En nu iets heel anders.

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. De stembiecht van P. J. Cokema. Het is al laat en straks moet er gestemd worden. ‘Moet’, want ik vind dat het deze keer harder nodig is dan anders. Na de stemverklaringen van de collega’s wordt het tijd voor P.J. Cokema’s ‘late avond’-stembiecht. Nooit eerder heb ik zoveel twijfels als nu. Voorheen stemde ik wisselend GroenLinks en SP. Eén enkele keer heb ik de strategische stemmer uitgehangen en PvdA gestemd. En twee keer overwoog ik D66 te stemmen. Maar na de, mijns inziens, vrij belabberde oppositievoering en het nog beroerdere Lente-akkoord, wist ik het niet zo goed meer. Daarbij komt: ik ben ook snel heel erg egoïstisch geworden. Het antwoord van ‘De Politiek’ op de bankencrisis en de eurocrisis is in uitermate negatieve zin merkbaar in werk en privéleven. Maar ik mag niet klagen. Stemmen wel.

Door:

Ik kies voor de Piraten

, door

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. Voor Dimitri Tokmetzis wordt het de Piratenpartij.

In alles lijk ik een D66’er. Ik ben voor een versoepeling van het ontslagrecht, maar dan alleen voor de midden- en hogere inkomensgroepen. Ik ben voor een drastische verkorting van de WW een verhoging van de AOW-leeftijd. Federalist in hart en nieren. Beter onderwijs, ook al kost dat meer geld. Stimuleren van fundamenteel onderzoek. Democratische vernieuwing is ook prettig. En hoewel ik van de Kunduz-akkoorden heb gegruweld, is D66 de enige van het clubje dat zijn rug recht heeft gehouden en niet terstond op de aangekondigde zurigheden is teruggekomen.

Ontevreden ben ik dus niet over mijn vorige stem. Maar toch wordt het deze keer iets anders: de Piratenpartij.

Ik stond van begin af aan al sympathiek tegenover de Piraten. Hun voornaamste onderwerp – internetvrijheid – is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt. Het gaat daarbij niet alleen om vrijheid, maar om het besef hoe ICT onze wereld verandert en tot welke kansen en bedreigingen die omwenteling leidt. Ik heb het idee dat de Tweede Kamer op dit punt volledig onwetend is. Het is goed om een partij te hebben die a) een oogje in het zeil kan houden op privacyschendingen en ICT-flaters en b) belangrijke zaken kan agenderen. Ook een kleine partij kan effectief zijn: dat heeft de PvdD wel aangetoond.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Piraat Spaink verliest de buit uit het oog!

, door

Afgelopen week nam Karin Spaink met een felle column afscheid van GroenLinks. Via de website van de partij diende Jorrit Nuijens, fractievoorzitter GroenLinks Amsterdam Centrum, haar van repliek met een open brief.

Beste Karin,

Omdat we samen op de kieslijst van GroenLinks Amsterdam Centrum staan (het Parool, 4 Maart 2010), voel ik me geroepen om je te schrijven over je afscheid van onze partij in het Parool van 31 Juli. Wat jammer om te lezen, en wat schrijf je weer prachtig. Scherp als een piraten-sabel zeg maar.

Roerend spreek je in je column over het “verkwanselen van alles waar GroenLinks voor stond”, en dat is retorisch natuurlijk prachtig. ’t Is theatraal, het bekt lekker, spaart geen kolen en geen geiten. Genieten dus, voor grage lezers zoals ik. Politiek is het echter onwaar.

Dramatisch is je hardheid voor Jolande Sap, maar goeddeels onverdiend. Zonder oog voor kiezerswinst toonde ze de civil courage om als enige linkse partijleider te onderhandelen over het Lenteakkoord. Ze onderhandelde niet alleen, maar wist daar verschrikkelijke bezuinigingen op sociaaleconomisch gebied en in de zorg terug te draaien, en ook nog eens te zorgen voor een aantal vergaande vergroenende maatregelen.

Voor alle lage en middeninkomens was het Lenteakkoord een verbetering, mede dankzij de door jou -terecht- bewonderde Ineke van Gent. Niet slecht, als oppositiepartij met tien zetels.

Tien redenen om op de Piratenpartij te stemmen

, door

Catharina Betlehem (@kletskous) stemt Piratenpartij. Ze zet tien redenen daarvoor op een rij. Het stuk staat ook op haar blog.

Om mij heen vinden mensen het vaak maar moeilijk te begrijpen dat ik ga voor de Piratenpartij. De meesten hebben er nog nooit van gehoord en dan nog vinden ze het maar een merkwaardig fenomeen. Maar ik, als kind van de jaren zestig en opgegroeid in een linkse, actieve politieke familie zie het wel zitten en dus:

Tien redenen om bij de eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen te stemmen voor de Piratenpartij:

  • De Piratenpartij is een Grondrechtenpartij We hebben in Nederland weliswaar een Grondwet, maar onze Grondrechten zijn in de loop der jaren steeds meer uitgehold. Grondrechten mogen door andere wetten worden beperkt en dus gebeurt dat ook. Ook mag de rechter wetten niet aan de Grondwet toetsen. Voor de burger blijft er zo in de praktijk weinig van zijn Grondrechten over. Geen wonder dus dat we ons steeds minder vrij voelen.
  •  De Piratenpartij gaat voor meer en constante invloed op het politieke systeem.  In Nederland kennen we nu een representatieve democratie: die komt er in de praktijk op neer dat we eens in de vier jaar een hokje mogen  rood kleuren en dan weer onze bek moeten houden.. De Piratenpartij werkt met het “Liquid Feedback” systeem, waarbij leden altijd invloed kunnen uitoefenen op de gekozen vertegenwoordigers en de besluitvorming. Niet iedereen doet dat overigens zelf; men kan er voor kiezen om zijn stem te delegeren aan iemand waarin ze vertrouwen hebben en dit kan per onderwerp iemand anders zijn.

    • Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

    Mededeling

    Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

    Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

    Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

    Mededeling

    De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

    In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

    Vorige Volgende