Rutte’s Onrust

Er gaat geen dag voorbij, of er wordt ergens wel een petitie aangeboden, handtekeningen verzameld, gedemonstreerd of een ludieke actie gehouden tegen de bezuinigingen. Vanaf oktober vorig jaar, na de installatie van Rutte I, zijn er meer landelijke en lokale acties gehouden, dan het hele jaar daarvoor. Waarom staat dan toch het Binnenhof niet elke dag stampvol? Dat heeft waarschijnlijk te maken met wat Bas Heijne in een NRC-column schrijft: “We zijn te genuanceerd voor radicale opstandigheid. Met ons valt te praten”. Aan de aard van de acties kun je dat wel zien. Hier geen Griekse toestanden. De petitie heeft veruit de voorkeur als actiemiddel. Verder komen de mensen niet met tienduizenden tegelijk de straat op. Bas Heijne heeft het bij het rechte eind als hij schrijft: "Er is nog iets: het ontbreken van een besef van gezamenlijkheid. Dat de defensiecultuur wordt afgebroken kan de kunstenaars niet schelen; dat de kunsten aan hun eigen broekriem worden opgehangen, zal de militairen worst wezen. Daar wordt handig gebruik van gemaakt”. Toch neemt de maatschappelijke onrust alleen maar toe, Rutte’s innemende lach ten spijt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Piraten, kunstenaars en politici

Piraten van camping Birkelt. Foto: Flickr.com

GroenLinks is volgens het verkiezingsprogramma van vorig jaar voorstander van een radicale hervorming van het auteursrecht. De termijnen waarin auteurs hun rechten kunnen doen gelden moeten drastisch ingekort worden en consumenten moeten het recht krijgen om informatie voor niet-commerciële doelen vrijelijk te delen. Niet iedereen was daar blij mee (GL Magazine, mei, p. 12). Een aantal bekende schrijvers en musici zoals Geert Mak en Jerney Kaagman vond dat Groenlinks hiermee een piratenpartij dreigde te worden. GroenLinks stelde hen meteen gerust: er moet ook gewerkt worden aan de verbetering van de inkomens en contracten van kunstenaars. Intussen zal het, gezien de botte bijl die de nieuwe regering in de cultuursector hanteert, nog lastiger worden om kunstenaars te overtuigen dat het echt hoog tijd wordt de auteurswet uit 1912, die volstrekt niet meer is toegesneden op het huidige internettijdperk, te vervangen.

De Groenen in het Europese parlement organiseerden deze week in Brussel een expertmeeting onder de titel “Future of copyright in the digital era”. Hier liet Martin Kretschmer van de universiteit van Bournemouth (UK) zien dat het bestaande copyright, althans voor Engeland en Duitsland, helemaal niet zo’n goede garantie is voor de inkomens van de meeste kunstenaars. Zijn onderzoek laat zien dat er, vergeleken met andere beroepsgroepen, in de kunst enorme inkomensverschillen zijn. En dat die verschillen juist vanwege het copyright alleen maar groter worden. Ook cijfers uit Nederland wijzen uit dat het huidige systeem voor veel kunstenaars nadelig is. Schrijvers of musici ontvangen nu minder dan 10% van de opbrengst van hun producten (VK 2 april 2010, geciteerd door GroenLinks Magazine). En slechts 10% van de artiesten kan van auteursrechten leven. Die 10% ontvangt 90% van alle betaalde royalties (Smiers, 2009, idem). Kortom, die bekende Nederlanders die GroenLinks willen behoeden voor de rol van piratenpartij lijken vooral voor zichzelf te praten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Geneuzel over bijzaken

[qvdd]

In politiek Den Haag wordt te veel achter hypes aangelopen en geneuzeld over bijzaken. […] Dat kost geld en is slecht voor het imago van de politiek. […] Er zijn Kamervragen gesteld over de overlast van de roeken in Lochem, de aanleg van een fietspad bij het station van Breda, of een buslijn in Maarheeze.

VVD-er Stef Blok roept wat iedereen al weet: de Nederlandse landelijke politiek houdt zich veel te veel met de details bezig.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Homo’s niet zo mokken!

De International Lesbian-Gay Alliance publiceerde 17 Mei een overzicht van wat de juridische bescherming van Homo’s, Lesbienne’s, Bisexuelen en Transgenders is in verschillende Europese landen. Nederland is niet het meest roze land van Nederland. Sterker nog, Nederland heeft een gedeelde derde plek. Na het Verenigd Koninkrijk (het meest roze land van Europa), Spanje en Zweden, komt Nederland in dezelfde categorie als Belgie, Duitsland, Noorwegen en Portugal. Maar klopt het? Is Nederland minder roze dan het Verenigd Koninkrijk? En wat kunnen we daar aan doen? Wederom, een roze methodologisch onderzoek! (Met inhoudelijke conclusies!)

IGLA

De centrale vraag is wat een schaal is. Een schaal is meer dan een verzameling van items met een thematische verwantschap. Een schaal is bedoeld om een latent concept te meten. Dat betekent dat in het patroon van de antwoorden van de landen in dit geval een structuur is: sommige landen zijn homo-vriendelijke, andere zijn homo-onvriendelijk. Dus landen die het homo-huwelijk legaliseren, moeten ook transseksuelen toe staan van geslacht te veranderen, of landen die gay prides verbieden moeten geen anti-discriminatie wetten hebben.

De mensen van het ILGA hebben geprobeerd zo’n structuur aan te brengen: sommige items wegen zwaarder dan anderen, anderen zijn negatief geladen. Sommige items worden samengenomen, anderen tellen niet mee, op andere items is er geen variatie. Een item zit er stiekem twee keer in.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: anonieme kritiek

[qvdd]

Als ik een oproep in de krant moest plaatsen dan luidde de tekst: partij zonder leider zoekt verhaal.

Aldus een ‘vooraanstaande PvdA-ideoloog’.

Er zijn [in Engeland] allerlei Refounding Labour-projecten opgezet om de sociaaldemocratie nieuw leven in te blazen. Maar bij ons gebeurt er niks. We hebben een non-leider in huis onder wie de partij verweest.

Volgens een ‘andere PvdA’er’.

Hij is een bestuurder van huis uit, iemand die gewend is dingen te organiseren, te regelen. In zijn huidige rol regelt iemand anders het en moet je een beetje een straatvechter zijn, zeker in deze snelle tijden. Daar is hij veel te beschaafd voor en te intellectueel. Soms heb ik met hem te doen.

Zoals gezegd door een ‘collega-fractievoorzitter’. Sorry, een wát? Is een collega-fractievoorzitter niet van een andere partij? Of gaat het om de pvda-fractievoorzitter van de gemeenteraad in wassenaar of iets dergelijks?

Hoe dan ook, HP/De Tijd, het schizofrene tijdschrift*, denkt dat de dagen van Cohen als fractievoorzitter zijn geteld en trekt ter illustratie een laf blik anonieme reacties open en verklaart die tot spreekbuis van de partij. Een storm in een glas water, of is er écht wat aan de hand?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kwaliteitsimpuls: voor een dubbeltje op de eerste rang?

Uitdagingen, kansen, kwaliteitsimpulsen. Waar Balkenende kampioen ‘vage gemeenplaatsen’ was, zal Rutte hem overtreffen als meester in verhullend taalgebruik. Het lijkt allemaal glashelder, ferm, daadkrachtig. Het leidt helemaal nergens toe.

Meest recente voorbeeld: de kwaliteitsimpuls voor de AWBZ. Prachtig plan, goed geformuleerd. Maar eigenlijk had er moeten staan: we weten het ook niet, dus we doen maar wat.
Het kabinet wil de pgb’s aanpakken. Teveel mensen maken gebruik van de persoonsgebonden budgetten. Ooit geïntroduceerd als het wondermiddel om meer mensen keuzevrijheid te geven èn de zorgkosten omlaag te krijgen. Maar het blijkt “een belangrijke oorzaak van de overschrijdingen in de AWBZ”, aldus het kabinet.
Om de pgb’s betaalbaar te houden, worden die alleen nog beschikbaar gestel voor mensen die eigenlijk in een zorginstelling horen, maar die ervoor kiezen de zorg zelf in te kopen. De mensen die niet aan dat criterium voldoen kunnen zorg in natura (bijvoorbeeld thuiszorg) krijgen. Een deel van langdurige zorg, bijvoorbeeld begeleiding, wordt overgeheveld naar de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning). Verder gaat het kabinet fraude met pgb’s hard aanpakken.

Wie naar de geschiedenis van de AWBZ kijkt, voelt op zijn klompen aan dat deze zoveelste aanpassing niet zal helpen. Een overzicht.
In 1968 wordt de AWBZ ingevoerd. Bedoeld om langdurige zorg en kosten die niet onder het ziekenfonds vallen te verzekeren.
In 1980 wordt het kruiswerk (o.a. verplegende verzorging aan huis, zuigelingenconsult) overgeheveld naar de AWBZ.
In 1989 worden ook de psychische zorg, hulpmiddelen, sociaalpedagogische zorg, gezinszorg en de regionale instellingen voor beschermd wonen bij de AWBZ onder gebracht.
In 1992 wordt farmaceutische hulp, audiologische hulp, erfelijkheidsonderzoek en revalidatiezorg aan de AWBZ toegevoegd.
In 1997 wordt alles, behalve de psychiatrische zorg, weer terug gekieperd naar de ziekenfondswet. Kort na die schoonmaakactie worden bejaardenzorg, gezinszorg en kruiswerk weer teruggetakeld naar de AWBZ. Nu onder de noemer thuiszorg.
Vanaf 1998 wordt toegewerkt naar de nieuwe AWBZ. Vanaf 2003 kan zorg ingekocht worden op onderdelen. Van verpleging tot activerende begeleiding. Van thuiszorg tot ondersteunende begeleiding. Het PGB (persoonsgebonden budget) wordt ingevoerd. Zorg op maat moet zowel de cliënt tevreden stellen, als de kosten overzichtelijker en beheersbaarder maken.
In 2007 is het mis. De AWBZ blijkt veel te duur. Er moet weer wat uit. Als eerste wordt de thuiszorg overgeheveld naar de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning).
Vanaf 2009 worden bepaalde vormen van ondersteunende en activerende begeleiding ook naar de WMO verhuisd. De AWBZ zou toch weer meer echte zorg moeten bekostigen: verpleeghulp, revalidatie, etc. Als mensen die zorg met meer welzijn opgetuigd wensen te zien, dan betalen ze dat zelf maar. Kunnen ze dat niet, dan mogen ze een beroep op de WMO doen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Femke Halsema neemt (weer) afscheid

In haar afscheidslezing als Leonardohoogleraar aan de Universiteit van Tilburg op 26 mei pleitte Femke Halsema voor grotere openbaarheid. Politici deinzen ervoor terug om ‘inzicht te geven in hun beweegredenen en in de wijze waarop zij tot een besluit zijn gekomen, met wie zij hebben gesproken en welke rol bijvoorbeeld lobbyisten hebben gespeeld. Openbaarheid van informatie kan de legitimiteit van beslissingen vergroten’, zo stelde Halsema.

Halsema heeft, samen met Tilburgse studenten, een half jaar onderzoek gedaan naar de politieke betekenis van de jaren ’0. Het onderzoek richtte zich op drie geleidelijke veranderingen die de politiek ingrijpend hebben veranderd, waaronder ‘de globalisering van de risicomaatschappij’. Halsema ontleent deze term aan het werk van Ulrich Beck, die hiermee aangeeft dat de risico’s van de moderne technologie, zoals milieuvervuiling, zich niets aantrekken van maatschappelijke tegenstellingen. In het algemeen geldt, zegt Halsema, dat ‘globalisering en internationale crises politici in heel grote mate afhankelijk maken van deskundigen, wier achtergronden, motieven en belangen – anders dan die van politici – dikwijls slecht controleerbaar zijn’.

In de ogen van Halsema is ‘Nederland onderdeel geworden van een internationale, globale en kwetsbare risicomaatschappij’. Eerder was globalisering een abstracte notie en ‘leek het wel mee te vallen met de aanwezigheid van onbeheersbare, wereldwijde risico’s’. Dat crises zich allang niets meer aantrekken van landsgrenzen is bijvoorbeeld duidelijk te zien aan ‘de razendsnelle verspreiding van ook voor mensen gevaarlijke dierziekten’.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Voedselproductie verdubbelen

[qvdd]

Het is in het verleden al eens gelukt om de voedselproductie te verdubbelen, maar de vraag is of dat nog een keer lukt. De vraag naar voedsel zal met 70 procent toenemen, dus de groei moet in de toekomst doorzetten om ervoor te zorgen dat iedereen voldoende voedsel heeft

Hoogleraar Martin van Ittersum van de Universiteit Wageningen schetst in Trouw de uitdaging waar we de komende jaren voor staan. Wat denkt u, zal het ons lukken of zijn andere maatregelen noodzakelijk, zoals het aanpassen van de voedselmix?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onbegrijpelijke prioriteit

coffeeshop in Amsterdam/CC Wikimedia/ Bachrach44 Ik lees in de krant, onder de kop “Comazuipen neemt toe, reden is onduidelijk” het volgende nieuws:

Het aantal tieners dat een alcoholvergiftiging oploopt, was vorig jaar hoger dan in 2009. De jongste was elf, de oudste zeventien. Gemiddelde leeftijd: ruim vijftien jaar.

Het is niet zo duidelijk hoe dat komt, hoewel? Misschien toch wel:

Volgens Joris van Hoof, onderzoeker aan de Universiteit Twente, is er geen duidelijke verklaring voor de sterke toename van zogenoemde ‘comazuipers’. „Maar wat we wel weten is dat minderjarigen heel makkelijk aan alcohol kunnen komen.”

Bij eerder onderzoek stuurde Van Hoof vijfduizend 15-jarigen naar de winkel om alcohol te kopen. Meer dan de helft werd niet om identificatie gevraagd. Vier van de vijf konden volgens hem gewoon inkopen doen. „Supermarkten zijn de zwakke schakel”, zegt hij. „Ze mogen geen zwak- alcoholische drank aan jongeren onder de zestien verkopen en geen sterke drank aan jongeren onder de achttien. Onze ervaring is dat de wet op dit punt niet goed wordt nageleefd.”

Kinderen kunnen makkelijk aan drank komen omdat de wet niet goed wordt nageleefd is blijkbaar de verklaring. De regering is daarentegen wel bezig met het maken van een pasjes systeem voor coffeeshops. Alleen Nederlanders mogen van haar nog stoned worden. Als je hier niet woont en alleen maar op bezoek bent, jammer dan, koop het maar op straat bij een dealer, wat de overlast op straat alleen maar zal vergroten.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (19): Bloeddonatie en weigerambtenaren

Amsterdam laat zich er graag op voorstaan dat ze een homovriendelijke gemeente is zonder weigerambtenaren. Deze week bleken er toch twee weigerambtenaren rond te lopen. Iedereen sprak er schande van: de burgemeester, de gemeenteraad en het stadsdeel. De algemene mening: als die ambtenaren niet snel van mening veranderen, moeten ze ontslagen worden.

En toen hadden we D66. Op het partijcongres werd vastgesteld dat D66 voor bloeddonatie door homo’s is. Zij mogen op dit moment geen bloed doneren omdat ze een risicogroep zijn, want er is een verhoogde kans op HIV. Maar D66 vindt dit discriminerend en ziet er niets in omdat bloed altijd wordt gecheckt. Wat eerder van de Commissie Gelijke Behandeling wel mocht, mag van D66 niet: homo’s uitsluiten als bloeddonor.

Is dat allemaal nodig?
Met zoveel initiatieven om de rechten van homo’s te beschermen komt de vraag op hoe nodig dit allemaal is. Gaan homo’s in Nederland massaal gebukt onder het feit dat er Amsterdamse weigerambtenaren bestaan of lijden zij omdat ze geen bloed mogen doneren? Natuurlijk niet. Er is ongetwijfeld discriminatie en er zijn vooroordelen, maar dan is door buurtjongeren weggepest worden nog steeds een belangrijker probleem.

En dan blijkt opeens dat de politiek daar weinig aan kan doen. Sommige mensen willen homo’s weg hebben, en de politiek reageert dan te soft. Misschien is die aanpak inderdaad te soft, maar tegelijk is het moeilijk deze pesters anders te laten denken, en ze ervan te overtuigen dat je homo’s niet moet treiteren. Half Nederland kan dit wel willen, maar deze groep zal zich er niets van aantrekken. Misschien kun je harder tegen ze optreden, maar het zal niet leiden tot een tolerantere houding. Homo’s worden misschien niet meer weggepest, maar nog wel bij de nek aangekeken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende