Factoïdentyrannie
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Miko Flohr over de de Nederlandse elite, de linkse kerk, Henk en Ingrid en de rol van feiten in het debat.
Het kan nu niet lang meer duren of de stemming zal veranderen. Het voordeel aan een rechts kabinet is dat je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan voorspellen dat er binnen een paar maanden door jan en alleman op gekankerd wordt dat het een lieve lust is. Dan blijft er dus domweg minder tijd over om te schelden op de ‘linkse kerk’ en de ‘progressieve elite’ – tenzij ze zelfs Mark Rutte daartoe gaan rekenen, maar dan weet je zeker dat er niet meer dan twee hersencellen aan het woord zijn. Maar dat zijn slechts tijdelijke symptomen. Een oprisping van Cohen en ze zullen weer als vanouds loos gaan. Wat veel interessanter is, is dat die ‘linkse elite’ de laatste tijd zelf in beweging komt. Iemand betoogt dat het met die elite eigenlijk wel ok is. Een ander vindt dat de linkse elite zichzelf veel te gemakkelijk tot linkse elite laat maken. Een derde gooit het op de retorica en spreekt van een door rechts ingezette ‘denicratie’. Allemaal relevante punten, en toch mis ik iets.
In de eerste plaats is de Nederlandse elite helemaal niet links en dat ook beslist nooit geweest, tenzij we vinden dat onze elite bestaat uit intellectuelen, schrijvers en kunstenaars, maar dan zouden we wel een behoorlijk machteloze en weinig invloedrijke elite bezitten. De Nederlandse elite zit in het bedrijfsleven, steunt of stemt CDA danwel VVD, en bemoeit zich eigenlijk niet zo publiekelijk met het maatschappelijke debat. Dat hebben ze ook helemaal niet nodig. Af en toe verschijnt er zo eens iemand bij Buitenhof, en dat is het dan weer. Intellectuelenpartijen als D66 en Groen Links (in Leiden (D66), Utrecht en Nijmegen (GL) de grootste!) spelen uiteindelijk toch vooral de rol van betweterige luis in de pels (gekozen burgemeester?). De PvdA heeft dan wel een paar keer aan het pluche mogen snuffelen, maar een echt sociaal stempel hebben ze nooit op Nederland kunnen (en, onder Kok, willen) drukken. Iedereen die moeite heeft met het functioneren van de Nederlandse overheid moet toch vooral naar twee partijen kijken: CDA en VVD. De linkse elite heeft het niet verknald, ze hebben nog nooit serieus wat in de melk te brokkelen gehad zonder verregaande rechtse invloed – “It’s them conservatives, stupid!”
