De weke knieën van Meino Schraal

"De Arondéuslezing is qua aard en karakter nooit de bedoeling geweest dat die van politieke, van partijpolitieke aard zou zijn. De heer Von der Dunk was van plan, zo bleek ons vorige week, toch een groot deel van zijn lezing partijpolitiek van aard en karakter te laten zijn. Nou, dat was niet de afspraak. Wanneer de Tweede Wereldoorlog van stal wordt gehaald in een partijpolitiek discours, dan ben je naar mijn idee ver van huis." Aldus Meino Schraal vorige week tegenover een van de radio-actualiteitenrubrieken die ons land rijk is. Na overleg met Hero Brinkman liet Schraal Thomas von der Dunk weten dat de Provinciale Staten-NH geen prijs meer stelden op diens komst. Het Statenlid viel eerder op doordat hij als enige niet-PVV'er met deze partij mee had gestemd vóór een verbod op het dragen van een hoofddoek in het provinciehuis. Schraal, een flamboyante homoseksueel die vanuit Iran werd geadopteerd door een gereformeerd Urks gezin, heeft het namelijk niet zo op hoofddoekjes. Hoe geloofwaardig is echter zijn excuus dat Von der Dunk is afgezegd omdat zijn lezing tegen de afspraken in een partijpolitiek karakter had? Een rondgang langs Arondéuslezingen van eerdere jaren maakt namelijk duidelijk dat politieke uitspraken ook daar niet van de lucht waren, en dat populistische partijen - en met name de PVV - meermaals onderwerp waren van discussie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Censuur

, door

Nederland anno 2006. Hoogleraar Nieuwe Testament prof. dr. Pieter van der Horst wordt door het universiteitsbestuur onder zware druk gezet om een vlammend betoog over het virulente antisemitisme in de islamitische wereld uit zijn afscheidsrede te snijden, omdat anders boze moslimstudenten wel eens aanslagen zouden kunnen plegen.

Met name de zinsnede dat de islamitische wereld “de fakkel van het antisemitisme van de nazi’s heeft overgenomen” zit de bestuurders dwars. Ze hadden zopas nog wel zo’n fijne conferentie gehad, waar joden, christenen en moslims het erover eens waren dat de drie abrahamitische godsdiensten naar vrede en saamhorigheid streven.

Het land was te klein. Dit was censuur! De wetenschappelijke vrijheid werd hier aangetast! Dat het gewraakte deel van de lezing van Van der Horst niets met wetenschap van doen had, maar een eenzijdig ronkend zionistisch verhaal was, viel nauwelijks iemand op – al had de gloeiende bijval van het CIDI hint genoeg moeten zijn. Wie nam nu de moeite om de voetnoten (of het gebrek daaraan) even na te lopen? Van der Horst werd als martelaar van het vrije woord overladen met bloemen en bedankbrieven, na uitvoerige berichtgeving door Trouw en NOVA. Geert Wilders stelde kamervragen over deze “ongepaste aantasting van de academische vrijheid”.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.