De publieke omroep hoort bij de democratie
COLUMN - Een democratie heeft een veelzijdige, vrije pers nodig. Dictators begrijpen dat maar al te goed; zij schakelen kritische journalisten zo snel mogelijk uit en verbieden oppositionele media. Dit doen Erdogan en Putin, dit deden Hitler en Mao. Noord-Korea kent geen vrije pers, in het Oostblok waren geen westerse kranten verkrijgbaar, en Westerse radio- en televisiekanalen werden er gestoord.
Europese democratieën hebben vanouds een sterke en gevarieerde pers met goed verankerde publieke omroepen. De BBC, NPO, ARD en ZDF, de Frans/Duitse zender Arte, SRF, het zijn bakens van rust en vertrouwen in een steeds woeliger mediawereld. Maar de laatste jaren nemen de aanvallen op de publieke omroepen toe, niet alleen in Nederland. Zij zouden niet objectief en overwegend links zijn, en bovendien overbodig zijn geworden.
Ook de Zwitserse publieke omroep SRF krijgt steeds meer tegenwind van de rechtspopulistische volkspartij SVP. Om de kritiek vóór te zijn, vindt er geen politieke discussie meer plaats zonder een vertegenwoordiger van de SVP. De angst zit er inmiddels goed in. Maar dit mag niet baten: de SVP eist nu een halvering van het budget van de publieke omroep; het parlement spreekt hier binnenkort over. Een halvering zal het nog wel niet worden, waarschijnlijk wel weer een volgende bezuinigingsronde.