Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot zover De Persvrijheid
Het Dagblad De Pers heeft gisteren tegen eerdere toezeggingen in een advertentie van het politieke weblog GeenCommentaar geweigerd omdat deze “te politiek getint” zou zijn. De advertentie leek uiterlijk op de befaamde Bluf!-advertentie uit 1986, die onlangs zoveel ophef veroorzaakte. In de advertentie riep GeenCommentaar, onder andere gesteund door de websites Sargasso, Davidrietveld.nl en Hiram.nl en door Francisko van Jolen, burgers op alsnog de Bluf!-publicaties te steunen door te tekenen op www.bluf2008.nl. Daarnaast verweet GeenCommentaar linkse en rechtse politieke partijen én de media niet duidelijker op te komen voor persvrijheid en vrijheid van meningsuiting.
Het is opmerkelijk dat een dagblad dat als motto heeft ‘bevrijdend te werken’ het niet aandurft een oproep te plaatsen voor bescherming van de persvrijheid. Buigt De Pers hier voor de vuurwind van de Rechtse Hetze? Zijn het commerciële belangen die het faciliteren van een oproep tot politieke zindelijkheid anno 2008 in de weg staan? Bij de noodlijdende Telegraaf Media Groep is het wel duidelijk dat commerciële belangen ten grondslag liggen aan de huidige hetze waarin getracht wordt via massamanipulatie een Hollandse versie van het McCarthism in te voeren en en passant het aantal lezers op te krikken.
Er zijn mensen die vinden dat je geen aandacht moet besteden aan de huidige hetze, dat het vanzelf wel overgaat. Maar ondertussen hebben meerdere Kamerleden op grond van foutieve informatie uit de Telegraaf minister Cramer gesommeerd subsidies aan milieuorganisaties stop te zetten. Onder druk van het (gemanipuleerde) Gesundes Volksempfinden en uit angst voor de Geest van Fortuyn zegt ze vervolgens toe dit te overwegen. Waarom dit uit democratisch oogpunt een onverstandige stap zou zijn staat hier uitgelegd. Diezelfde minister Cramer heeft zich onlangs ook moeten verantwoorden in het meest onzinnige spoeddebat in maanden over een steunbetuiging voor persvrijheid van bijna 25 jaar geleden (lees ook: Geert Mak: ‘Jacqueline Cramer was het braafste meisje van iedereen’). Dit zijn slechts twee voorbeelden van hoe de onrust die de Rechtse Hetze zaait onze democratie negatief beïnvloedt en waarom tegenactie op z’n plaats is.
Een linkse hoek
Met De Telegraaf weer in de ouderwetse “links is evil”-koers is het inmiddels bon ton geworden om iedereen met linkse sympathieën in dit land vooral niet op argumenten te bestrijden. Nee, iemand is links en dus dom en onbetrouwbaar. Personen afbreken is daarmee ook meteen gerechtvaardigd.
Nadat Duyvendak is opgestapt zeggen we dus niet dat dat een goede zaak is, nee, er wordt meteen kans gezien om een campagne te starten waarin ook andere linkse politici schade kan worden berokkend.
Dus startte De Telegraaf de jacht op Jacqueline Cramer en even later op Jet Bussemaker, beide PvdA-bewindsvrouw. De reactie vanuit linkse hoek was er slechts een van verdedigen, in plaats van eens vol voor de aanval te kiezen.
Terwijl daar toch voldoende reden voor was, ook voordat het gedoe rond Wijnand Duyvendak begon. Nog niet zo lang geleden liep bijvoorbeeld VVD-kamerlid Henk Kamp te klagen over “linkse rechters” in dit land. Lekker populistisch, maar ook levensgevaarlijk. Je geeft mensen immers het argument zich niets aan ons rechtssysteem gelegen te laten liggen door simpelweg te stellen dat het wel een linkse rechter geweest zal zijn.
Dat is des te merkwaardiger als je bedenkt dat een rechter niet zijn eigen mening als leidraad aanhoudt, maar de wet. En juist nu worden linkse politici afgerekend op het in een ver verleden overtreden van de wet, of zelfs het wellicht in een ver verleden sympathie hebben gehad voor in een ver verleden gepleegde overtredingen van de wet.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.