Dit is een gastbijdrage van Harm Hopman. Het bereik van het internet in de wereld wordt dikwijls overschat. Het is feitelijk nog vooral een medium door het westen, voor het westen. In de rest van de wereld spelen radio, sms en televisie nog steeds een veel grotere rol. 'Ik heb geen tv, ik kijk alles via internet' Heel Nederland weet inmiddels wat Twitter is, kent Nalden als een 'master dude' en zoekt in dagelijks leven al verwoed naar het 'Vind ik leuk' linkje. Uitzending gemist is populairder dan ooit. De dode-bomen industrie kijkt in een dampend slagveld versuft om zich heen. Ternauwernood geven kranten van de Persgroep hun oude denken op en laten hun websites de vorm aannemen van de internet-outsider nu.nl. Het is dan ook niet verwonderlijk dat diezelfde ANP-berichten rondpompende oude molochen zich voortdurend bezighouden met nieuwe statistieken over de opmars van het internet. Met als centrale misvatting dat de oude wereld onvermijdelijk zal worden overgenomen door de nieuwe web-wereld van connectiviteit en gratis content. Interessant is dan ook het artikel Revolution in a Box van Charles Kenny, econoom bij de Wereldbank. De explosie van het internet blijkt namelijk beperkt tot het Westen (VS & Europa), terwijl in de rest van de wereld (de ontwikkelingslanden) de televisie juist bezig is aan een revolutie. In landen als Vietnam en Algerije hebben al zo'n 80% van de huishoudens een televisie, maar de mogelijke groei in het bezit van een televisie zal in landen als Nigeria en Bangladesh (nu nog 30%) enorm zijn. Het houdt niet op bij het hebben van een televisie: in 2013 zal de helft van alle televisies aangesloten zijn op een digitaal signaal. De daarmee ontstane keuzevrijheid maakt niet alleen het aloude venster op de wereld een stuk groter, ook de staatsregulering van informatie wordt er een stuk ingewikkelder door.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Het is hier een grote puinhoop!” Als we PVV sympathisanten moeten geloven wonen we hier in Nederland in een totaal ontregeld én vooral onveilig land. Staatsjournalen, no-go areas, moordaanslagen, straatterroristen, autobranden, corrupte politie én tot overmaat van ramp blijken na een dag hard werken bij thuiskomst de kamerplanten de sharia te hebben ingevoerd?! Uiteraard is dat louter vuige perceptie. Gelukkig hebben we altijd de cijfers nog.
Ieder jaar wordt de Global Peace Index (GPI) gepubliceerd: een ranglijst van veilige landen. In de berekening van deze index zijn 23 indicatoren meegenomen waaronder: aantal doden door (burger)oorlog, verspreiding geweldadige criminaliteit en terroristische aanslagen, aangevuld met informatie over o.a. mensenrechten en persvrijheid. Volgens de onderzoekers is de wereld ‘een klein beetje onveiliger’ geworden. Een van de oorzaken is de wereldwijde economische crisis.
Dit jaar moet IJsland haar koppositie in de GPI afstaan aan Nieuw-Zeeland en zakt het door de gevolgen van de kredietcrisis naar een 4e plaats. Nederland staat op een veilige 22ste plaats tussen Oman en Singapore: oases van rust en veiligheid.
België doet het zelfs beter dan haar voormalige gidsland met een notering op plaats 15, dit was echter nog 11 in 2007. Waarschijnlijk draagt de politieke instabiliteit bij onze Zuiderburen niet bij aan de veiligheid? Opvallend zijn belangrijke Europese landen als Groot-Britannië en Italië op plaats 35 en 36 ónder Botswana en Zuid-Korea. Groot-Britannië is echter weer opweg omhoog, terwijl het Italië van Berlusconi juist steeds onveiliger wordt. Toch doet Europa het ansich goed met zeven landen in de top 10 waarvan er 5 EU-lid zijn. De Verenigde Staten zijn zich aan het herstellen, maar staan nog wel op een beschamend onveilige plaats 83. De buitenlandse oorlogen en de grote verspreiding van vuurwapens hebben hun negatieve effect op de veiligheid in de VS. Het door maatschappelijke onrust en een militaire coup geplaagde Madagaskar (72) zit in een vrije val (-29) naar beneden evenals Zimbabwe (-10). De hekkensluiters zijn berucht onveilige landen als: Israël, Somalië, Afghanistan en Irak. Daar is het pas écht een grote puinhoop!
Nee, dit is geen update van de varkensgriep(hoax). Dit is een kaart met de Top 20 grootste wapenimporteurs in de wereld. Bovenaan de lijst staan China, India en de Verenigde Arabische Emiraten, ja dat landje van de martelende sjeik… Stonden de Verenigde Arabische Emiraten in de periode 1999-2003 nog op een bescheiden 15de plaats, inmiddels bezetten ze dankzij de aankoop van o.a. tachtig Amerikaanse F16’s en vijftig Franse Mirages de derde plaats. Deze stijging wordt verklaard door de (voorbije?) oorlogsdreiging tussen het neoncon Amerika en Iran over het vermeende kernwapenprogramma van Teheran waartegen de buuremiraten zich willen beschermen (AlJazeera).
Het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) bracht de wereldwapenhandel in kaart [rapport.pdf] en concludeerde dat deze de afgelopen vijf jaar met 20% is gestegen, de wapenimporten naar het Midden-Oosten zijn maar liefst met 38% gestegen. Amerika is de grootste exporteur, maar Duitsland zag haar wapenexporten met 70% spectaculair stijgen. De hoofdbestemmingen van het Duitse wapentuig: Griekenland en Turkije, ist dass nicht schön dualistisch? Rusland blijft een goede tweede exporteur na de Amerika, het kleine Nederland staat met haar onverzettelijke VOC-mentaliteit op een trotse zesde plaats.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
World Leaders op de foto met echtpaar Obama: [fotoset]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.