Er zijn vele redenen waarom ik aanstaande zaterdag mee wil lopen in de mars voor de wetenschap in Amsterdam. Maar de belangrijkste is omdat ik graag, tegen de trend in, meer onafhankelijk gefinancierd onderzoek wil. De "March for Science" is vooral in het leven geroepen omdat bij het aantreden van President Trump nog duidelijker werd dat wetenschappelijk onderzoek steeds meer de rol krijgt van "een mening". En daardoor worden besluiten genomen met grote gevolgen die vaak geheel tegen de realiteit ingaan. Ja, de realiteit. Als er iets is waar de wetenschap aan bijdraagt is uitleggen hoe dingen werkelijk in elkaar zitten en werken. Een belangrijke basis voor een debat. Maar als die wetenschap terzijde geschoven wordt omdat het diverse belangen in de weg zit, dan hebben we een probleem. Dan gaan we terug naar de besluitvorming uit de tijd van voor de verlichting.
“Het hele scenario was vorige week al bekend”, stelt columnist Tom-Jan Meeus in NRC. Het stuk zit achter een betaalmuur, maar de Volkskrant bericht er gratis over.
als de relatie met een groot buitenland onder druk staat, willen burgers een vertrouwde bestuurder in plaats van een twitteraar
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
COLUMN - Nu het dit jaar onmogelijk lijkt om strategisch te stemmen, (wat zou de strategie moeten zijn), hoor je ineens allerwegen mensen oproepen tot stemmen ‘met het hart’, of ‘voor je idealen’, of op degene die je het liefst als premier zou zien. Ik heb me voorgenomen om daar allemaal niet aan mee te doen. Ik ga stemmen op continuïteit in de Tweede Kamer. Op dezelfde partij als vijf jaar geleden, omdat ik geen zwevende kiezer wil zijn.
Alle linkse partijen lijken op elkaar. Iemand die zegt dat ze vol overtuiging op GroenLinks, de Partij voor de Dieren of de SP stemt, en de andere twee uit dat rijtje onacceptabel vindt, is niet goed wijs, volgens mij. De partijen leggen de accenten anders, zeker, en de een doet dit beter dan de ander, op een aantal zaken (waaronder cruciale) hebben de partijen verschillende keuzes gemaakt, en op basis daarvan kun je ook heus verschil maken. Ze hebben bovendien verschillende communicatiestrategieën. Maar wat mij betreft hadden ze vleugels van dezelfde partij mogen zijn – waar ook de Partij van de Arbeid nog een rechtervleugel in zou kunnen vormen.
Voor mij wordt het de SP. Ik kies dat onder andere andere omdat ik GroenLinks de ‘constructieve’ houding nog steeds kwalijk neem waarmee ze ermee hebben ingestemd dat Griekenland in een modderpoel moest worden geduwd, en omdat de Partij voor de Dieren te weinig bestuurlijk is. Maar aan de SP heeft natuurlijk ook van alles waar ik het niet mee eens ben – hun keuze tijdens het Oekraïnereferendum, bijvoorbeeld.
ANALYSE - De verkiezingscampagne is losgebarsten. Gastredacteur Hugo van Haastert blikt vooruit.
Met nog minder dan drie weken te gaan tot de verkiezingen komt de media goed op stoom. Dankzij de verschillende doorrekeningen hebben we ook al een doorkijk gekregen in de effecten van de verschillende verkiezingsprogramma’s. Mijn voorspelling, waarvan ik hoop dat die niet uitkomt: Rutte wordt wederom premier en vormt een (minderheids)coalitie rondom centrum-rechts.
Het Ministerie van Binnenlandse Zaken heeft een prachtige campagne gestart: Elke Stem Telt. Daarin worden de kiezers voorgesteld als een koor. Elke stem moet worden gehoord. Want in een koor brengt de combinatie van stemmen iets prachtigs tot stand. De samenklank van de stemmen is mooier dan de som der delen.
Ons Nederlands parlement is bijzonder democratisch. In weinig landen is de drempel zo laag voor politieke partijen om een zetel te bemachtigen. Dankzij ons kiesstelsel herkennen veel kiezers zich in de Tweede Kamer en dat versterkt de legitimiteit van onze democratie. Kiezersonderzoek wijst bijvoorbeeld uit dat de meerderheid van de kiezers wil dat er minder immigranten en asielzoekers ons land binnenkomen en dat de inkomensverschillen kleiner worden. Die opvattingen zie je ook in de Tweede Kamer terug: de meerderheid van de Kamerleden wil de migratie beheersen (rechtse partijen) en de meerderheid van de Kamerleden wil inkomensverschillen verkleinen (linkse partijen en de PVV).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Interessant artikel in Trouw over hoe de rechtse kiezer aan te spreken over een onderwerp dat ze totaal niet interesseert: klimaatverandering.
ACHTERGROND - Als we het over politiek hebben in combinatie met kleur, dan roept rood automatisch de associatie op met links en socialisme, terwijl we bij blauw aan liberalisme en conservatief denken. Die associaties hebben weinig met psychologie en veel met symboliek te maken. In de VS voeren de Democraten bijvoorbeeld blauw als kleur en de Republikeinen rood, terwijl die laatsten toch allergisch zijn voor alles wat ook maar enigszins neigt naar socialisme. In Nederland is nog sprake van de ‘klassieke’ kleurverdeling bij de traditionele partijen, maar voor de nieuwe partijen lijkt dit steeds minder op te gaan.
Over de psychologische invloed van kleuren en hun betekenis wordt al eeuwen veel (vermakelijke) onzin geschreven. Natuurlijk staan mensen niet onverschillig tegenover kleuren. Geel roept andere associaties en daarmee andere gevoelens op dan zwart. Maar de meeste betekenissen die we aan kleuren geven zijn historisch en cultureel bepaald en hebben vooral symbolische waarde.
Politieke partijen maken gebruik van kleuren om hun identiteit te markeren en herkenbaar te zijn voor kiezers. Op vrijwel iedere website van een partij is wel een ‘huisstijlhandboek’ te vinden met te gebruiken kleuren en lettertypes. Gebruik daarvan luistert nauw. Kijk bijvoorbeeld maar eens in het handboek van het CDA.
ANALYSE - Ja waarom, veroorzaakte de Japanse aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 – vandaag exact 75 jaar geleden – een wereldoorlog, en de aanval op het WTC in New York op 11 september 2001, niet?
Klaarblijkelijk was het niet een kwestie van het aantal slachtoffers, respectievelijk circa 2500 (Pearl Harbor) en bijna 3000 (WTC).
Netwerken van domino’s
Deze studie laat zien dat de onderliggende structuur van het Systeem – de ‘connectivity’ van kwesties tussen staten, en de ‘hoeveelheid’ spanningen die zich in het Systeem hebben opgebouwd op het moment van de aanval – bepaalt wat de ‘reactie’ van het Systeem zal zijn, inclusief de omvang van de oorlog die volgt.
Op 6 december 1941 (voor de aanval) was het Systeem nog net niet in een kritische conditie op globaal niveau, hetgeen de analyse van de oorlogsdynamiek (zie studie) duidelijk laat zien. De aanval op Pearl Harbor was een nieuwe dominosteen die werd toegevoegd, die vervolgens een globale ‘kettingreactie’ veroorzaakte in het Systeem. Het was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen.
Kwesties tussen staten kunnen worden opgevat als dominostenen, die in meer of mindere mate ‘gelinkt’ zijn en elkaar kunnen activeren. De aanval op Pearl Harbor vergrote de connectiviteit van het netwerk van domino’s. De aanval op Pearl Harbor ‘linkte’ kwesties in Azië, met kwesties in Europa en de oorlog die daar in 1939 al was uitgebroken. Als domino’s – issues – ‘gelinkt’ raken worden spanningen in het Systeem verder opgevoerd. De aanval op Pearl Harbor veroorzaakte de eerste ‘echte’ wereldoorlog.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het is onbegrijpelijk en zorgwekkend dat het klimaatprobleem haast onbesproken blijft tijdens politieke discussies in aanloop naar de verkiezingen op 15 maart.
Aldus VVD-er Ed Nijpels in Trouw.
Nijpels voorspelt problemen hierover bij de formatie:
Straks, bij een kabinetsformatie, komt dat klimaatkonijn opeens uit de hoge hoed. Dan moeten partijen afspraken maken om te voldoen aan de afspraken uit Parijs. En dat terwijl ze het onderwerp steeds uit de weg zijn gegaan.
Vrij Nederland zet de politieke affaires van 2016 op een rijtje:
Bij de VVD kwamen afgelopen jaar vijftien nieuwe integriteitsaffaires in het nieuws. Het CDA had er vier, de PvdA drie, D66 vijf. In totaal waren het er 46. Dit zijn de meest spraakmakende zaken.
Voor wie verder wil lezen: de startpagina van de serie artikelen over politieke integriteit.
De Klimaatwet, die in 2015 door GroenLinks en PvdA werd gepresenteerd en in september 2016 aan de Raad van State werd gezonden voor advies, wordt nu ook ondersteund door SP, D66 en CU. Volgens de NOS wordt het wetsvoorstel niet meer voor de Tweede Kamerverkiezingen behandeld in de Tweede Kamer, doordat de voorbereiding meer tijd kostte dan eerder verwacht. De partijen zien de afspraken dan ook als inzet voor de campagne en de coalitie-onderhandelingen daarna.