuw (maar zonder hem) de prijs geheel onverwachts in ontvangst mocht nemen voor het minst scorende tv-moment (Paul die tijdens de uitzending achterna gezeten wordt door een op drift geraakt jostipony-dame) was tot daaraan toe. Maar dan de toelichting van Witzier: Peter R. de Vries had met zijn Joran toch al voldoende prijzen gewonnen en GeenStijl was met Ella Vogelaar wat haar betreft hors competition omdat ‘dit niet voor de televisie was gemaakt’.
Peter R. was al helemaal niet naar de studio gekomen en het koppel Dominique/Rutger van GS zat er wat beteuterd bij, toen mevrouw Witzier feitelijk toegaf dat de jury met volkomen oneigenlijke maatstaven de winnaar had bepaald. Iedereen wist allang dat op basis van de internetstemmingen de strijd had moeten gaan tussen Ella en Joran. Goed, als je dan afspreekt dat een jury uit de top-drie gaat kiezen, laat het dan ook een fatsoenlijke uitslag zijn. Maar dat was het dus niet.
Erger is nog dat de Vara na afloop bekend maakte dat de keus van de jury overeenkwam met de verkiezingsuitslag op internet. Persoonlijk denk ik dat dit een grove leugen is. Of het document dat GS opvoert ook werkelijk authentiek is, valt niet na te gaan. Maar het zou me niets verbazen als er willens en wetens gerommeld is met de uitslagen…

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Grenswetenschap zorgt voor goede televisie

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Spanning en wetenschap in Fringe (Foto: Fox promotional photo)

Dat science fiction, mysterie en ouderwetsch politiewerk voor boeiende televisie kunnen zorgen weten we natuurlijk al een tijdje. Wetenschap daarentegen werd tot voor kort altijd gemeden als de pest op televisie. Als het een beetje ingewikkeld wordt, zapt de goegemeente liever weg naar B-sterretjes die al musicalzingend op het ijs dansen.

Maar er lijkt zich recentelijk een tweedeling voor te doen in het TV-landschap. Aan de ene kant meer debiliserende shows, aan de andere kant is er ruimte voor meer intelligentie op televisie. TV-programma’s als CSI, Numb3rs en House laten zien dat wetenschap in de handen van politieagenten of norse doktoren wel degelijk tot spannende televisie kan leiden. En science fiction shows als X-Files en Lost hebben een hoop van hun populariteit te danken aan hun ‘balancing act’ op de rand tussen complete fictie en de grenzen van de wetenschap.

De tijd was dus rijp voor een serie die nog explicieter leunt op deze fascinatie voor grenswetenschappen. In dit gat sprong wonderkind J.J. Abrams, de maker van TV-series Alias, Felicity en de eerder genoemde successerie Lost alsmede de films Mission Impossible 3, het geweldige Cloverfield en de aankomende Star Trek-film. De naam van de nieuwe serie is ‘Fringe‘, slaande op het idee van ‘Fringe Science’, ofwel grenswetenschap.

De serie vertelt het verhaal van briljant allround-wetenschapper Walter Bishop en zijn al even intelligente zoon Peter die geronseld zijn door de FBI om een reeks bizarre gebeurtenissen te onderzoeken. Deze afzonderlijke gebeurtenissen lijken onderdeel van een reeks experimenten uitgevoerd op mensen die ‘The Pattern’ genoemd wordt. Wie er achter dit patroon zit en waar de experimenten precies voor dienen is voorlopig volledig onduidelijk, we zijn pas bij aflevering vijf. J.J. Abrams weet de onduidelijkheid en de spanning behoorlijk vast te houden en trakteert de kijker ondertussen op een uitgebreid kijkje in de keuken van de grenswetenschap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De anale fixatie van de audiovisuele nieuwsmedia: hoe meer shit, des te beter

, door

Ooit was er het adagium: geen nieuws is goed nieuws. En voorts werd journalisten voorgehouden dat ‘all that’s fit to print’. Maar de tijden zijn veranderd. Nu gelden de wetten van ‘goed nieuws is geen nieuws’ en vooral ‘slecht nieuws is goed nieuws’. Goed nieuws wordt nog wel gemeld bij gebrek aan slecht nieuws; slecht nieuws daarentegen wordt bij de nieuwsmedia op handen gedragen. En als het niet voldoende stinkt, dan wordt het wel van stank voorzien.

De huidige financiële crisis toont aan dat het zo werkt. De helft van de ellende die nu al weken over ons wordt uitgestort valt direct toe te schrijven aan de wijze waarop journaals, talkshows, nieuws- en actualiteitenrubrieken zich schaamteloos storten op de excrementen van het kapitalistische debacle. Op alle stront wordt zo ver als mogelijk ingezoomd, de stank wordt van alle kanten de huiskamers ingeblazen en zonodig worden alle beschikbare klisma’s ingezet, om de darmen van het onheil tot het laatste restje onwelriekendheid uit te spoelen.

Napraten en herhalen

Ooit was er in ons land sprake van een grote mate van pluriformiteit in de pers. Kranten, tijdschriften, radio en tv: ze presenteerden samen een grote diversiteit aan invalshoeken, waar het de interpretatie van feiten en gebeurtenissen betrof. Er was veel ruimte voor nuanceringen, ieder incident was niet meteen een trend, en vooral: gebeurtenissen werden geduid in een breder perspectief, gerelativeerd. In kranten gebeurt dat nog steeds wel, zij het in mindere mate. Maar op radio en tv is dat nauwelijks meer het geval.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Retro-manie in Hollywood bereikt hoogtepunt

, door
90210 inspireert niet alleen remakes, maar ook mooie macaronikunst (Foto: Flickr/rick

Dat Hollywood een ongezonde voorkeur heeft voor het teruggrijpen op beproefde concepten voor films en televisieseries staat is al wat langer duidelijk. Waarom risico nemen met iets nieuws en onbekends als je een succesformule van jaren terug in een nieuw jasje kan steken en dezelfde bakken met geld binnen kan halen als toen? De Amerikaanse TV-generatie is inmiddels opgegroeid en een mooi doel voor de marketeers en producenten van Tinseltown. De zaterdagochtend cartoons van weleer worden door de Michael Bays van deze wereld omgetoverd tot kaskrakers van jewelste. Van de grote syndicated televisieseries uit de jaren 80 worden nu ook films gemaakt van bedenkelijke kwaliteit.

Het retro-succes moet steeds dichterbij gezocht worden. Voor het geval dat u het vergeten was, de jaren 80 liggen nog maar 2 decennia achter ons. Zoals bij de olie, raakt ook deze gemakkelijk te ontginnen bron nu sneller en sneller uitgeput en moeten de studio en netwerk-bazen steeds korter terug denken. Wat was er 30 jaar geleden leuk? Wat 20 jaar geleden? En wat keek iedereen tien jaar geleden?

Daar zijn de programmabonzen van The CW dan nu uitgekomen. En het antwoord luidt: Beverly Hills 90210! De misselijke tienersoap die nog geen acht jaar geleden zijn laatste uitzending had word nu in de rebound gegooid. Natuurlijk met wat aanpassingen voor de ‘My Sweet Sixteen‘-generatie.

Vorige Volgende