Geïnspireerd door het idee voor een 'zwartepietenwet', heeft schrijfster en docente Nederlands Michelle van Dijk haar eigen wetsvoorstel geschreven. Ik heb er de hele nacht aan zitten schrijven, maar nu is het eindelijk af: het wetsvoorstel Cultuurbehoud. Het is een concept-versie, dus aanvullingen en reacties zijn welkom. Hier is-ie dan: Wij, Willem-Alexander, bij de Gratie Gods, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. (…) hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze: Artikel 1 Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan. (Oh, dit staat al in de grondwet. Nou ja, het is een reminder waard.)
Zo kopt de Volkskrant:
De PVV komt binnenkort met een ‘zwartepietenwet’. Die moet gemeenten verplichten er bij sinterklaasevenementen voor te zorgen dat Zwarte Piet echt zwart is. Gemeenten mogen volgens het plan van Wilders de sinterklaasliedjes ook niet veranderen.
Aldus de Partij van de ‘Vrijheid’.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - Hoe discriminatie radicalisering in de hand werkt.
De afgelopen weken werd antizionisme door Asscher een aantal keren meteen antisemitisme genoemd. Maar dat is niet hetzelfde. Antizionisme komt nota bene ook in joods-orthodoxe kringen voor. Antizionisme gelijkstellen aan antisemitisme is van dezelfde orde als iedere jood voor zionist uitmaken: een walgelijke generalisatie. En generalisatie staat aan de basis van discriminatie.
Nog zo een oefening: Je kan tegen IS zijn, maar het is een onjuiste generalisatie hier de hele islam de schuld van te geven. En je kan dan alsnog tegen de islam zijn, het heet pas discriminatie als daarom iedereen van moslim-komaf wordt aangepakt en anders wordt behandeld dan anderen.
Het eerste is wat Wilders doet, het tweede is wat het kabinet van plan is.
Generaliseren doen we allemaal. De filosoof Nietzsche leerde ons dat de grond van alle kennis het gelijk stellen van het ongelijke is. Zonder te categoriseren kunnen we niet oordelen, en dus niet handelen.
Maar we kunnen daarin te grof te werk gaan. En dat is contraproductief.
Zolang jonge mensen ervaren dat zij bij voorbaat al bestempeld worden als verdacht, voelen zij zich buitengesloten. En dit gaat verder dan een paar antiterroristenmaatregelen. Jongeren met een bepaald uiterlijk ervaren dat zij continu onterecht aangehouden worden door de politie. Hiertegen is geprotesteerd door Amnesty, maar dit heeft nauwelijks aandacht gekregen.
ANALYSE - Ex-PVV’ers Louis Bontes en Joram van Klaveren hebben een partij opgericht: VNL. Als VNL een succes wordt zonder buitenspel te worden gezet kost dit PVV-leider Geert Wilders veel stemmen. En anders zal de komende jaren wel een (ander) geloofwaardig alternatief ontstaan dat Wilders pijn doet. Vooral vanwege de geïsoleerde positie van de PVV. Vergelijkingen met andere geïsoleerde partijen dringen zich op.
“Dat doe ik niet nog een keer.” CDA-leider Sybrand van Haersma Buma herhaalde het vier maanden geleden nog maar eens. Nooit meer met Wilders in zee. Intussen houdt de VVD de deur op een kier. Bovendien werken andere partijen incidenteel met Wilders samen. Er is dan ook geen sprake van een compleet cordon sanitaire rond de PVV. Toch zal Wilders niet binnen afzienbare tijd weer grote invloed krijgen op regeringsbeleid. Hij staat voorlopig buitenspel.
Veel kiezers vinden zo’n isolement geen probleem. De SP bijvoorbeeld heeft ook vaak aan de zijlijn gestaan maar trekt toch veel stemmen. Zelfs een compleet cordon sanitaire zou de PVV wellicht geen grote electorale schade toebrengen. Er zijn wel vaker partijen stelselmatig buitengesloten zonder dat kiezers massaal afhaakten. Een voorbeeld is Vlaams Blok, dat in 2004, na vijftien jaar cordon sanitaire, was gegroeid van twee naar achttien zetels in de Kamer.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wilders roept op demonstratie te steunen van groep die tegen Joden en Israël is, Pro Patria. Zou hij dat weten?
ANALYSE - Het is nog allesbehalve zeker of radicaal-rechts erin zal slagen vruchtbaar samen te werken in het Europees Parlement, meent Matthijs Rooduijn.
Radicaal-rechts zit in de lift, aldus veel West-Europese media naar aanleiding van de verkiezingen voor het Europees Parlement (EP) eergisteren. De aandacht gaat uit naar de winsten van partijen als het Front National (FN) in Frankrijk, de United Kingdom Independence Party (UKIP) in het Verenigd Koninkrijk en de Dansk Folkeparti (DF) in Denemarken. Volgens CNN (en veel andere media) zullen radicaal-rechtse partijen een sterkere positie krijgen in het EP. Maar klopt dat wel? Gaat radicaal-rechts Europa eens goed opschudden, zoals Wilders heeft gepropageerd? Of zal het zo’n vaart niet lopen?
Drie redenen voor een vruchtbare voedingsbodem voor radicaal-rechtse samenwerking
Er is de laatste maanden veel aandacht geweest voor de samenwerking tussen Wilders en zijn vrienden. Het pact dat de PVV sloot met partijen als het FN en Vlaams Belang (VB) was inderdaad opvallend, aangezien Wilders eerder ieder contact met deze partijen angstvallig uit de weg ging. Hij vreesde, tot eind vorig jaar, dat samenwerking met partijen met extremistische wortels negatief voor het beeld van de PVV zou uitpakken. Maar als gevolg van de veranderingen die Marine Le Pen heeft ingezet bij het FN (sterke matiging), en de wens om ook op Europees niveau van zich te laten horen, veranderde Wilders van gedachten. En hoewel dit niet de eerste keer is dat radicaal-rechtse partijen een alliantie smeden, zijn er redenen om aan te nemen dat de samenwerking deze keer vruchtbaarder zal zijn dan in het verleden.
Ten eerste zijn de radicaal-rechtse partijen nu flink minder radicaal. Ze stellen zich pragmatischer op en doen veel meer dan ooit hun best om associaties met extremisme uit de weg te gaan. Le Pen heeft een andere koers ingezet in de hoop het FN tot een salonfähige partij om te smeden. De PVV heeft überhaupt geen extremistisch verleden. Het is te verwachten dat Marine Le Pen en Wilders daarom makkelijker met elkaar door een deur kunnen dan bijvoorbeeld de veel extremistischere Vader Le Pen en Hans Janmaat van de Centrumdemocraten twee decennia geleden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
2014 is pas halverwege, maar het jaar is voor Geert Wilders al verloren. Ga maar na: twee verkiezingsnederlagen op rij (gemeenteraad en Europa), PVV’ers die de partij de rug toekeren en nu ook geen fractie kunnen vormen in het Europarlement.
Bij elke andere partij was de leider afgetreden. Niet bij de PVV. Wilders sprak gisteren zijn teleurstelling uit over het mislukken van het Europese avontuur. Maar zei vervolgens dat hij zich weer volledig op het werk in de Tweede Kamer gaat richten. “Het halve Midden-Oosten staat in brand. Ik blijf strijd voeren tegen de islam.”
Zo meldt de Volkskrant.
De vierde zetel van de PVV in het Europees parlement blijft voorlopig leeg. ‘Een kandidaat beraadt zich nog’, meldt de commissie Geloofsbrieven, die de geschiktheid van de Nederlandse europarlementariërs onderzocht. Die ene kandidaat is lijstduwer Geert Wilders, die met voorkeurstemmen werd gekozen.
Wilders kan naar Europa, maar moet dan zijn Kamerzetel opgeven. Mocht hij besluiten niet naar Europa te gaan, dan is islamoloog Hans Jansen de eerst aangewezene. Die wil dan nog wel eerst erover nadenken of hij de stap naar Brussel en Straatsburg ook daadwerkelijk zet.
Sinds 2002 is het verboden het lidmaatschap van de Tweede Kamer en het Europees Parlement te combineren. Wilders zegt met een kort geding zo’n dubbelmandaat te willen afdwingen, desnoods tot bij het Europees gerechtshof. Zo lang die onduidelijkheid bestaat, blijft de PVV-zetel vacant. De partij heeft dan ook een stem minder bij stemmingen in het europarlement. Een woordvoerder van de PVV kon woensdag niet zeggen wat er gaat gebeuren.
We klagen massaal, maar schikken ons in ons lot. Waarom pikken we dat eigenlijk? Waarom zeggen we niet: Geert, je zoekt het maar uit; wij gaan weg. Hij heeft de media net zo hard nodig als wij hem.
RTL-verslaggever Jos Heymans vraagt zich af waarom hij (en andere journalisten) zich honds laten behandelen door de PVV.
Maar om terug te komen op bovenstaande vraag: ja, waarom eigenlijk?
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
