Het is een kwestie van tijd totdat het CDA implodeert en er alleen nog maar kleine christelijke partijen over zijn. Zondag in Buitenhof uitte Herman Wijffels ongekend harde kritiek op de lijn van zijn partij het CDA en dan in het bijzonder op Maxime Verhagen en zijn trouwe volgelingen. Volgens Wijffels zijn er twee koersen mogelijk voor het CDA en in het geval dat het CDA kiest voor de rechtse koers van Verhagen dan overweegt hij serieus zijn lidmaatschap op te zeggen. Al de hele formatie borrelt het ongenoegen op binnen het CDA en terecht natuurlijk. Het CDA als keurige christelijke middenpartij bestaat niet meer als ze met VVD en PVV in zee gaat. Zelfs al mag men het potentiële kabinet Rutte-1 van Verhagen geen rechts kabinet noemen van Verhagen, volgens Rutte zal ‘rechts Nederland zijn vingers (erbij) aflikken’. Hard bezuinigen op ambtenaren en sociale zekerheid, hypotheekrenteaftrek onaangeroerd laten, harder beleid op het gebied van migratie/ lekker moslims pesten, extra politieagenten en de gedoogsteun van de 24=1-mansfractie die mag blijven zeggen wat hij wil en ga zo maar door. Noem dat maar eens een middenkabinet.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Is Verhagen een leerling van Macchiavelli? De krant wil ons die richting uit laten denken. Ik pak zijn standaardtekst uit de kast en lees de pagina waar mijn eerste gele plakker zit: “De mensen namelijk wisselen gaarne van heer, gelovend er op die wijze op vooruit te gaan. Dat geloof doet hun naar de wapens grijpen tegen hun heerser. Zij vergissen zich echter, want zij komen door ervaring aan den lijve tot de overtuiging dat zij er eerder op achteruit zijn gegaan.”
Wat is het toch aardig als je de klassieken een beetje bij de hand hebt! De rust van Verhagen valt op. Sinds Macchiavelli hebben we geleerd conflicten anders te beslissen dan door gewapende strijd, maar dit citaat kan de rust van Verhagen verklaren. De mensen hebben zich van het CDA (“we rule this country”) afgekeerd, wisselen van heer, maar het zal ze nog lelijk opbreken. Je ziet het hem bijna denken, als hij voor de vierde keer een nietszeggende formule over eenheid prevelt tegen een wanhopige journalist.
Maar ook Klink is politicus: anders in houding en visie, uit een andere geloof afkomstig, maar toch ook wel een vakman geworden. Hij kijkt toch een slag anders naar de principes, die de politiek moeten vorm geven. Daarover moet je niet lichtzinnig doen. Soms moet je zelfs, volgens Macchiavelli gemeen zijn: “Er is dan ook in het leven een zeer groot verschil tussen hetgeen is en hetgeen zou behoren te zijn; wie met het eerste geen rekening houdt en zich uitsluitend naar het laatste richt, graaft zijn eigen graf. Een mens die in alle omstandigheden het goede wil doen, gaat onder te midden van de velen, die niet goed zijn.” Verheldert dit de aanvaring tussen de beide CDA voormannen? Klink vindt de vorm en inhoud van de PVV-politiek verwerpelijk en vindt dat daarmee niet kan worden gepacteerd. Verhagen heeft wat minder oog voor de sociaal-psychologische werking van zo’n pact en ziet simpel politiek handwerk, waarover daarna een oordeel kan worden gegeven. Klink beschouwt hetgeen gebeurt in de informatie-onderhandelingen als ingrijpend en splijtend, voor zijn eigen partij, maar eigenlijk ook voor de samenleving.
,,Aan het eind van de rit zullen we weten of de bezwaren zijn weggenomen”, aldus Klink vannacht na afloop van het spoedberaad. Dat hij zich in een brief aan de CDA-top definitief tegen samenwerking met de PVV keerde en nu toch het resultaat zal afwachten, vindt hij niet een kwestie van onbetrouwbaarheid. Het ging hem erom dat hij niet meer een overtuigd onderhandelaar kon zijn, zei hij tegen ANP.
Wat heeft zich gisteravond afgespeeld? Een aantal steekwoorden: de-islamiseren, grondbeginselen, Provinciale Statenverkiezingen, katholieke martelwerktuigen, rode hoofden, fractiediscipline, lacht in zijn vuistje, Donner, Ferrier en Koppejan. Komt u er maar in…
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ab Klink doet niet meer mee. In een brief aan partijbestuur en fractie analyseert hij rechtlijnig dat Geert Wilders geen betrouwbare partner is. Dit is de cruciale passage uit de brief:
“Hij [Wilders] stelde bij de komende presentatie van het akkoord met een volstrekt en totaal(!) ander verhaal te komen dan de VVD en het CDA. Hij raadde de collega?s aan om op dat moment maar een andere kant op te kijken en voorspelde dat de hoofden van de coalitiepartners rood zouden kleuren. Een samenbindende visie zou echt niemand hoeven te verwachten.”
Anders gezegd: Wilders zal weliswaar zijn fractie op het juiste moment ‘voor’ laten stemmen, maar zich verder voortdurend publiekelijk distantiëren van het kabinet, dat ondertussen bij de eigen achterban minder populaire anti-moslimmaatregelen moet doorvoeren. Kortom, Wilders stelde een rattenstreek in het vooruitzicht.
Machtspoliticus Verhagen heeft dit ongetwijfeld als een machtsspel willen uitvechten. De streng gereformeerde Klink is meer van de principes, al legt hij zijn bommetje onder de formatie ook, omdat hij denkt dat het kabinet praktisch niet werkbaar zal zijn. Klink legt tevens een bommetje onder het CDA door als volgt uit de school te klappen:
“Dat riep de reactie op om de presentatie van de akkoorden maar over het congres heen te tillen. Het draagvlak bij het CDA congres op de zaterdag na de presentatie zou immers zwaar onder druk komen te staan.”
De eerste officiële afhaker bij het CDA is een feit. Het is een kwestie van tijd voordat er meer volgen. Een rechts minderheidskabinet komt er dus niet.
Ik zal eerlijk zijn, de wens is wel enigszins de vader van de gedachte. Maar het is ook niet langer irreëel dat Rutte 1, het droomkabinet van ons Maxime er niet komt, omdat er gewoonweg geen steun is binnen de fractie van het CDA. De eerste afhaker is namelijk een feit. Jan Schinkelshoek de nummer 27 van de afgelopen kamerverkiezingen wenst niet langer aanspraak te maken op zijn mogelijke zetel in de Tweede Kamer.
Eerst waren het prominenten die protesteerden, toen een zeer prominente die vliegende start van de onderhandelingen faciliteerde. Er waren protesterende leden en nog meer bezwaarde prominenten. Er was een (fantoom-)lid in de fractie dat in gewetensnood zou zitten. En toen weer diezelfde zeer prominente CDA-er die zijn ‘ja mits, neen tenzij’-brief schreef. Het rommelde en het rommelde binnen het CDA, maar tegelijkertijd bleef het allemaal bij klagen en zeuren.
De CDA-top had al gemeld dat het congres een belangrijke stem hoewel niet doorslaggevende zou krijgen bij het al dan niet goedkeuren van het nog af te sluiten coalitieakkoord. Maar hoeveel protesterende congresgangers er ook zouden zijn, binnen het gezagsgetrouwe CDA-ledenbestand zou natuurlijk nooit meer dan de helft ook daadwerkelijk tegen een akkoord stemmen. Het land moet natuurlijk wel bestuurd worden, enzo….
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
[qvdd]
“We voeren op een fatsoenlijke wijze een discussie en daarom is het beter nu geen mededelingen te doen.”
Maxime Verhagen doet er alles aan om de crisissfeer binnen het CDA te verbloemen. De fractie vergadert op dit moment verder over het wel of niet voortzetten van de formatiebesprekingen met VVD en PVV.