De klassieke optimist is iemand die de wereld als optimum zien – als beste van alle mogelijke werelden. De hedendaagse optimist is minder ambitieus, en meer een positivo die aan elke tegenslag een ‘positieve draai’ kan geven en overal en nergens ‘kansen’ bespeurt. Sommigen beweren dat optimisme erfelijk is, anderen denken dat het toch echt aan te leren valt, maar dat je dan wel veel moet oefenen. Hier een oefening in optimisme ten aanzien van Rutte 1. Er is veel over hem geklaagd: Geen hervormingen, wel harde, visieloze (is revanche een visie?) bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking en kunst en een rare gedoogconstructie die, hoe je het wendt of keert, Wilders legitimeert (en dus ook diens kopvoddentaks en andere faux pas.) Maar kun je als Sargast/progressief/D66-er/Groenlinkser hier ook een positieve draai aan geven? Omwille van de kerstgedachte, en omdat Rutte zelf zo’n onverbetelijke optimist is, hierbij tien redenen waarom met het huidige kabinet in onze handjes mogen knijpen. Aanvullen mag. 1. We hebben een veel betere premier Vriend en vijand geeft toe: Rutte is duidelijk, je weet wat je aan hem hebt. Hij geeft gewoon antwoord op vragen, en de debatten met hem zijn veel beter. Een “verademing”, hoor je veel politici zeggen. Natrappen is niet netjes, maar Balkenende was toch een, tja, suboptimale premier. 2. Onderbuik-rechts wordt ontladen en ingekapseld Janmaat is destijds door de pers vernietigd, Bolkestein werd verketterd, Pim kreeg de kans niet. En elke keer nam de onvrede toe. Nu eindelijk is er de rechtse ontlading, waarna het boel weer normaliseert. Even een paar jaar afreageren en dan hebben we dat weer gehad. Met een beetje geluk maakt de verantwoordelijkheid die Wilders draagt hem bedachtzamer, en leert hij dat simpele, harde oplossingen vaak gewoon niet zullen werken en dat ook de rechtse maakbare samenleving niet bestaat.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is een gastbijdrage van Remko Schuur die oproept tot het ondertekenen van een petitie. In deze petitie wordt gesteld dat we in Nederland binnen 20 jaar moeten stoppen met fossiele elektriciteit. Niet alleen vanwege een mogelijke klimaatverandering, maar ook om een toekomstige energiecrisis het hoofd te kunnen bieden.
Het vorige kabinet had ambitieuze doelstellingen voorgenomen voor CO2-reductie: 30 procent minder CO2-uitstoot in 2020 (ten opzichte van 1990) en 20 procent duurzame energie. Het nieuwe huidige kabinet heeft die doelstelling naar beneden bijgesteld naar 20% reductie in CO2-uitstoot en 14% duurzame energie. Echter, zonder daadkrachtige overheid zal het moeilijk zijn om zelfs die doelstelling te halen. Natuurlijk, we draaien tegenwoordig allemaal een spaarlampje in de fitting, we letten wat meer op of de stekkers ’s nachts uit het stopcontact liggen en we draaien de was op 30° in plaats van 60°. En het bedrijfsleven doet hier en daar ook zijn best om energie te besparen, maar zet dit nu echt zoden aan de dijk? Het blijven uiteindelijk kleine beetjes. Kan dat niet wat voortvarender? Even wat cijfers ter illustratie.
In 2009 is er in Nederland een onvoorstelbare 249 PJ (249 miljard MJ) netto aan elektriciteit geproduceerd. Om deze ontzagwekkende hoeveelheid energie te produceren is er in totaal voor 523 PJ aan fossiele brandstoffen verstookt, voornamelijk steenkool (226 PJ) en aardgas (297 PJ).
Volgens een TNS Nipo enquête in opdracht van de Volkskrant onder vierhonderd invloedrijke Nederlanders ‘heeft de elite geen antwoord op het populisme’. Wel ziet ruim driekwart van deze groep -die bestaat uit CEO’s, wetenschappers, topambtenaren, bankiers, (oud-)politici en cultuurpausen- de opkomst van het populisme als een groot probleem. Zo schaadt de beweging van Wilders de reputatie van Nederland in het buitenland. Maar een antwoord op dit gevaarlijke populisme heeft de elite niet, aldus de Volksrant.
Persoonlijk vind ik het gebruik van het woord ‘elite’ in de Nederlandse poldercontext nogal overdreven. Wilders creëert zelf maar al te graag het beeld van een onbereikbare kliek die de zaakjes onderling verdeelt. Maar wie naar de lijst Invloedrijkste Nederlanders kijkt (waaronder de enquête is gehouden) ziet ook genoeg mensen die gewoon met hard werken en een goed stel hersenen de top hebben bereikt. Daar komt bij dat tot nu toe niemand de oplossing voor de opkomst van het populisme heeft gevonden. Dat komt mijns inziens omdat het zo uitgekauwde causale verband met mogelijke oorzaken: immigratie, onveiligheid op straat en regenteske politiek in feite veel minder belangrijk is. Het merendeel van de PVV aanhang woont immers niet tussen de allochtonen, Nederland is geen onveilig land en de PVV fractie heeft zelf aangetoond dat iedereen ongeacht competentie en achtergrond mag meebesturen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Nu rechts een beetje regeert, begint links een beetje na te denken. Dat is mooi, al is het maar een beetje. Maar echt warm word ik er nog niet van. Dat heeft te maken met de stramienen waarin de partijen dit soort onderwerpen aanvatten. Buitenhof toonde dat afgelopen zondag: twee voorzitters van volkspartijen (CDA en PvdA), die een steeds minimalere steun uit het centrum genieten. Zij hadden allebei het vertrouwen dat het weer goed zou komen. Is dat zo?
“ De Partij van de Arbeid moet zo veel mogelijk samenwerken met Groen Links, D66 en de SP” zo houdt het PvdA-bestuur partijleden in een ledenbrief voor. Daarover moeten dan geen grote betogen worden gehouden, maar vooral korte statements. Daarvan zijn er inmiddels al ruim 300 afgeleverd. Na een stuk of 100 te hebben bekeken, ben ik opgehouden: geen reactie waar ik een seconde van opkeek. Crowd sourcing is ook een vak. Dat ligt niet aan degenen die reageren, want wat moet je op zo’n bewering nu toch antwoorden? Ik kom ook niet verder dan:’prima, maar ook leuk als we nog een beetje laten zien wie wij zijn en waarvoor wij staan’.
Waar is een partij ook al weer voor? Iedereen heeft meningen en dat mag en moet in een democratie. Binnen politieke partijen worden die meningen ingedikt, samengevoegd, geklutst en getoetst aan de realiteit, net zo lang tot er praktische politiek mee te bedrijven valt. Dat noemt de politicoloog ‘consensusvorming’. Ik zou zeggen: kom dus niet met zo’n platte formule, waar geen weldenkend mens (ook ter rechterzijde) neen tegen zou zeggen. En kom ook niet met de aansporing om daar in soundbites op te reageren, maar vraag juist om doorwrochte betogen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Nederland wordt steeds leuker!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.