Het redelijke midden is geen antwoord op terrorisme

De zogenaamde tegenstelling tussen ‘veiligheid’ en ‘humanisme’ bestaat niet. Integendeel: humanisme bevordert veiligheid. Het wordt, lijkt mij, tijd om daar nu eindelijk eens echt werk van te maken. Van de vele reacties die er natuurlijk weer kwamen op de aanslag in Nice viel me er één in het bijzonder op. Het betrof het stuk van de overigens door mij zeer gewaardeerde Jona Lendering, dat onder meer hier op Sargasso gepubliceerd werd. In dit pleidooi van Lendering zullen vele mensen zich herkend hebben. Lendering stelt zich namelijk op als lid van ‘het redelijke midden’, dat zich gevangen ziet tussen twee extremen. Aan de ene kant staan de rechtse haviken die bij iedere aanslag roepen om nog hardere repressiemaatregelen. Aan de andere kant de linkse knuffelaars, die bij iedere ramp met vluchtelingen oproepen tot het opnemen van nog meer vluchtelingen. Dit is volgens Lendering een tegenstelling die inherent is aan twee verlangens die met elkaar in conflict zin: het verlangen naar veiligheid, en het verlangen naar humaniteit. Het is een verleidelijke gedachte, maar volgens mij berust ze wel op een denkfout.

Door: Foto: slagheap (cc)
Foto: International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (cc)

Voorbij de morele verontwaardiging

, door

RECENSIE - Direct op de eerste pagina maken we kennis met Hashem al-Souki, een Syrische vluchteling.

Hasheem ligt in het pikkedonker, in het ruim van een boot, opeengepakt met honderden andere vluchtelingen. Hij hoort de vrouwen onder hem schreeuwen en huilen, vechtend om een beetje lucht. Maar hij kan zelf geen kant op. Bovenop hem liggen weer andere vluchtelingen. Smokkelaars delen de opeengepakte massa klappen uit om te voorkomen dat er paniek uitbreekt. Het overvolle, wrakke schip kan elk moment kapseizen.

Hasheem is de rode draad in Patrick Kingsley’s ‘De nieuwe Odyssee’. Het verhaal van de huidige Europese vluchtelingencrisis, aldus de omslag. Maar het is vooral het verhaal van Patrick en Hasheem. Kingsley is de ‘redacteur vluchtelingen’ van de Britse krant The Guardian, een krant met onberispelijk links-liberale opvattingen.

In opdracht van de krant reisde hij door grote delen van Afrika, het Midden-Oosten en Europa. Op zoek naar vluchtelingen, naar de smokkelars die hen uitbuiten, naar de vrijwilligers die hen helpen en naar de politiemensen en militairen die voor de ondankbare taak staan om onuitvoerbaar beleid uit te voeren.

Kingsley kan meeslepend schrijven; we reizen mee met Hasheem, die de boottocht overleefde en uiteindelijk zijn doel, Zweden, bereikte. Daar wil hij nu zijn vrouw en kinderen vanuit Egypte naartoe halen. Het is hem van harte gegund.

Quote du Jour

Quote du Jour | Aleppo opbouwen

, door

“Aleppo should not focus on investor-led fantasies of what the city might be but concentrate on rebuilding families, their businesses and the local economy.”

Vooralsnog lijkt de ellende in Aleppo alleen maar toe te nemen, maar in Budapest is een team van (Syrische) academici al bezig met de planning van de wederopbouw. De groep werkt aan software die vluchtelingen en achterblijvers in staat moet stellen de schade in detail te inventariseren – niet alleen in het al goed gedocumenteerde historische centrum, maar vooral in de volkswijken daaromheen. Lessen uit de wederopbouw van Beirut en Sarajevo moeten ertoe leiden dat de focus komt te liggen op het leefbaar maken van de stad voor gewone burgers.

Foto: Uitsnede 'Syrian Civil War, detailed map' (Wikimedia Commons)

De oude grenzen van Syrië komen niet terug

, door

IS lijkt zowel in Syrië als in Irak aan de verliezende hand. Maar hoe zullen Syrië en Irak er bij een steeds verder afkalvend IS uit komen te zien?, vraagt freelance journalist Evert te Winkel zich af.

Het is jammer dat Nederlandse media vooralsnog weinig aandacht hebben voor de op handen zijnde verovering van Manbij, één van de grotere steden in noord-Aleppo, Syrië, en een belangrijk bolwerk van IS. De verovering van deze stad zou niet alleen IS verder isoleren, maar kan de toekomst van de hele regio veranderen.

Troepen van het SDF (Syrisch Democratisch Leger, een groep milities van Koerdische, Arabisch-soennitische, Turkmeens-soennitische en christelijk signatuur waarvan de Koerdische YPG veruit de grootste is) zijn zelfs volgens de meest conservatieve bronnen bezig met een opmerkelijk snelle opmars aan de westkant van de Eufraat, waarbij Manbij de hoofdprijs zou zijn die het goed georganiseerde SDF bijna niet meer kan ontgaan.

Bij een eventuele verovering van Manbij, worden IS-hoofdstad Raqqa en de grensovergang Jarabulus van elkaar gescheiden, waardoor beide meer geïsoleerd raken en het moeilijker wordt voor IS om nieuwe strijders aan te trekken en aanslagplegers vanuit het zogenaamde kalifaat naar Europa te laten reizen.

De context van de strijd om Manbij

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Bombarderen

, door

De situatie in Syrië is natuurlijk heel complex en zo, maar als je alles bij elkaar optelt komt het neer op een internationale inspanning om Bashir al Assad in het zadel te houden. De kloeke Nederlanders en hun bondgenoten bombarderen IS, de Turken bombarderen de Koerden en de Russen bombarderen de rest. Uiteraard vallen daar nooit burgerdoden bij.

De meeste gevluchte Syriërs zijn op de loop voor Assad, maar die pleegt geen bomaanslagen in Parijs. Het westen kiest voor bommen op IS omdat het banger is voor terroristen dan voor vluchtelingen. Ergens klinkt dat als goed nieuws, maar helemaal zeker weet ik het niet.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour

Quote du Jour | Landbouw

, door

“Tot [2007] had Syrië een heel effectieve landbouwpolitiek. Ze hebben bevolkingsgroei van 5 miljoen in 1960 tot 22 miljoen kunnen bijhouden met productiegroei.”

Maar toen Assad de landbouw liberaliseerde ging het mis. De productie kelderde, mede aangejaagd door droogte. De opstand begon een paar jaar later. Aldus agroconsultant Henk Breman tijdens een debat afgelopen maandag avond in de Rode Hoed, een debatcentrum in Amsterdam. Volgens Breman zijn bodemverarming en liberalisering de echte oorzaken van de migratiegolf uit Afrika en het Midden-Oosten.

Waan van de dag

ISIS in het defensief

, door

Twee berichten vandaag. Het eerste: vanmorgen heeft ISIS Al-Rutbah ontruimd, waarmee de weg van Bagdad naar Jordanië vrij komt. Ook lijkt de aanval richting Hit te zijn ingezet. Dit betekent dat, na de val van Ramadi, ISIS steeds verder uit de vallei van de Eufraat wordt weggedreven, naar het noordwesten.  U leest er meer over in de doorgaans redelijk geïnformeerde Libanese krant Daily Star: hier.

Het tweede bericht: vanmiddag is het Syrische leger in de aanval gegaan richting Palmyra. Ten westen van de moderne stad ligt een middeleeuws kasteel op een wonderlijke bult in het landschap. Deze lijkt nu de inzet van de strijd te zijn: hier.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende