Netanyahu omhelst het Arabische vredesplan uit 2002

Netanyahu omhelst het Arabische vredesplan uit 2002 en Mohammed Dahlan wacht in de coulissen. De Israelische premier Netanyahu heeft dinsdag trouw aan een twee-statenoplossing beleden. Dat was opmerkelijk, want hij heeft dat nog niet zo vaak gedaan. En hij zocht er een speciaal moment voor uit: de installatie van de zeer omstreden, ultra-rechtse nieuwe minister van Defensie, Avigdor (Vicky) Lieberman. Hij deed het trouwens ook op een heel onverwachte manier, namelijk door te verwijzen naar het Arabische vredesplan uit 2002 (ook wel het Saoedische vredeplan genoemd), waarin de Arabische Liga Israel erkennning en normale relaties aanbood, in ruil voor een volledige terugtrekking uit de bezette gebieden, erkenning van het Recht op Terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen en de stichting van een Palestijnse staat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

ICC vaardigt arrestatiebevel uit tegen Netanyahu en Hamasleider

Het hing natuurlijk al een tijdje in de lucht, en compleet terecht natuurlijk. Het raakt wel een gevoelig punt, want de vraag blijft hoe lang dit strafhof nog kan functioneren en relevant blijft nu het ook achter ‘ons’ aangaat, in plaats van alleen maar achter landen als Verweggistan.

Amerika zag het goed toen het niet meedeed, omdat het ook wel wist dat zij (en ik wij) regelmatig ‘the baddies‘ waren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een paar vragen voor Netanyahu

Misschien dat nog niet iedereen het weet, maar op 18 en 19 januari, volgende week dus, brengt Benyamin Netanyahu op uitnodiging van de Nederlandse regering een bezoek aan Nederland. Hij zal lunchen met koningin Beatrix, en praten met premier Rutte en minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal.

Van het gesprek met de laatste twee moeten we ons niet te veel voorstellen. Van Rutte kunnen we vooral beleefdheden verwachten. En Rosenthal belijdt weliswaar met de mond het officiële EU-standpunt betreffende de oplossing van het Israelisch-Palestijnse conflict, maar in de praktijk heeft hij sinds zijn aantreden eigenlijk nog geen enkele kritische opmerking gemaakt over het beleid van de huidige Israelische regering – eerder het tegendeel. Het zal er dan ook vooral op neerkomen dat de banden tijdens dit gesprek nog verder worden aangehaald en nieuwe vormen van samenwerking een impuls krijgen.

Netanyahu heeft echter ook een ontmoeting van de commissie buitenland van de Tweede Kamer. En aangezien die niet uitsluitend bestaat uit leden van de VVD, het CDA of de PVV, komt wellicht een enkel Kamerlid op het idee ook wat kritische dingen te berde te brengen. Welnu, er is keus genoeg:

1) De constatering in een rapport van Vrede Nu van deze week dat de bouwactiviteiten in de bezette gebieden over 2011 met 20% zijn toegenomen, terwijl in Oost-Jeruzalem een ongekend aantal (namelijk ca. 5000) nieuwe wooneenheden in verschillende stadia van planning verkeren. Daarnaast staan ook nog eens 55 wooneenheden op stapel midden in Arabische wijken. Onderwijl lijken de plannen voor de zogenoemde E1 sector die de verbinding vormt tussen Jeruzalem en Maaleh Adumim vaste vorm te gaan krijgen, zodat de Westoever definitief in tweeën dreigt te worden geknipt. En dan staan ook nog eens 11 zogenaamd ‘illegale’ nederzettingen (nederzettingen die door Israel zelf als illegaal worden aangemerkt) op de nominatie om te worden ‘gelegaliseerd’. (Ik heb het verslag van Peace Now samengevat op mijn zusterblog – de volledige versie van Peace Now zelf staat hier.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Grenzen van 1967 zijn “Auschwitz” Borders vogens Wiesenthal Centrum

[qvdd]

“Auschwitz” Borders: A term coined by Israel’s Foreign Minister Abba Eban who warned that a return to pre-1967
Six Day War borders would be Auschwitz borders for Israel.

The Simon Wiesenthal Center commended President Obama’s call for further democratization in the Arab world but expressed deep disappointment that he called for Israel’s return to the pre-June 1967 borders.

“We welcome the President’s recognition of Israel’s security needs and that Hamas cannot be a partner in the peace process, but a call to a return to 1967 borders as the basis for negotiations, even with ‘land swaps’ is a non-starter, when at least half of the Palestinian rulers are committed to Israel’s destruction,” said Rabbis Marvin Hier and Abraham Cooper, founder and dean, and associate dean of the Simon Wiesenthal Center.

Dit is de officiële reactie van het Siemon Wiesenthal Center op Obama’s speech over zijn plannen voor het Midden-Oosten.

Dit is op zijn zachtst gezegd een merkwaardige stelling: hoe kan het dat de grenzen die tot nog toe met succes zijn verdedigd, nu onverdedigbaar zijn geworden?

Wat wel klopt is dat Netanyahu en het Wiesenthal Center proberen het onverdedigbare te verdedigen: de illegale nederzettingen op Palestijns land. Zie bijvoorbeeld deze kaart waarop staat aangegeven hoeveel land door Israël is bezet en wat nog over is van de Palestijnse gebieden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Ik stopte de Oslo-akkoorden’

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Johanna Nouri met een stuk over het mislukken van de Oslo-akkoorden.

‘Ik stopte de Oslo-akkoorden.’ Was getekend Binyamin Netanyahu, de vredestichter. De Bibi-tapes bevestigen wat de meesten van ons al lang wisten. Nadat we jarenlang te horen kregen dat het de schuld is van de Palestijnen dat de Oslo-akkoorden mislukten, horen we nu eindelijk de waarheid uit de eerste hand.

Het Israëlische televisiekanaal Channel 10 wist de hand te leggen op een homevideo uit 2001, waarin Binyamin Netanyahu een condoleancebezoek brengt aan een gezin in de nederzetting Ofra.



Hij vertelt hoe hij in 1997 als voorwaarde voor de ondertekening van het Akkoord van Hebron stelt dat de Amerikanen ermee instemmen dat Israël geen gebieden ontruimt die zijn gedefinieerd als militair gebied. Slechts één iemand kon bepalen welke gebieden dat betrof: Netanyahu. Zijn gedachten gingen daarbij bijvoorbeeld uit naar de hele Jordaanvallei.

De uitzending was in het Hebreeuws, maar gelukkig plaatste Richard Silverstein het volgende transcript op zijn blog:

Bibi:?The Arabs are currently focusing on a war of terror and they think it will break us. The main thing, first of all, is to hit them. Not just one blow, but blows that are so painful that the price will be too heavy to be borne. The price is not too heavy to be borne, now. A broad attack on the Palestinian Authority. To bring them to the point of being afraid that everything is collapsing?


Woman: Wait a moment, but then the world will say ?how come you?re conquering again??


Netanyahu: the world won?t say a thing. The world will say we?re defending.


Woman: Aren?t you afraid of the world, Bibi?


Netanyahu: Especially today, with America. I know what America is. America is something that can easily be moved. Moved to the right direction.


Child: They say they?re for us, but, it?s like?


Netanyahu: They won?t get in our way. They won?t get in our way.


Child: On the other hand, if we do some something, then they?


Netanyahu: So let?s say they say something. So they said it! They said it! 80% of the Americans support us. It?s absurd. We have that kind of support and we say ?what will we do with the?? Look. That administration [Clinton] was extremely pro-Palestinian. I wasn?t afraid to maneuver there. I was not afraid to clash with Clinton. I was not afraid to clash with the United Nations. I was paying the price anyway, I preferred to receive the value. Value for the price.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

President Abbas wil ook een stukje taart

Graffiti op de scheidingsmuur (Foto: Flickr/jamestraceur)

Afgelopen vrijdag verliet George Mitchell, de Amerikaanse Midden-Oostengezant, Israël en de Palestijnse gebieden zonder noemenswaardig resultaat. De impasse rond het continueren van de vredesonderhandelingen blijft hiermee in stand. Premier Netanyahu blijft bij zijn punt dat er wat hem betreft zonder enige voorwaarden aan nieuwe vredesonderhandelingen begonnen kan worden, maar president Abbas wil pas aan gesprekken beginnen, als Israël volledig stopt met het bouwen aan en uitbreiden van de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem.

Zo bekeken lijkt het er dus op dat het vooral de Palestijnen zijn die dwarsliggen. Iets dat Netanyahu graag ook keer op keer herhaalt. “Zij stellen onredelijke eisen” en “Wij hebben geen voorwaarden.” Maar zo simpel is het natuurlijk niet. In een recent artikel van de Israëlische krant Ha’aretz, is te lezen dat Netanyahu de Palestijnen oproept om niet langer tijd te verspillen en plaats te nemen aan de onderhandelingstafel om veiligheid, vrede en welvaart voor de twee volkeren te bewerkstelligen. Echter, een dergelijke oproep is hypocriete retoriek en komt totaal niet overeen wat er in de tussentijd op de grond plaatsvindt.

Stel, ik zit samen met een collega te lunchen, maar er staat nog maar één punt appeltaart op tafel, en er is maar één vorkje. We zijn het er over eens dat we moeten onderhandelen over hoe de taart te verdelen, maar in de tussentijd begin ik al lekker te eten, want ik heb het vorkje in handen. Is mijn collega dan onredelijk als hij van mij eist dat ik stop met eten, voordat we überhaupt beginnen met een onderhandeling over de verdeling? Ja, het is wellicht een wat kinderachtige metafoor, maar de Palestijnse eis dat Israël stopt met het continu toeeigenen van de grond waarover onderhandeld moet worden, is alleszins redelijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Barak voorstander teruggeven bezette gebieden?

De minister van defensie van Israël, Ehud Barak begreep eind jaren negentig de noodzaak van het teruggeven van de bezette Westelijke Jordaanoever en van Gaza. Gaat hij dit inzicht ook uitdragen in de regering Nethanyahu, waar hij als beloning voor zijn flexibiliteit opnieuw minister van defensie mag zijn?

Hij verklaarde in 1999 dat elke poging om Israël en de bezette gebieden als één politieke entiteit te beschouwen leidt of tot een ondemocratische staat of tot een niet-Joodse staat. Als de Palestijnen mogen stemmen is dit gebied een gebied met twee nationaliteiten, en als de Palestijnen niet mogen stemmen is het een gebied met apartheid.

De Arabische bevolking van het Heilige Land, ruwweg 5,4 miljoen mensen, zal over niet al te lange tijd groter zijn dan de Joodse bevolking ervan. Dit maakt een twee staten-oplossing noodzakelijk om Israël als Joodse staat te laten blijven bestaan.

Zoals de schrijver van het artikel in de New York Times betoogt knaagt het volharden van de 42-jarige bezetting en het doorgaan met bouwen door niet-Palestijnen op de bezette grond aan de fundamenten van de zionistische droom.

Tot overmaat van ramp verlangt Netanyahu van de Palestijnse leiders op de Westoever, die Israël erkend hebben, dat zij verder gaan en Israël als Joodse staat erkennen, vóórdat hij zich wenst uit te spreken voor een hypothetische Palestijnse staat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: De hoop

“Hoor je wat ze aan het zingen zijn? ‘Onze hoop is nog niet voorbij’. Nou, de mijne is allang vervlogen. Morgen zeg ik mijn partijlidmaatschap op.”

Het congres van de Arbeiderspartij in Israël zet het Israëlische volkslied Hatikva (de hoop) in. Eliahu Oren, zeventien jaar lid van de partij, is het niet eens met de zojuist afgelopen stemming waarmee de Arbeiderspartij is toegetreden tot het kabinet van Benjamin Netanyahu.

De partij maakt nu deel uit van een hele gezellige coalitie met extreem-rechts, waarbij iemand die het liefst alle Palestijnen deporteert uit Israël minister van buitenlandse zaken is.

Vredesproces? Welk vredesproces?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Netanyahu akkoord met ultranationalisten

Knesset (Foto: Flickr/Johnk85)

Slecht nieuws voor iedereen die vrede in Israël en de Palestijnse gebieden een warm hart toedraagt. Benjamin Netanyahu, leider van de Likud-partij, heeft een coalitieakkoord in elkaar gesleuteld en de partij van Avigdor Liebermann mag meedoen. Liebermann is leider van de ultranationalistische Yisrael Beiteinu (‘Israël ons huis’), die tijdens de laatste verkiezingen werd beloond met 15 zetels in de Knesset.

Bronnen binnen de Likud-partij, die de onderhandelingen leiden, bevestigen dat Liebermann minister van Buitenlandse zaken wordt. Zijn partij wordt verder verantwoordelijk voor de binnenlandse veiligheid, infrastructuur, toerisme en integratie. Het is echter nog allerminst zeker dat de regering nu rond is. Een regering in Israël heeft 65 van de 120 zetels in het parlement nodig. Likud en Yisrael Beiteinu komen samen tot 42 zetels (27 + 15).

Komende donderdag hoopt Netanyahu zijn regering te kunnen presenteren, die waarschijnlijk een coalitie tussen meerdere middelgrote partijen + Likud wordt. Kadima, de grootste partij van het land, lijkt geen kans meer te hebben in de coalitiebesprekingen.

Likud en Yisrael Beiteinu zijn partijen die het op veel punten eens zijn. Beide partijen zijn conservatief-liberaal en officieel seculier, hoewel het zionisme sterk doorklinkt in de partijen. Yisrael Beiteinu profileert zich echter veel meer als een nationalistische partij, die het vooral de Arabieren in eigen land heel moeilijk gaat maken. ‘Israël voor de Israëli’ lijkt de partij op het lijf geschreven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Israël: eerst wapenstilstand, dan nieuwe coalitie

Benjamin Netanyahu (Foto: Flickr/Lilach Daniel)

Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.

Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.

President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.

Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.

Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.