Ik was ze alweer een tijdje uit het oog verloren, maar afgelopen vrijdag stonden the Suicidal Birds in de Occii in Amsterdam. Het debuut Z-List stamt alweer uit 2005 en na het vele touren in dat jaar werd het begin 2006 nogal stil rondom de band nadat drummer Roel was gestopt en gitarist Sido aan de dijk was gezet. Zangeres/gitariste Jessie en bassiste Chay besloten verder te gaan als duo en kochten een drumcomputer voor de aanvulling in de ritmische sectie. In maart werd de opvolger Versus Life gepresenteerd en het geheel is een sterk staaltje snedige bluespunk geworden, af en toe afgewisseld met een rustig nummertje om even op adem te kunnen komen. Getuige het concert van afgelopen vrijdag heeft de wijziging in personele bezetting ze geen windeieren gelegd. De dames uit Bakkeveen gaan flink tekeer op het podium en dat maakt hun show aantrekkelijk om naar te kijken. Jessie heeft een gouden strot die opgeblazen wordt door een echo-apparaat waarmee ze zo nu en dan ook nog eens het geluid van een orgel weet na te bootsen. De nummers starten alle met de drumcomputer want anders is het lastig om de maat te houden en dat maakt tevens dat er strak gespeeld moet worden, omdat een apparaat nu eenmaal geen flexibiliteit kent. The Suicidal Birds draaien er hun hand niet voor om, het dwingende karakter van de machinerie wordt met verve bedwongen, waardoor het geheel klinkt als een klok. Chay zingt af en toe mee en dat mogen ze vaker toepassen; het nummer no summer ratelt lekker voort en samen bezingen zij het gebrek aan zomer vorig jaar. Chay biedt een tegenwicht tegen de schelle en vervormde zang van Jessie en die combinatie maakt het nummer ijzersterk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sinds enkele weken is de vocale ontwikkeling van oud-politicus Hilbrand Nawijn voor iedereen nauwgezet te volgen. Nawijn, in een recent verleden minister van Vreemdelingenzaken en Integratie, is tegenwoordig namelijk aspirant-popster bij het SBS-programma So You Wanna Be A Popstar. Bekende Nederlanders strijden daarin om een platencontract. Dat Nawijn zich bij die queeste niet laat hinderen door enige vorm van toonvastheid en ritmegevoel, mag de pret niet drukken. Gisterenavond prees de jury hem uitbundig voor zijn Elvis-vertolking; hij gaat met sprongen vooruit. Wie zijn vorige optredens voor de geest haalt, kan alleen maar concluderen dat het pas écht bewonderenswaardig zou zijn als hij in niveau was teruggevallen. Ook het publiek blijkt echter op zijn hand. LPF-tijden herleven; Nawijn treedt op met het mandaat van het volk.
Nou is hij natuurlijk bepaald geen popster. Hilbrand Nawijn die een performance geeft, het lijkt nog het meest op de doodsstrijd van een aangespoelde walvis met Gilles de la Tourette. Zelfs de hardst afgeserveerde Idols-kandidaat mag zich in het licht van zijn kunsten een ongekend talent wanen. Maar bij Nawijn worden de valse noten en gebroken motoriek mooi wel vergezeld door een niet-aflatende grijns. Hier staat iemand op het podium die er plezier in heeft. De kijker waardeert dat. Bovendien komt het niet vaak voor dat je het verval van een publiek figuur van zo dichtbij kunt aanschouwen. Daar wil je natuurlijk geen minuut van missen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.