Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Gaffes, blunders en andere ongelukken. Als de politiek theater is, dan was deze week Amerika’s strijd om de Republikeinse nominatie pure variété. Het zou u niet zijn ontgaan dat nominatie-kandidaat Rick Perry desgevraagd op slechts twee van de drie ministeries kon komen die hij wilde afschaffen. Extra pijnlijk: het ministerie dat hij vergat is ‘Energie’ en dat vormt de kern van Perry’s banenplan. Dat banenplan is dan weer de kern van de de Republikeinse kritiek op Obama.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Seksuele intimidatie, een tweede Lehman Brothers-situatie en problemen voor Obama.
Vorige week zoomden we in op de imploderende campagnes van Bachmann, Huntsman en Perry. Deze week kunnen we daar die van koploper Herman Cain bijvoegen. Maandag maakte Politico bekend dat twee vrouwen Cain al in de jaren negentig hadden aangeklaagd vanwege seksuele intimidatie. Daar kwam niet veel later een derde vrouw bij. Koploper Cain had het druk met damage control maar bleek daar nauwelijks in te slagen.
De angel ging er maar niet uit. Dat was deels te wijten aan Cains eigen, weinig overtuigende optreden in diverse media. Hij verslikte zich voortdurend in de feiten: was er nu wel of geen overeenkomst met één van de vrouwen gesloten (toch een impliciete schuldbekentenis)? Hoeveel ‘zwijggeld’ was nu aan die andere vrouw betaald? Ook campagnestrateeg Mark Block, die vorige week nog zo gelukzalig aan zijn sigaretje zoog, gooide olie op het vuur.
Hij beschuldigde Curt Anderson, adviseur in de campagne van Rick Perry, het verhaal de wereld in te hebben gebracht. Anderson probeerde in 2004 Cain aan een Senaatszetel te helpen (wat niet lukte). In die campagne zou Cain tegen Anderson hebben verteld over één van de aanklachten. Nu, zeven jaar later en in dienst van Perry, zou Anderson die kennis hebben ingezet om Cains campagne te saboteren en daarmee die van Perry weer leven in te blazen. Anderson ontkent en ook Cain geeft deze week toe dat die verklaring te ver gezocht is – hij richt nu zijn pijlen op Politico, het blog dat zijn ontoelaatbare gedrag onthulde.
Obama krijgt waarschijnlijk zijn tweede termijn, maar met veel liefde zal het niet gaan. In plaats van de enthousiaste meute die in 2008 stond te popelen om de nieuwe belofte in het Witte Huis te krijgen, moet Obama vechten voor iedere stem. Daarna zal hij vier jaar lang in de loopgraven moeten doorbrengen om zijn hervormingen uit zijn eerste termijn veilig te stellen.
Mitt Romney is Obama’s grootste bedreiging. Niet om waar Romney voor staat – dat kan namelijk iedere dag veranderen – maar omdat het enthousiasme voor Obama zelf zó enorm laag is dat steeds meer mensen een keuze tussen Obama en Romney zien als een keuze tussen lood of oud ijzer. Gedesillusioneerde Democraten zullen in een strijd tussen Romney en Obama thuis blijven of uit boosheid misschien zelfs op Romney stemmen. Het is precies dat sentiment dat Team Romney wil voeden door politiek in het midden te blijven en de verschillen tussen hem en Obama te minimaliseren.
Team Romney ondertussen vaart een gevaarlijke koers. Romney mag niet te ver afdrijven van Obama, maar ook weer niet te veel naar links overhellen om onacceptabel te zijn voor de rechtse kiezers in de Republikeinse voorverkiezingen. Maar als hij slaagt in die spagaat en hij wordt de kandidaat, dan wordt Obama gedwongen zelf naar links te gaan bewegen om het broodnodige ideologische contrast met zijn opponent te creëren. Er moet immers wat te kiezen zijn. Het gevaar is duidelijk: schuift Obama te veel op naar links, dan wordt Romney vanzelf aantrekkelijker als de veilige kandidaat van het midden. En daar, in het electorale midden, worden de verkiezingen gewonnen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
