Ierland krijgt regering van verliezers

Voormalige politieke vijanden sluiten vrede in crisistijd. Mary Lou McDonald, de partijleider van de linkse republikeinse Sinn Féin (SF), net hersteld van een coronavirusinfectie, heeft het nakijken. Ze won de verkiezingen glansrijk met 14 zetels winst. Met 37 zetels kwam SF op dezelfde hoogte als Fianna Fáil van Micheál Martin, die 7 zetels verloor. En ze kreeg twee zetels meer dan de regeringspartij Fine Gael van premier Leo Varadkar. Als er op sommige plaatsen meer Sinn Féin-kandidaten waren geweest zou haar de grootste partij zijn geworden. Ierland wilde in meerderheid naar links bij de verkiezingen begin februari. Achtergrond: de groeiende ontevredenheid bij de Ieren over de woningnood en tekorten in de publieke voorzieningen zoals ziekenhuizen. Nu dreigen beide verliezende centrum-rechtse partijen het op een akkoordje te gooien. Ze hebben nog wel de steun van een paar anderen nodig, maar een in de honderdjarige geschiedenis van het onafhankelijke Ierland nog nooit vertoonde combinatie zou het land binnenkort kunnen gaan regeren. Fine Gael (FG) en Fianna Fáil (FF) hebben samenwerking tot nu toe altijd uitgesloten. Het is niet geheel duidelijk waarom, het schijnt iets te maken te hebben met het verleden. Beide partijen hebben ook verklaard mordicus tegen een coalitie met de republikeinse Sinn Féin te zijn. McDonald is er dan ook niet in geslaagd een regering te vormen. Niet met FG of FF. En ook niet zonder hen. Voor een linkse coalitie met onder andere Labour en de Groenen had ze te veel onafhankelijke parlementsleden nodig.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.