Closing Time | Agathodaimon

https://www.youtube.com/watch?v=mU_NuSUw2t8 Agathodaimon is een Duitse symfonische black / death metal band, die tussen 1998 en 2013 een aantal cd’s heeft uitgebracht. U kent ze natuurlijk van het nummer Banner of Blasphemy, dat in Nederland een bescheiden hit was en 7 weken in de top-40 heeft gestaan. Maar! Hoewel dat een best prima nummer is, is de versie die verspreid is via een gratis verzamelaartje nog veel beter! Minder gepolijst, rauwer, agressiever. Het is, naast op het internet, te vinden op titelloos cd’tje dat bij nummer 19 van het Duitse underground metaltijdschrift Ablaze zat.  

Door: Foto: Ted (cc)

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Xentrix

Misschien is het goed om te beginnen met enige toelichting bij de categorie “gratis meuk”. Het was, en is, goed gebruik in de metal- en hardrockscene dat platenlabels en/of muziektijdschriften gratis cd’tjes weggeven. Verzamelaartjes, waarop een aantal bandjes met elk één nummer te horen is. Uiteraard zijn dat de betere, zo niet de beste, nummers van die bandjes, die de luisteraar moeten verleiden tot de aanschaf van een volledig album.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Convulse

Lekkere death metal uit Finland. Met melodieus, zelfs wat vrolijk gitaarwerk. Typisch zo’n bandje dat onterecht nooit is doorgebroken, en op een gegeven moment de (Finse houthakkers)bijl er maar bij neergooit. Ik zag ze recent in een concertagenda staan, dus volgens mij zijn ze weer bij elkaar. Wat wat dan wel weer mooi is. Net als, uiteraard, dit nummer.

Closing Time | Heidevolk

Heidevolk kwam zijdelings al een keer langs in de Closing Time, bij dit nummer van Arkona. Maar ze verdienen zeker ook een eigen stukje. Zoveel goede, Nederlandse folkmetal hebben we immers niet. Zeker niet die ook in het buitenland graag geziene gasten zijn. En het past natuurlijk ook prima bij de aandacht die we hier op Sargasso momenteel hebben voor de Saksische cultuur. (Al had dit hier dan wellicht nog beter gepast).

Closing Time | Pero Defformero

Normaal gesproken ben ik ten minste wel een béétje bekend met wat ik deel. Maar van deze extreem vage kruisbestuiving tussen Servische folk en heavy metal, had ik tot voor kort nog nooit gehoord. Tot een vriend me recent wat linkjes doorstuurde, met de mededeling dat ik dit wel tof zou vinden. Op mijn beurt deel ik dit graag weer met jullie. Ondanks dat ik geen idee waar het allemaal over gaat, maar aan de hoofden van de muzikanten te zien nemen ze zichzelf niet al te serieus. En dat is altijd een plus.

Closing Time | Jewel

Eén van de mooie dingen aan stukjes in de categorie Closing Time schrijven, is dat je af en toe de moeite neemt na te denken. Over welke toffe nummers je kent die, je al heel lang niet gehoord hebt. Waarna je, met dank aan de digitale revolutie, ze gewoon kan vinden via YouTube, ook al zijn ze oud en obscuur. Lang leve de moderne tijd!

Road to Katmandu, van Jewel, is ergens in mijn hoofd is blijven hangen nadat ik het gehoord had bij Vara’s Vuurwerk. Jewel was een Nederlandse metalband, die jaren tachtig / begin jaren negentig een tweetal cd’s heeft uitgebracht. En heel fijne muziek maakte, zoals blijkt uit dit nummer.

Closing Time | Yeah! Yeah! Die! Die!

Soms zijn titels misleidend. Wanneer u “Closing Time | Yeah! Yeah! Die! Die!” ziet staan, met “Death Metal Symphony in Deep C” op het plaatje, denkt u wellicht dat ik u weer kom lastigvallen met een enorme berg teringherrie. Op uw vrije zondagmiddag. Niets is minder waar! Want… eh… nou ja. Vooruit. Het is óók een hele berg teringherrie. Maar ook (vooral) veel klassiek. En wat rap. En nog veel meer.

Closing Time | Winter

Je hebt van die bands die één (in hun genre) klassiek album voortbrengen, om daarna weer te verdwijnen. Zo ook Winter. Als je van heeeele, zwaaaaare, laaaaaangzame death / doom houdt. Diegenen die een hekel aan langzame, instrumentale intro’s hebben kunnen de eerste zes minuten overslaan (maar het is wel sfeervol een passend bij de rest van het album, dus ik raad het niet aan).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende