Hoe Rusland liegt en bedriegt in het Syrië-conflict
Een mooie uiteenzetting van de manieren waarop Rusland satelliet-gegevens misbruikt.
“Als ik niet word vermoord door iemand die via mij nader tot zijn god wil komen, is dit een heel fijn land om te leven”, aldus een atheïstische vluchteling uit Syrië in de 2Doc Ongelovig - vrijdenkers op de vlucht. In deze documentaire komen ex-moslims aan het woord die hun land zijn gevlucht vanwege hun denkbeelden. Maar hier in Nederland zijn ze ook niet bepaald vrij om te zeggen wat ze denken. Denken ze eindelijk veilig te zijn, zitten ze weer opgesloten in een gedachtengevangenis, dankzij mede-azc-bewoners die goed opletten of iedereen wel moslim genoeg is. Doen ze vervolgens hun beklag bij het COA, dan krijgen ze te horen dat je maar beter niet kan vertellen dat je atheïst bent. Kritiek op IS, Al Qaeda of de Taliban is ook taboe. Het hoeft nu eenmaal niet automatisch te betekenen dat je het extremisme afzweert als je het extremisme ontvlucht.
Een mooie uiteenzetting van de manieren waarop Rusland satelliet-gegevens misbruikt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - Vorige week en de week daarvoor schreef ik al over de opkomst van karavaansteden in het Nabije Oosten. Rond het begin van onze jaartelling vielen grote delen van de bewoonde wereld onder het gezag van drie grote wereldrijken: het Romeinse, het Parthische en het Chinese. Hierdoor brak een periode van vrede aan en nam de langeafstandshandel een grote vlucht. Op voorheen onherbergzame plekken langs handelsroutes kwamen steden tot bloei die vanwege hun economische en strategische positie veel politieke macht konden verwerven. Een van de meest invloedrijke karavaansteden was Palmyra, gelegen in het huidige Syrië.
Palmyra voor de Romeinen
Palmyra, door de plaatselijke bevolking Tadmor genoemd, werd omstreeks 2000 v. Chr. gesticht als handelspost aan de al-Qubur oase. De oorspronkelijke inwoners waren waarschijnlijk Amorieten; West-Semitische herdersstammen die met hun kuddes over de Syrische steppes trokken en handel dreven in de oases. Rond 1100 v. Chr. verschenen de Arameeërs in de regio, die qua taal en levenswijze weinig van de Amorieten verschilden. In deze periode was Palmyra nog niet erg belangrijk. Weinig handelaren trokken rechtstreeks door de woestijn. De meesten gaven de voorkeur aan een route door Noord-Syrië, langs de voet van het Taurusgebergte. Met de opkomst van de Arabische specerijenhandel werd Palmyra iets belangrijker. Meestal had de stad een semi-autonome status binnen de wereldrijken die haar overheersten, maar veel politieke macht had de stad niet.
ELDERS - Volgens een onderzoek van het International Rescue Committee, een internationale vluchtelingenorganisatie, staat een grote meerderheid van de Europeanen sympathiek tegenover de opvang van vluchtelingen uit Syrië.
Onderzoek in twaalf Europese landen laat zien dat 76% van de 12.000 ondervraagden sympathie heeft voor de opvang van vluchtelingen uit Syrië in hun land. Zorgen zijn er wel: voor de veiligheid ongeveer in gelijke mate als voor de gevolgen voor het staatsbudget en voor de sociale voorzieningen.
IRC-voorzitter David Miliband: “These findings show that Europeans have not lost their hearts. Refugees are fleeing danger in record numbers and public sympathy for them in Europe is striking”. Hij voegde er aan toe dat deze resultaten bij alle giftige anti-vluchtelingen retoriek een duidelijke oproep is aan regeringen om de vluchtelingencrisis met compassie en verstand aan te pakken. Veiligheid en welvaart moeten en kunnen samengaan met een eerlijke behandeling van vluchtelingen.
Bij de resultaten per land valt op dat Duitsland met 84% meer dan gemiddeld scoort. Ierland telt nog iets meer mensen die sympathiek staan ten opzichte van Syrische vluchtelingen. Slowakije scoort van de onderzochte landen het laagst. Nederland is in dit onderzoek niet meegenomen. Het IRC vindt dat Europese landen nog veel meer moeten doen. Uit een overzicht van aantallen vluchtelingen die op uitnodiging geherhuisvest zijn in Europese landen blijkt dat alleen Zweden en Finland een beetje in de buurt komen van de aantallen waarvoor opvang is aangevraagd. De VN-organisatie voor vluchtelingen UNHCR telde vorig jaar meer dan 65 miljoen ontheemden, waarvan ruim 21 miljoen het eigen land zijn ontvlucht. In Europa wordt slechts 6% van de mensen die van huis verdreven zijn opgevangen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De VS en Rusland hebben afspraken gemaakt over een gedeeltelijke wapenstilstand in Syrië in combinatie met een gezamenlijk (lucht)offensief tegen onder meer IS en Jabhat Fateh al-Sham (voorheen: Jabhat al-Nusra):
The plan will begin with a “cessation of hostilities” from sunset on Monday. Syrian forces will end combat missions in specified opposition-held areas.
Russia and the US will then establish a joint centre to combat jihadist groups, including so-called Islamic State (IS). […]
The accord also provides for humanitarian access.
“The cessation of hostilities requires access to all besieged and hard-to-reach areas, including Aleppo,” Mr Kerry said.
COLUMN - Augustus 2016. Een coalitie bestaande uit Iraakse regeringstroepen en de Koerdische Peshmerga omsingelt de stad Mosoel, de laatste Iraakse metropool die nog in handen is van IS. De alliantie maakt zich op om de stad te heroveren. Op elk moment kunnen zij in actie komen en het nu al ruim twee jaar durende schrikbewind ten einde brengen komen. Weldra zal IS niet meer zijn dan een voetnoot in de geschiedenisboeken.
De schade die IS teweeg heeft gebracht is enorm. Tienduizenden mensen zijn door het oorlogsgeweld en door executies omgekomen, de verhoudingen tussen soennieten en sjiieten zijn nog verder verslechterd en de wreedheden van IS zullen de komende decennia als nationaal trauma blijven voortleven onder de Irakese bevolking. De vernietiging van waardevol cultureel erfgoed, waaronder vele Assyrische opgravingen en Romeinse woestijnsteden in Syrië, lijkt in dit grote plaatje slechts een bijzaak.
Toch heeft deze bijzaak veel mensen in het westen erg geschokt. Wij westerlingen vinden namelijk dat je respect moet hebben voor kunstschatten en historisch erfgoed, al weten we niet precies waarom. We voelen ons machteloos wanneer standbeelden van Assyrische vorsten met hamers kapot worden geslagen, al weten we niet precies wie de Assyriërs waren. Dat er in het Midden-Oosten veel oudheden zijn weten de meeste mensen wel, maar op school en ook in de media hoor je er weinig over. Dat er iets verloren gaat is wel duidelijk, maar wat gaat precies verloren?
Turkije is er alles aan gelegen een onafhankelijke Koerdische staat in Noord-Syrië te voorkomen, meent Evert te Winkel. Hoe verandert de Turkse militaire bemoeienis de dynamiek van het conflict?
Een nieuwe partij mengt zich actief in de oorlog in Syrië: Turkije. Natuurlijk werden er eerder al grote hoeveelheden Turkse wapens bij rebellengroepen en jihadisten (inclusief IS) gevonden en viel Turkije op door haar lakse houding in het tegenhouden van wapens en jihadisten, maar het openlijke offensief van Turkse tanks die samen met rebellen trachten grensstad Jarabloes te veroveren (bronnen melden inmiddels dat dit gelukt zou zijn) is volstrekt nieuw.
Het lijkt me dat de grensoverschrijding van Turkije een tweeledig doel heeft:
Dat heeft Erdogan ook ongeveer in die woorden gezegd.
De tweede reden lijkt me het voornaamste doel. De timing is wat dat betreft ook belangrijk: begin juni schreef ik dat de verovering van Manbij een onafhankelijke Koerdische staat in het noorden van Syrië zeer nabij zou brengen – de grootste angst voor onder andere Turkije en Iran, die vrezen dat dit de grote Koerdische minderheden in hun land weleens op ideeën zou kunnen brengen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat is de conclusie van een niet heel recent, maar nog steeds erg lezenswaardig stuk in The New York Times. Een paar voorproefjes:
Academic research on civil wars, taken together, reveals why. The average such conflict now lasts about a decade, twice as long as Syria’s so far. But there are a handful of factors that can make them longer, more violent and harder to stop. Virtually all are present in Syria. […]
NIEUWS - De Syrische tak van al Qaeda, het Nusra Front (Jabhat al Nusra) heeft zich afgescheiden van de moederorganisatie en een nieuwe naam aangenomen. Het Font heet nu Jabhat Fath al Sham (Front voor de Bevrijding van al Sham/Syrië).
Kort tevoren had Ayman al Zawahiri, de leider van al Qaeda sinds de dood van Bin Laden, zijn fiat gegeven aan de afscheiding. De verandering lijkt bedoeld om al Nusra, dat in 2012 voor het eerst van zich deed spreken met zware autobom en zelfmoord aanslagen in Syrië, acceptabeler te maken voor de rest van de Syrische oppositiegroepen en partijen die hen steun verlenen, waaronder onder meer de VS.
De verandering werd bekendgemaakt via een video-opname waarin Mohammed al Jolani, de leider van al Nusra zich vertoonde temidden van andere leiders van de groep en met een nieuwe, witte vlag in plaats van de oude zwarte van al Nusra. Het was de allereerste keer dat al Jolani zijn gezicht toonde aan de rest van de wereld. De verandering, zo legde hij uit, was bedoeld om het excuus weg te nemen dat “de internationale gemeenschap, geleid door Amerika en Rusland, gebruikt om moslims in de Levant te bombarderen en te verjagen, namelijk dat zij het Nusra Front aanvallen dat is verbonden met al Qaeda”.
Hoe kunnen prominente functionarissen in de regering Obama niet hebben beseft dat een oorlog om Assad uit het zadel te wippen onvermijdelijk zou leiden tot een gigantisch sektarisch bloedbad?
In augustus 2012 waarschuwde een rapport van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst dat de “gebeurtenissen een duidelijk sektarische richting aan het nemen zijn,” en dat “de Salafist[en], de Moslimbroederschap en AQA [Al Qaeda in Irak] de voornaamste krachten zijn die de opstand aanjagen.” Wat meer is, de regering Obama wist toen al dat de externe soennitische sponsors achter de oorlog tegen Assad hun geld en wapens doorsluisden naar de meest sektarische groeperingen ter plaatse.
De regering deed echter niets om haar bondgenoten te pressen hiermee op te houden. Sterker nog, het weefde haar eigen Syriëbeleid rond de extern opgestookte oorlog met voornamelijk sektarische krachten. En niemand in het elitebolwerk van de Amerikaanse politiek en media stelde dit ter discussie.
Er was een opmerkelijke hoeveelheid ontkenning en zelfmisleiding aan de kant van de regering Obama voor nodig dat het op de een of andere manier bezig was het Syrische volk te redden van het bloedvergieten waar het juist bezig was precies het tegenovergestelde te bewerkstelligen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.