‘Drie Israëlische tieners niet in opdracht van Hamas ontvoerd’

Zo bericht BBC-correspondent Jon Donnison naar aanleiding van een gesprek met de Israëlische politiewoordvoerder Micky Rosenfeld. De kidnappers zouden wel sympathiseren met Hamas, maar niet onder hun gezag staan. De woordvoerder omschreef de ontvoerders als een 'lone cell'. En daarmee komt ook de aanleiding van de Israëlische aanval op de Gazastrook op de tocht te staan. Deze aanval vond immers plaats in respons op raketaanvallen van Hamas, die op hun beurt waren uitgelokt door Israëlische aanvallen op Hamasleden wegens de vermeende betrokkenheid van deze organisatie bij de ontvoering van en moord op de drie tieners. En zo lijkt het steeds waarschijnlijker dat de moord op de drie tieners slechts een welkom excuus was om de dreigende verzoening tussen Fatah en Hamas te saboteren. Immers: 1) Israël heeft nooit bewijs willen leveren voor Hamas' betrokkenheid bij de ontvoering. 2) Door uit de pers te houden dat de drie tieners snel na hun ontvoering werden vermoord, werd het Israëlische publiek gemanipuleerd om verdere militaire escalatie te ondersteunen. 3) Dreigende verzoening tussen Fatah en Hamas heeft al eerder tot Israëlisch militair ingrijpen geleid en lijkt ook nu weer de werkelijke reden voor escalatie te zijn. Maar ondertussen zijn wel meer dan duizend Palestijnen omgekomen. Maar de opzet lijkt te zijn geslaagd: ook al klapt de Palestijnse eenheidsregering niet definitief uit elkaar, van verdere voortgang in het vredesproces kan voorlopig geen sprake meer zijn, zodat Israël ook geen concessies hoeft te doen. En ondertussen werken ook Nederlandse politici volop mee aan dit Israëlische doel: door de respons van Hamas op een - zo lijkt het - volledig onuitgelokte Israëlische aanval, zijn nu alle Palestijnse partijen, inclusief Fatah, af te schilderen als terroristen. Ik vraag me af hoe er zou worden gereageerd als Nederlandse politieke partijen zich vrijwillig zouden opstellen als het verlengstuk van Turkije of Marokko... Maar onze nationale belangen opofferen aan Israël is blijkbaar geen enkel probleem.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.