Complimentenmeisjes en bloemengeisha’s

Oké, het is natuurlijk mogelijk dat het plan niet serieus was. Ik bedoel het plan van de ondernemingsvereniging Biz Leidsestraat/Koningsplein om Amsterdammers naar het stadscentrum terug te lokken door “complimentenmeisjes” en “bloemengeisha’s” te laten lopen door de Leidsestraat. Het kan natuurlijk zijn dat dit plan, waarover ik in Het Parool las, helemaal niet serieus is, en alleen maar is bedoeld om zó veel verontwaardigde reacties uit te lokken dat en passant óók duidelijk wordt dat (a) de Leidsestraat nog bestaat en (b) men graag de Amsterdammers terug wil. Het zou niet voor het eerst zijn dat een slimme marketeer iets negatiefs doet om aandacht te genereren. Seksisme Want negatief is het natuurlijk. Het seksisme van de complimentenmeisjes en bloemengeisha’s doet denken aan de pizza-keten die klanten opriep “de lekkerste dozen” te nemen, het Rijksmuseum dat alleen “hertjes” in dienst wilde nemen en de bioscoop die het vrouwelijk personeel te strakke truitjes gaf. En ik denk niet dat ook maar één Amsterdammer zal zeggen “o, nu ze bloemengeisha’s hebben, nu verandert de zaak, nu ga ik weer naar het centrum!” Maar goed, op het gevaar af dat ik de gek ben die, door zijn verbijstering te tonen, het middel vormt waarmee Biz Leidsestraat/Koningsplein de Amsterdammers wil teruglokken: je kunt ook wél positief iets doen om mensen terug te lokken. Als je Amsterdamse klanten wil in het centrum, zorg er dan eerst eens voor dat je personeel je bezoekers te woord staat in het Nederlands. Je jaagt er heus geen toeristen mee weg; kijk maar naar Frankrijk of Italië, waar ze je in de eigen taal begroeten en geen toerist minder ontvangen. Cultuur En dan is er de cultuur. De Leidsestraat gaat over drie, vier grachten en er staan enkele verdraaid mooie huizen met mooie details. Je kunt in je promotie ook dáár de nadruk eens op leggen. Want weet je, er is meer in Amsterdam te doen dan alleen maar shoppen. En verder: zorg dat de Leidsestraat weer te bereiken is per fiets. Er is nooit een geldige reden geweest fietsers te verbannen. Ik weet dat dit heel raar klinkt, maar overweeg het toch maar eens. Iets zegt me namelijk dat het mis begon te gaan met de Leidsestraat op het moment dat de fietsen weg moesten. Verscheen eerder op Mainzer Beobachter.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

De VVD-betuttelings-top-tien

Zooo… dus de jankertjes van de VVD hebben een betuttelings-top-tien opgesteld? Je moet het lef maar hebben. Want als er één partij betuttelingskoning is, dan is het wel de VVD.

(Update: na de massale kritiek op het artikel heeft de VVD haar betuttelings-top-tien waarin ze zich druk maakte over het verbod op plastic tasjes en open winkelpuien weer offline gehaald. Wij laten dat van ons natuurlijk gewoon staan.)

Toegegeven, niet als het gaat om maatregelen om de medemens en volgende generaties te beschermen tegen het smeerpoetsgedrag van anderen. Maar qua andere verboden gaat de VVD wel heel wat verder dan een verbod op stinkende uitlaten.

En dan gaat het niet om wauwsie voorstellen die geen mens zich nog kan herinneren (behalve de VVD-stagiair die deze sneue top tien opleverde dan), maar om keiharde maatregelen die de VVD ons door de strot gedrukt heeft in de vorm van staande wetgeving.

Daarom, speciaal voor de VVD hierbij een VVD-betuttelings-top-tien: de top tien van betuttelingsmaatregelen die ingevoerd zijn door de VVD dus. Ondernemers en vrije burgers van Nederland, maak je riempje maar vast want dit wordt niet mals. Zijn we er klaar voor? Daar gaan we:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Open de winkels op zondag!

De kogel is door de kerk. Woonboulevard Alexandrium mag van de rechter iedere zondag open zijn, ondanks dat de locatie geen toeristische functie heeft.

Minister Rouvoet (Foto: Wikimedia Commons/?)

De ChristenUnie is ongerust over de uitspraak. De partij voert namelijk een “strijd tegen de 24-uurs economie”. Deze uitspraak heeft volgens de partij grote gevolgen voor de zondagsrust, de positie van medewerkers en kleine winkeliers die geen 7 dagen per week open kunnen zijn.

Zoals altijd probeert de ChristenUnie haar confessionele standpunt te vermommen als een wereldlijk. Maar zoals zo vaak houden haar argumenten geen stand. Allereerst is de strijd tegen de 24-uurs economie al lang en breed verloren. Het verhogen van het aantal openingsuren van 60 tot 70, van de beschikbare 168 uur per week, komt bij lange na niet in de buurt van een 24-uurs economie. Deze economie is allang een feit en speelt zich af op het internet, waar winkels zo’n beetje alle dagelijkse en incidentele benodigdheden al jarenlang 24 uur per dag, zeven dagen per week verkopen.

Sowieso is het “zeven dagen per week”-argument nogal een zwak argument. Opening op zondag toestaan wil nog niet zeggen dat een winkelier dat moet doen, noch betekent het dat een winkelier zeven dagen per week open zal moeten zijn. Ik kan me goed voorstellen dat bijvoorbeeld de maandag zo’n slappe dag is dat een winkelier besluit de zaak op die dag dicht te gooien, de jood dat op zaterdag doet, en de moslim op vrijdag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Riny Bay: Afvalgoeroe, volkszanger, ondernemer én politicus!

rinybayHet lijkt een flauwe grap van Thomas van Aalten, maar bewoners van Haarlemmermeer zijn deze week verrast door een opvallende, 25 pagina’s tellende folder. Rinus Beusenberg (artiestennaam Riny Bay) legt in deze folder niet alleen uit hoe je kunt afvallen volgens de Riny Bay methode (dankzij ‘de jumpcounter en andere artikelen’), ook legt het vermaarde multitalent uit waarom je op hem moet stemmen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.

“Geef de jeugd een eerlijke kans”! vertelt een sticker op de folder. En dat is pas het begin.

De toon werd ooit gezet door Jacobse en Van Es, Fortuyn zette de beweging in gang. De anti-bestuurlijke boze burger die de beleidsmakers wel eens een lesje zal leren. Door de politiek in te gaan en die om zeep te helpen. Zo ook Rinus Beusenberg alias Riny Bay uit de gemeente Haarlemmermeer. Maar wat staat er nu precies in zijn folder, behalve tips voor afvallen?

“Waarom ik stel dat de Gemeente Haarlemmermeer doodziek is, kunt u in de toekomst zien in de documentaire POLITIEKE TERREUR. In deze documentaire wil ik alles laten zien wat een ondernemer of anders gezegd; een burger kan meemaken wanneer je gemangeld en geterroriseerd wordt door de overheid. […] Vele slachtoffer gingen mij voor. […] Zodra de vele rechtszaken die ik voer tegen de gemeente Haarlemmermeer, haar (oud-)bestuurders en (oud-)ambtenaren achter de rug en afgerond zijn, zal de documentaire worden aangeboden bij de landelijke omroepen, in ieder geval vlak voor de verkiezingen van 2010.”
kekkeriny

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.