Scheefwonen eenvoudig opgelost

Scheefwonen - de situatie waarin voor te weinig geld in verhouding tot het inkomen, een met subsidie gebouwde huurwoning wordt bewoond - wordt vaak als een probleem gezien. Je kunt je afvragen of dat terecht is. Maar als je het als een probleem beschouwt, is het goed te weten dat er een kinderlijk eenvoudige oplossing voor bestaat die in Den Haag nog niet is ontdekt.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onmenselijk, onvrij, ongelukkig of onrechtvaardig?

Nadat het nieuws over de geketende Brandon naar buiten kwam, is de discussie in Nederland over de zorg voor mensen met zowel psychiatrische problemen als een verstandelijke handicap opgelaaid. Wat ik interessant vind aan deze discussie, is de vraag waarom deze behandeling precies onrechtvaardig of immoreel is, en wat dat zegt over de onderliggende noties van rechtvaardigheid en menselijkheid. Zoveel mogelijk onafhankelijk van de specifieke casus.

De klassieke manier waarop Michael Sandel naar dit soort vragen kijkt is vanuit drie perspectieven: het utilitische, deontologisch-liberale perspectief en het perspectief van de deugdenleer. Vanuit het utilisme zou je moeten zeggen dat het centrale probleem is dat de ‘patient’ ongelukkig is. De maatregelen die genomen worden maken hem ongelukkig of minder gelukkig dan hij zou kunnen zijn. De oplossing hier is volgens mij simpel: sedatie gekoppeld aan geluksverhogende medicijnen. Je kan je voorstellen dat je te aggressieve en onvoorspelbare patienten lichamelijk immobiel maakt en geestelijk heel gelukkig. Toch is sedatie binnen de gezondheidszorg geen geaccepteerde methode meer. En het lijkt intuitief geen juiste oplossing.

Misschien is het dat in beide gevallen (vastketenen en drogeren) zwaar wordt ingrepen in de persoonlijke vrijheid van deze mensen. In het deontologisch-liberale perspectief staat het idee centraal dat mensen autonoom zouden moeten zijn. Ketens en drugs beperken de vrijheid van mensen. Echter als een moreel perspectief gaat deontologisch-liberalisme ervanuit dat mensen vrijheid ‘aan kunnen’, dat ze de rationaliteit bezitten om op een goede manier gebruik te maken van hun vrijheid. Er zijn gevallen te bedenken van psychiatrische patienten of verstandelijk gehandicapten die maar in beperkte mate rationeel zijn: die niet vooruit kunnen plannen, die snel wisselen van stemming, die gewelddadig zijn terwijl ze dat niet bedoelen. We geven kinderen ook geen volledige vrijheid omdat ze de vermogens nog missen om gebruik te maken van hun vrijheid: ze zijn niet nog niet volledig ontwikkeld, nog niet volledig rationeel. Soms wordt er bij verstandelijk gehandicapten de vergelijking met kinderen gemaakt en hun ontwikkelingsniveau uitgedrukt in termen als ‘de geestelijke vermogens van een drie-jarige’. Als er sprake is van zulke vormen van irrationaliteit en onderontwikkeldheid, kan een deontologisch-liberaal perspectief niet gelden: we kunnen geen vrijheden gunnen aan mensen die daar de rationaliteit voor missen. Dat zou onverantwoordelijk zijn: je laat een kind toch ook niet volledig vrij? De verantwoordelijkheid en de beslissingsbevoegdheid wordt gegeven aan de ouders en door hun aan de artsen, verplegers en psychiaters. Die kiezen voor deze oplossingen, maar deze lijken ons nog steeds onjuist.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Constructieve oprotoptie voor stabiliteit?

Wat de uitkomst ook is op 9 juni: het volgende kabinet wordt een ‘moetje’. Geen prettig vooruitzicht, want er zijn urgente problemen. Economische crisis, klimaatcrisis, oprakende fossiele brandstoffen, exploderende zorgkosten zijn enkele van de problemen die ons land te wachten staan. Al deze problemen vereisen lange termijnoplossingen. Het ene moment stimuleert de overheid de installatie van zonnepanelen, de volgende minister maakt de aanschaf ingewikkeld. Wie bewaakt de grote lijnen? Iedere partij heeft in dit land zijn eigen stokpaardje. Gekozen burgemeester, boerkaverbod en de grootte van vissenkommen zijn reuze belangrijke issues. Maar welke politieke partij maakt zich nog druk om grote-mensen-problemen? Hoe krijgen we ooit een stabiele regering in dit land van kleine politieke partijtjes?

Konstruktiven Misstrauensvotum

Gerd Leers en anderen hebben een kiesdrempel voorgesteld. Oud idee en het lost weinig op. Kwamen de vorige kabinetscrises door kleine partijen als de SGP of de Dierenpartij? Nee, zeker niet. Daarbij komt: ook met een kiesdrempel kun je de val van een kabinet niet voorkomen. Het antwoord komt uit Duitsland. Onstabiliteit in de jaren ’20 bood Hitler de mogelijkheid om aan de macht te komen. Dat moest na ’45 beter. Om die reden voerden de Duitsers het ‘konstruktiven Misstrauensvotum’ in. Goed, het beestje moet in Nederland een andere naam krijgen, maar het principe is helder. Een regering zit de rit gewoon uit, behalve als een meerderheid van het parlement zich kan vinden in een goed alternatief. Ik verklap het maar al vast: die meerderheid is niet eenvoudig te vinden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het einde der mensheid binnen 43,7 jaar?

SaillantLOGO“Overdrijven, liegen en doemdenken is een slechte strategie voor de klimaatbeweging.”

De conferentieleden in Kopenhagen werden bij aanvang warmgedraaid met een onheilspellend filmpje van een meisje dat zich alleen nog maar kon vastklampen aan een verdorde boom. Is dat motiverend?

Een ander voorbeeld. In de maandag uitgezonden film annex documentaire ‘The Age of Stupid’, liet men een Engelse dame aan het woord die demonstreerde tegen windmolens. Ze won een proces en de windmolens werden niet geplaatst. In het volgende shot zien we een overstroming in hetzelfde gebied. Wat zien we? Een oudtestamentische God der wrake? Good old ‘boontje komt om zijn loontje’? Of misplaatste propaganda? Een derde voorbeeld: smeltende gletsjers in de Himalaya. Deze gletsjers zouden 1 miljard mensen van schoon drinkwater voorzien. Het bleek een broodje aap verhaal te zijn. De Wereldbank heeft onderzocht dat de Ganges voor 96% bestaat uit regenwater, het smeltwater van de gletsjers is voor de Ganges dus van marginaal belang.

Wat wil ik nu zeggen? De wereld bestaat uit een klein percentage klimaatsceptici en een klein percentage fanatieke klimaatdoemdenkers. De grote middengroep weet het niet, wil het niet weten of interesseert het gewoon geen drol. De doemdenkers proberen met zwarte scenario’s, leugens en overdrijving de aandacht te trekken. Dat lukt op korte termijn aardig, maar de aandacht wordt niet verzilverd. Immers, de twijfelaars zien dat het doemscenario rammelt. Regenwater blijkt de Ganges te vullen, natuurrampen vonden ook in de prehistorie plaats en niemand weet de exacte gevolgen van een graadje stijging. Zul je net zien: hebben we er net voor gezorgd dat het niet warmer wordt, belanden we met zijn allen in de volgende IJstijd. Hebben wij weer.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aboutaleb pakt hangjongeren hard aan

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Ahmed Aboutaleb (Foto: Wikimedia Commons/Rijksvoorlichtingsdienst)

Slechts enkele maanden na zijn aantreden als burgemeester van Rotterdam komt Ahmed Aboutaleb met een controversiële aanpak van de hangjongeren die bepaalde buurten onveilig maken. De voormalig staatssecretaris heeft al vaker laten weten zijn stad niet door raddraaiers te laten overnemen, en presenteert vandaag zijn nieuwe plan. “De methode staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben er veel vertrouwen in. We hebben ons eigenlijk laten inspireren door Blijdorp. In die dierentuin worden onrustige, agressieve dieren met een pijltje tot rust gebracht, waarna ze medicijnen toegediend krijgen. Effectief, veilig en goedkoop: de ideale oplossing voor ons probleem.”

De burgervader licht de methode toe: “Eerst worden groepjes hangjongeren langdurig geobserveerd, zodat we precies weten wie de groepsleiders zijn. Vanuit een busje met buurtwerkers wordt dan met een blaaspijp een klein, ongevaarlijk verdovingspijltje bij de leider ingebracht. Hij of zij voelt er niets van en valt direct in slaap. Daarna komt hij enkele dagen bij ons ter observatie, en krijgt een zorgvuldig uitgekiende combinatie van gedragstherapie en medicijnen. Wanneer de doerak weer vrij is, is hij een ander mens geworden.”