Closing Time | Whitney Houston

https://www.youtube.com/watch?v=IYzlVDlE72w Sanne Deurloo was een vrouw met een missie: kennis delen en wetenschapsjournalistiek maken tot een serieus genre. Niet iedereen zal vertrouwd zijn met haar werk voor het Chemisch Weekblad, maar Natuur en Techniek is al bekender en ze werkte vanaf 2007 bij het museum Nemo, dat u zeker kent. Ze was hoofdredacteur van Kennislink, want ze begreep als weinig anderen dat het internet nieuwe mogelijkheden bood. Ook was ze voorzitter van de VWN, een beroepsvereniging voor wetenschapsjournalistiek en -communicatie. Sanne overleed vorige week zaterdag, veel te jong. Gisteravond was in Nemo een herdenkingsbijeenkomst, waar twee sprekers dezelfde herinnering bleken te hebben: als je niet wist waar in een straat het feest was, was de daverende lach van Sanne genoeg om de plek te vinden. Andere sprekers kregen het wat te kwaad en het gebeurde een paar keer dat een kind uit het publiek ongevraagd naar voren kwam lopen om een arm te slaan om de met zijn toespraak worstelende vader. Het gaf een nieuwe betekenis aan de eerste regel van een liedje van Whitney Houston dat Sanne had uitgezocht voor deze bijeenkomst.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.