De christelijke Ramadan

Vandaag – Aswoensdag – begint de Vasten, de periode voorafgaand aan Pasen waarin christenen geacht worden soberder door het leven te gaan. In de katholieke traditie waren er vroeger allerlei regels voor die Vastentijd: maar één volle maaltijd per dag en de eerste en één na laatste dag van de Vasten waren (en zijn trouwens nog steeds) ’onthoudingsdagen’. Dat heeft niks met sex te maken, wat dat betreft verschilt de Vasten behoorlijk van de Ramadan. Het houdt in dat je geen vlees eet. Oudere katholieken willen nog wel eens verhalen over het ‘vastentrommeltje’, waarin gedurende de Vasten alle snoep verdween, om pas met en na Pasen te worden opgegeten. Maar dat is nooit een regel geweest, dat was folklore.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Haha, die gereformeerden toch

Fuck onthouding (Foto: Flickr/ewedistrict)

Ik stuitte op een interessante enquête onder gereformeerden, waaruit blijkt dat 79% vindt dat voorbehoedsmiddelen niet alleen gebruikt mogen worden als daar medisch gezien een reden voor is. Oftewel, onze gereformeerde medemens treedt het tijdperk van de anticonceptie binnen. Welkom en veel plezier!

Het hilarische aan het onderzoek is echter hoe de gereformeerde ‘intelligentsia’ met dit gegeven omgaan. Een huisarts zegt dat de gereformeerden het hoogstwaarschijnlijk niet zien als anticonceptie, maar als het invoeren van een ‘rustpauze’ tussen twee zwangerschappen: “In beide gevallen ben je regelend bezig, om een volgende zwangerschap uit te stellen. Het principiële verschil wordt bepaald door de motivatie erachter.”

Aha, right. Men laat hierover ook een dominee aan het woord: “[periodieke onthouding is] de meest aangewezen weg om een rustperiode tussen zwangerschappen te creëren, maar er zijn situaties waarin dit middel niet de oplossing is.”

“Er zijn situaties waarin dit middel niet de oplossing is?” Kan meneer de dominee ons misschien uitleggen in welke situaties periodieke onthouding niet de oplossing is?

Of zegt hij dat liever niet, aangezien we het dan hebben over strafbare feiten?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.