Adverteerders en obesitas

Mexico is dik. Mexico heeft diabetes. Mexico's politieagenten hebben problemen met het vangen van boeven, omdat ze door hun eigen gewicht en een zittend bestaan amper nog een sprintje kunnen trekken. Mexico moet gaan fietsen, gaan bewegen. En het is allemaal de schuld van de adverteerders. Toch? Voor wie het nog niet wist: volgens sommige indices heeft Mexico inmiddels de Verenigde Staten ingehaald als het dikste land ter wereld. Waar het obesitas bij kinderen betreft, was het dat al een tijdje. Kinderen in Mexico zien jaarlijks zo'n 12.000 advertenties voor comida chatarra, junkfood. Dat zijn er ruim dertig per dag. Reden voor consumentenorganisatie El Poder del Consumidor om de noodklok te luiden. Directeur Alejandro Calvillo stelt dat er per uur 11,25 advertenties voor ongezond voedsel op televisie verschijnen, en beschuldigt adverteerders ervan de gezondheid schade te berokkenen door zoveel fast food-advertenties de ether in te slingeren. Want kinderen kunnen zich daar niet tegen verdedigen, meent Calvillo.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Trapontwerp kan levens redden

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Monumentaal trappenhuis in Londen (Foto: Flickr/nick.garrod)

Ondanks alle pogingen die ondernomen worden om Amerikanen gezonder te laten leven blijkt volksziekte nummer één, obesitas toch een stuk moeilijker in te dammen dan gehoopt. Het verwijderen van snoep- en frisdrankautomaten, het helpt allemaal weinig. Na de vele dietisten en fitnesscoaches zijn de architecten de nieuwste beroepsgroep die wordt ingezet om het overgewicht tegen te gaan. Hun opdracht: ontwerp betere trappen(huizen).

Traplopen is, zoals bekend, een enorm goede manier om structureel overgewicht tegen te gaan. Maar de erg diep weggestopte, slecht verlichte trappenhuizen worden in gebouwen in de Verenigde Staten vooral gezien als nooduitgangen, niet als alternatieven voor de lift. Dokter Ishak Ramsi bepleit nu in een artikel in het Southern Medical Journal dat het verbeteren van het ontwerp van trappenhuizen kan leiden tot drastische verbeteringen in de volksgezondheid. Co-auteur is zijn vrouw Nardine Mansi, een architect van beroep. De auteurs bepleiten dat trappen een veel centralere plek moeten innemen in een gebouw. En mensen moeten verleid worden om de trap te nemen: tapijt op de treden, muziek in het trappenhuis en – hoe Amerikaans wil je het hebben – motivational signs ophangen, het werkt allemaal.

Over het precieze ontwerp van de trappen zelf zeggen de auteurs weinig. Maar over trap-ontwerp is elders genoeg te vinden en daar maken we kennis met een geheel nieuwe terminologie van trappen. Het blijkt niet zomaar om een hoopje hout te gaan, nee, we hebben op- en aantreden, voor- en achterhouten, wellen en wellatten, trapbomen en stootborden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.