Een korte gastbijdrage van Bart de Koning, journalist en schrijver. De Tweede Kamer zal ongetwijfeld nog een onafhankelijk onderzoek eisen naar de mislukte evacuatie in Libië. Hierbij al vast -gratis en voor niets- een aantal conclusies en aanbevelingen die cut and paste in het eindrapport kunnen. Ze zijn afkomstig uit onderzoek dat het Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement (COT) deed naar de strandrellen bij Hoek van Holland. Professor Uri Rosenthal kon in 2009 precies uitleggen wat de politie fout had gedaan en hoe dat beter kon. Je hoeft alleen 'evenementen' te vervangen door 'militaire acties' en het evaluatierapport over Libië is al klaar. Een paar tips van Uri Rosenthal uit 2009: "Alertheid Alle betrokken diensten dienen structureel alert te zijn op mogelijke gebeurtenissen voorafgaand, tijdens en na evenementen. Deze structurele alertheid komt tot gelding in het ontwikkelen van adequate scenario’s, en voldoende, serieus te nemen oefening." "(..)Daarbij is volledige duidelijkheid over de commandoposities en de specifieke taken en verantwoordelijkheden van commandanten en ondercommandanten cruciaal. Op basis van een vastgesteld functieprofiel moet worden vastgesteld wie in het district de functie van Algemeen Commandant of Operationeel Commandant moet vervullen. In deze structuur moet een expliciete koppeling worden gelegd tussen informatie en operatie."
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is een gastbijdrage van classicus Bart Berman. Op zijn blog Demodokos verbindt hij regelmatig een oude Latijnse of Griekse spreuk met het hedendaagse nieuws.
Een van de rijkste mensen, Warren Buffet, pleit voor hogere belasting van de zeer hoge inkomens (megarijken, in het taalgebruik van mijn onvolprezen bron nu.nl). Ergens anders merkt hij op: “There’s nothing material I want very much”. De Romeinse filosoof Seneca uitte zich in dezelfde geest. Divitiae sunt causa malorum, beweerde hij zelfs, Rijkdom is oorzaak van rampen. Met die rampen bedoelde hij, dat rijkdom afleidde van het streven naar deugd.
Seneca is er financieel niets minder van geworden dat hij deze mentaliteit uitdroeg. Tot aan zijn dood is hij de rijkste mens ter wereld gebleven. Er zijn er die hem dat verwijten, maar dat riekt naar jaloezie op iemand die al tweeduizend jaar dood is. Ook Buffet gunnen we zijn rijkdom. Suum cuique – ieder het zijne. Vooral als hij er zelf zo tactvol over praat.
I have blogged pretty regularly about Virgil Hawkins’s work on stealth conflicts and chosen conflicts: the idea that certain conflicts get disproportionate attention (in the media and politically). For instance, the Israel / Palestine conflict gets enormous attention whereas the atrocities going on in the DRC consistently remain under the radar.
I would argue that the same distinction applies to disasters: certain disasters are more equal than others when it comes to media attention and the corresponding level of aid that can be expected. Roger Yates makes that point in the Guardian. And, as always, Africa gets the short end of the stick:
“The reasons why certain disasters get more media attention than others are a great source of conversation and debate within our sector – what makes a disaster newsworthy? Why do some catastrophes grab media attention while others are left behind?
Sheer death toll is an obvious benchmark for the amount of attention a disaster receives. Without high death tolls there is less media attention, meaning an emergency can reach an extreme stage before it hits the news. The current floods in Pakistan are an argument against this idea, but due to the extraordinary scale of the floods as well as the fact that Pakistan is a significant country in any news agenda, the floods are getting good coverage and, therefore, more donations. Regional relations, common language and colonial ties also help to determine what scale of press attention disasters receive. But somehow, some emergencies still fall into the “hidden crisis” category.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bij mijn waarschijnlijk laatste KSTn van dit jaar wil ik beginnen met allerlei tipgevers te bedanken. Aangezien ik niet fulltime de kamerstukken kan lezen, ben ik altijd zeer blij als iemand me attendeert op bijzondere stukken die ik anders gemist had.
Deze KSTn gaat ook over zo’n wet, al heb ik die te lang laten liggen waardoor het nu al in de Eerste Kamer is. Dat krijg je met overvolle inboxen.
De Wet op de veiligheidsregio’s is een begrijpelijke reactie op de tekortkomingen in de crisis- en rampenbestrijding. Coördinatie, afstemming en duidelijke commando-lijnen blijken vaak een probleem daarbij. De gekozen oplossing is dus om regio’s te maken, die toevallig overeenkomen met de politieregio’s, waarin een apart bestuur de gemeenten overruled in bijzondere gevallen.
Zo klinkt het nog goed, toch?
Maar toch zitten er twee negatieve aspecten aan het verhaal. Ten eerste wordt er een bestuurslaag met zekere macht en verantwoordelijkheid geplaatst tussen de gemeenten en de provincie/rijk. Daar waar iedereen roept dat Nederland teveel bestuurslagen heeft, voegen we er dus gewoon nog eentje toe.
Maar een nog belangrijker bezwaarpunt is het volledige gebrek aan democratische controle in de constructie.
Het bestuur van de veiligheidsregio’s bestaat namelijk uit alleen maar ongekozen bestuurders zoals burgemeesters, korpschefs en officieren van justitie. Nou zou dat misschien nog acceptabel zijn als het bestuur alleen actief was tijdens werkelijke crises of rampen. Echter, dit is de lijst van taken van een veiligheidsregio:
a. het inventariseren van risico’s van branden, rampen en crises;
b. het adviseren van het bevoegd gezag over risico’s van branden, rampen en crises in de bij of krachtens de wet aangewezen gevallen alsmede in de gevallen die in het beleidsplan zijn bepaald;
c. het adviseren van het college van burgemeester en wethouders op het terrein van brandpreventie;
d. de voorbereiding op de bestrijding van branden en zware ongevallen en het organiseren van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing;
e. het instellen en in stand houden van een regionale brandweer;
f. het instellen en in stand houden van een organisatie, belast met het organiseren van de geneeskundige hulpverlening;
g. het voorzien in de meldkamerfunctie;
h. het aanschaffen en beheren van gemeenschappelijk materieel;
i. het inrichten en in stand houden van de informatievoorziening binnen de diensten van de veiligheidsregio en tussen deze diensten en de andere diensten en organisaties die betrokken zijn bij de onder d, e, f en g genoemde taken.
Bent u arm en leeft u in een verstedelijkte omgeving dan heeft u de grootste kans om slachtoffer te worden van een ramp. Onderzoek van de Verenigde Naties naar de impact van rampzalige gebeurtenissen als cyclonen, overstromingen, landslides, aardbevingen en bosbranden legt een verband tussen (het gebrek aan) welvaart en kwetsbaarheid bij rampen. Zo worden in Japan meer mensen getroffen door cyclonen dan in de Filipijnen toch ligt het dodental daar 17 maal lager (NYT). Zondag werd in Bahrein het VN-rapport Global Assessment Report on Disaster Risk Reduction gespresenteerd: zeven hoofdstukken over waar rampen zich gaan voordoen én hoe ze te voorkomen. Maar meer toegankelijk en tot de verbeelding sprekend is de wereldkaart die u inzicht geeft over waar te wereld u het hoogste risico loopt te overlijden door rondvliegende golfplaten, vallende bakstenen of ten million pounds of sludge…. Slimme jongens en meisjes zoeken meer detail en stellen zelf hun kaart samen. Mijn eerste burgerobservaties: mijd China, Java en de delta van Ganges en Donau en/of treed toe tot de Inuït. Ondanks het ontbreken van een adequaat rampenplan zit u in Nederland ook nog best veilig.
Kijk en huiver….
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Ramptoerisme 2.0 voor wie nog niet weg wil maar wel kan en voor wie wel weg wil maar niet nog kan. Check vanuit uw luie veilige stoel alle rampen en ongelukken in de wereld op: RSOE EDIS – Realtime Disaster and Emergency Information in the World (scrollen verplicht voor de echte nerd kick). En/of bekijk de indrukwekkende foto’s op the Big Picture van de rampzalige vuurzee in Zuid-Europa deze zomer.