De grootheidswaanzin van Leefbaar Rotterdam

In reactie op het nieuws dat Leefbaar Rotterdam als grootste partij niet mag meeregeren regent het klachten dat de voorgestelde Rotterdamse coalitie van zes partijen niet-representatief en on-democratisch is. Een Leefbaar-coalitie zou echter niet per se beter scoren. Stemmen heeft geen zin. De democratie is dood. Kiezers worden geminacht. Beledigd. Genegeerd. Genaaid. Niet iedereen is in zijn nopjes met de aanstaande Rotterdams coalitie van GL, VVD, D66, PvdA, CDA en CU-SGP. Naast verontwaardiging over het “uitsluiten” van Leefbaar wordt er gemopperd over het krappe zetelaantal – 23 (hetzelfde aantal als in de vorige coalitie) – en het feit dat de zespartijen-coalitie door een minderheid van de kiezers – 47,8 procent – wordt gesteund. De voorgestelde coalitie heeft een meerderheid van de stemmen in slechts 28 van de 67 buurten. (Althans, dat zijn de buurten waar minstens 50 procent van de kiezers op de zes partijen stemde; of zij deze coalitie hebben gewild weten we natuurlijk niet.) Kortom, erg "on-democratisch" allemaal.

Door: Foto: Jeroen Tebbe (cc)
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Drietrapsraket

, door

De omloopsnelheid van lokale politici is inmiddels zo groot dat eigenlijk niemand meer weet hoe je coalitieonderhandelingen voert. Dus wordt het uitbesteed. Rotterdam heeft inmiddels een drieptrapsraket nodig: verkenners, informateurs, formateurs. Een dikke maand na de verkiezingen is men net in de tweede fase beland. Dit gaat nog wel even duren.

Tweederde van het Rotterdamse plucheplakkartel moest deze keer het veld ruimen. Opgeruimd staat netjes, zegt de boze burger dan. Deskundigen menen dat dit de kwaliteit van het bestuur niet ten goede komt, maar eigenlijk brengt dit de politiek natuurlijk dichter bij de burger. Niets is immers beter voor het vertrouwen tussen raadslid en burger dan een volksvertenwoordiger die zegt: ik snap ook niet was ze daar allemaal uitspoken op het stadhuis.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Andres Vallejos (cc)

Tien jaar Rotterdams daklozenbeleid: slachtoffers dodelijk geweld gehalveerd

, door

NIEUWS - Het aantal slachtoffers van suïcide en geweld onder daklozen in Rotterdam is de afgelopen tien jaar met ongeveer de helft afgenomen. Dat meldt het Erasmus Medisch Centrum in een persbericht. In 2006 lanceerde de gemeente Rotterdam een Plan van Aanpak Maatschappelijke Opvang. Dat moest niet alleen het aantal dak- en thuislozen in de stad terugdringen, maar ook zorg, werk en huisvesting organiseren.

Niet alleen de leefomstandigheden van daklozen en de veiligheid van de stad zijn daardoor verbeterd, maar zo stelt het Medisch Centrum, het heeft er mogelijk ook toe bijgedragen dat daklozen een stuk minder vaak overlijden aan suïcide of moord.

Het aantal sterfgevallen door ‘opzettelijk toegebracht letsel’ is sinds de invoering van het beleid gehalveerd. Dat blijkt uit onderzoek van huisarts en ‘straatdokter’ Marcel Slockers en onderzoekers van het Erasmus MC, waarover zij deze week publiceren in het wetenschappelijke tijdschrift European Journal of Public Health.

Kwetsbare groep

Daklozen zijn een kwetsbare groep in de samenleving: vergeleken met andere Rotterdammers hebben daklozen een hoger sterftecijfer bij alle doodsoorzaken. Volwassen daklozen in Rotterdam leven 11 tot 16 jaar korter dan andere Rotterdammers. Ook bij hen behoren hart- en vaatziekten en kanker tot de belangrijkste doodsoorzaken. De grootste verschillen zijn te zien bij niet-natuurlijke oorzaken, infectieziekten en psychiatrische aandoeningen.

Foto: Philip Mallis (cc)

Horloge inleveren in Rotterdam-West

, door

Wanneer de politie in Bospolder-Tussendijken (Rotterdam-West) weer eens een auto in beslag genomen heeft, paradeert ze er een paar extra rondjes mee door de wijk, zodat iedereen kan zien dat er weer een slag gewonnen is tegen de vier criminele Marokkaanse families waarmee al jaren een machtsstrijd gaande is. De politie staat op achterstand, simpelweg omdat ze niet 24 uur per dag overal aanwezig kan zijn. Dat kunnen die families wel. De overlast voor (vaak eveneens Marokkaanse) buurtbewoners is groot.

Omdat de criminelen de truc met de auto’s inmiddels wel kennen, kondigde de politie vorige week een nieuwe maatregel aan: ook dure jassen en horloges moeten eraan geloven. De wijkagent weet uiteraard precies welke gasten hij op de korrel wil nemen, maar kan moeilijk een lijst met namen publiceren voor wie het nieuwe beleid geldt. Ze zijn immers niet veroordeeld. Dus werd de maatregel in algemene zin openbaar gemaakt.

Etnisch profileren

Logisch gevolg: ophef onder juristen. Dit kan immers leiden tot willekeur en etnische profileren. Je zult zien dat de politie zich uitsluitend op Marokkanen gaat richten (hetgeen door onderzoek bevestigd zal worden, want het doel is immers inderdaad een specifieke groep mocro’s het leven zuur te maken). Het is tenslotte niet zo lang geleden dat rapper Typhoon van de snelweg gehaald werd wegens de combi van huidskleur en dure auto.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Allochtone journalist: “Rotterdamse politie mishandelde me in cel!”

, door

Journalist Kevin P. Roberson heeft een naam opgebouwd als luis in de pels van de lange arm der wet. Regelmatig stelt hij gevallen van politiegeweld en institutioneel racisme door politie-agenten aan de kaak.

Op Facebook vertelt hij nu hoe hij afgelopen vrijdag op het bureau gemolesteerd werd door een aantal agenten, na zijn arrestatie op de Pegida-bijeenkomst te Rotterdam.

Saillante bijkomstigheid: er werd ook een tegendemonstratie georganiseerd, en burgemeester Aboutaleb zou de politie hebben opgedragen iedereen die er ‘links’ uitzag onder de tegendemonstranten op te pakken. (Vermoedelijk om te voorkomen dat Antifa-types en Pegida-aanhangers met elkaar op de vuist zouden gaan)

Foto: FaceMePLS (cc)

Rotterdamwet is mislukt

, door

ONDERZOEK - Met de Rotterdamwet mogen sinds 2006 niet-werkende nieuwkomers geweerd worden uit vijf Rotterdamse buurten. Veiliger en leefbaarder is het er niet van geworden, zo blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Amsterdam.

In juli 2006 werd, na een kleinschalig experiment, de Wet bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek ingevoerd in Rotterdam. Artikel 8 van de wet, beter bekend als de ‘Rotterdamwet’,  biedt gemeenten de mogelijkheid de instroom van bevolkingsgroepen in een aantal aangewezen wijken te beperken. Simpel gezegd weert de wet niet-werkenden (geen inkomen uit werk, pensioen of studiefinanciering) uit deze wijken in Rotterdam-Zuid: Carnisse, Hillesluis, Oud-Charlois en Tarwewijk, en vanaf 2010 ook Bloemwijk.

De Rotterdamwet is in beginsel een tijdelijke en uitzonderlijke maatregel om de leefbaarheid in bepaalde buurten te verbeteren en mag alleen toegepast worden als uiterst middel in buurten waar sprake is van een ‘opeenstapeling van sociale, economische en fysieke problemen’.

De achterliggende beleidstheorie gaat ervan uit dat een opeenstapeling van problemen ervoor zorgt dat regulier beleid en beschikbare middelen onder druk komen te staan. Dat kan alleen tegengegaan worden, zo is het idee, door de instroom van huishoudens zonder inkomen uit arbeid in aangewezen buurten te beperken. En die beperking zou de leefbaarheid en veiligheid verbeteren omdat daardoor de segregatie afneemt en bestaand beleid effectiever kan worden ingezet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hogere poortjes

, door

COLUMN - We leven in rare tijden. De politiek sprak tijdens de herdenkingen nog mooie woorden over vrijheid. Maar diezelfde politiek stemde de week daarvoor nog voor hogere boetes voor mensen zonder geldig vervoersbewijs, en roept vandaag op om de openbare stations af te sluiten met nog hogere hekken.

En dat allemaal omdat we te belazerd zijn te betalen voor 100% controle en service door conducteurs op de treinen.

De terugtrekkende overheid is een overheid van boetes en afrasteringen. Het lijkt op bezuinigen, maar via een omweg betaalt de burger de prijs toch wel. Een keer verkeerd inchecken kost binnenkort een burgermansfortuin, en duur betaalde poorten sluiten onze stations af.

De misdadigers springen ondertussen met gemak over al die onzin heen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende