Het lange praten

Het is u bekend dat wanneer iemand langer dan 2 minuten praat over een onderwerp, dat het dan fout gaat: de man herhaalt zich steeds, of de man gaat tegenstrijdige dingen verkondigen. Ik zeg steeds ‘de man’, maar ik bedoel uiteraard, dames, ‘de mens’, u begrijpt me wel. Wat je kunt zeggen over, zeg, de AOW, de WAO, de eenwording van Europa of de kwartiering van een zeker legeronderdeel, past altijd op één pagina A4. Wie daarover heengaat: wantrouw hem! Hij probeert de zaak te verdoezelen, of  hij weet gewoon niets af van de zaak, en dat is, weten wij, normaal gesproken het geval bij de dames en heren politici die wij verkozen hebben. Politici die ergens voor staan, hadden bijvoorbeeld een goede afzuiginstallatie geëist in elk café, in plaats van een rookverbod. Het is zo simpel. Politici die ergens voor staan, zouden ook álle drugs vrijgeven. En ook meteen belasten, dat is ook zo eenvoudig als wat. Het bespaart je een paar duizend gevangenisplaatsen, en het levert je nog iets op ook: waarom alleen accijns heffen op shenever en shag?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Politieke frustratie in de maak

De poging van SP en PVV om wetgeving te filibusteren is spaak gelopen. Van de PVV viel zo’n actie te verwachten. Maar wat denkt de SP te bereiken met het opvoeren van politieke frustratie aan de vooravond van een kabinet waar ze zelf deel vanuit wil maken?

Dat gaat een fraaie vertoning worden aanstaande maandag: acht SP’ers die urenlang van hun website voorlezen aan Martin Bosma, die Gérard de Villiers zit te lezen. Of andere partijen de moeite nemen langs te komen, valt nog te bezien. De twee partijen krijgen wat ze verdienen: een klucht die ze zelf mogen opvoeren.

Dat de PVV het politieke proces probeert te frustreren, is inmiddels usance. Dat is ook haar mandaat: ze vertegenwoordigt kiezers die politiek belletje trekken waarderen. De SP echter zit in de politiek om daadwerkelijk stukjes Nederland ten goede te keren. Met filibusteren maak je geen vrienden, maakt ook de beslissing duidelijk om SP en PVV op een maandag in hun sop gaar te laten koken. Hetgeen de SP er niet van weerhoudt om voor een volgend debat doodleuk twaalf uur spreektijd aan te vragen.

De vraag is welke precedent de SP hier denkt te scheppen. Ze poseert openlijk als regeringspartij, maar gooit met evenveel gemak extra zand in de democratische raderen. Toekomstige SP-ministers hebben weinig grond om te klagen, wanneer ze om de haverklap urenlang moeten luisteren naar Martin Bosma die voorleest uit de reactiekolommen van de Telegraaf.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Krijgen we een polder-filibuster?

De PVV en de SP willen urenlange spreektijd over de ESM. Zien we hier een poging tot een Nederlandse filibuster? Een analyse van GB, van publiekrecht en politiek.

Spanning en sensatie: er zou een heuse filibuster aankomen in ons eigen parlement. Links en rechts tekenen backbenchers in voor uren spreektijd. Het woord filibuster schijnt een verbastering van ons woord ‘vrijbuiter’ te zijn, zodat het ook een soort thuiskomst van het fenomeen is. Alhoewel, de relevante hoogleraren en Menno de Bruijne hebben al een precedent opgegraven: in 1913 onderhield het SDAP-kamerlid Duys zijn collega’s negen uur over het kiesrecht. Sindsdien zijn de regels echter veranderd. Hoe zit het nu precies?

De op klassiek Amerikaanse leest geschoeide filibuster berustte op het recht van elke individuele senator ‘de vloer te mogen houden’ zolang hij kracht heeft te blijven spreken. Sprekers staan hun eigen interrupties toe. Daarop is het klassieke beeld uit Mr Smith goes to Washington gebaseerd. Die film heeft ook bijgedragen aan het idee dat de filibuster een instrument is voor rechtschapen lieden en een laatste reddingsboei voor wie ondersneeuwt in politieke machinaties. De West Wing doet dat trouwens ook. In werkelijkheid ontleent de filibuster zijn Amerikaanse faam vooral aan de uitbundige inzet ervan door de laatste zuidelijke Senatoren die rood aanliepen van de Civil Rights Act. Overigens kunnen tegenwoordig 60 van de 100 senatoren in Amerika een filibuster breken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Filosoferen met Ronald van Raak

Vier maanden voor de verkiezingen komt Ronald van Raak met een nieuw boekje onder de titel Op zoek naar vrijheid – een filosoof in de politiek. De auteur kan gezien worden als de partijideoloog van de SP. In deze bundel met columns legt hij uit wat vrijheid volgens hem betekent: ‘Voor mij is vrijheid het einddoel van de politiek. Opvoeding, opleiding en samenwerking zijn juist de voorwaarden om in vrijheid keuzes te kunnen maken’. Dit idee over vrijheid komt in verschillende columns terug. Jammer genoeg is dit idee meestal ook het eindpunt van de column en daardoor blijf je als lezer met een hoop vragen zitten. Hoe zou je deze vrijheid dan moeten organiseren? Kan dat in een regeringsperiode van vier jaar? Hoe zit het bijvoorbeeld met plichten? En hoe denkt hij over de vrijheid van onderwijs en de vrijheid van ondernemen?

Een ander onderwerp waar Van Raak in deze bundel aandacht aan besteed is zijn weerzin tegen het plakken van etiketten, zeker als die op de SP worden geplakt. Hij windt zich er bijvoorbeeld over op dat zijn partij als conservatief wordt gezien, omdat de SP staat voor het behoud van de sociale zekerheid. Volgens Van Raak hebben conservatieven zich in het verleden juist niet zo druk gemaakt over sociale zekerheid en sociale wetgeving. Dat hij de kwalificatie ‘conservatief’ onverteerbaar vindt, dat is begrijpelijk, maar gaat hij toch niet een beetje te snel door de bocht? Het is maar net hoe je dit etiket opvat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Emile Roemer

Geachte heer Roemer,

Mijn brief kan deze week aan niemand anders gericht zijn dan u. Sinds een week bent u immers de man van 32 (virtuele) zetels. Dat zijn er zeven meer dan Jan Marijnissen er op zijn hoogtepunt behaalde. U en uw partij kwamen bovendien nadrukkelijk in het nieuws doordat Wilders u een pro-Europese partij noemde. Grappig he? Bent u eindelijk de grootste, weet nog niemand wat u nou wilt.       

Het feit dat Wilders tegenwoordig zijn pijlen niet meer op Job ‘de poedel’ Cohen richt, maar op u, zegt alles over de populariteit van de SP. Die is onder uw leiding uitgegroeid tot dé partij op de linkerflank. Volgens Maurice de Hond bent u zelfs bijna twee maal zo groot als de PvdA. Het is een beetje de vraag wat nou de oorzaak is, en wat het gevolg. Bent u zo groot omdat de rest zo klein is, of andersom?

In een periode als deze, waarin niet binnen afzienbare tijd verkiezingen zijn, zakken de partijpunten wat naar de achtergrond, en is de populariteit van een partij in hoge mate afhankelijk van het persoonlijke imago van de lijsttrekker. En laten we eerlijk zijn, er is wat dat betreft niet echt tegenstand he? Cohen is een stijve hark. Pechtold een zeurkous. Sap een grijze muis en het CDA heeft überhaupt geen gezicht. Blijven over Wilders, die vooral druk is om zijn verzameling idioten in toom te houden, en Rutte, die in een dusdanig andere electorale vijver vist dat u daar geen last van heeft.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende