In april 2011 is de in Amerika wonende Nederlandse dichter Leo Vroman zesennegentig geworden. Ongeveer een week geleden kwam zijn gedichtenbundel ‘Daar’ uit. Het is, schrijft hij in zijn voorwoord, een soort dagboek van wat er in zijn poëtische brein de afgelopen twee jaar is gebeurd. Het dagboek van een heel oude man: dat heeft, zou je kunnen denken, het gevaar in zich van gezeur. Dat geldt niet voor dit boek. Vroman is daarvoor te speels, te geestig, te diep en bovenal: te integer als dichter. Het lijkt er meer op, dat juist de ouderdom hem de kracht geeft om zo licht en humoristisch te zijn. Hij heeft het intussen over dingen die niet zo snel met zich laten spotten. Dat zijn in dit boek vooral de dood en de liefde. Die twee zijn voor Vroman nauw verbonden, omdat zijn leeftijd hem dwingt geleidelijk afscheid te nemen van alles waarvan hij houdt. Des te intenser neemt hij waar en heeft hij lief. In een elegant puntdicht zegt hij dat zo:
The story of a group of Kermit-like puppets who find their creator lying on his bench and have to eventually come to understand his death. Written, directed and animated by Oury Atlan, Thibaut Berland and Damien Ferrie. Music by Sielberman Ochestra, Ornadel and the Starlight Symphony Mills and Mark Nelson.
Overtime from ouryatlan on Vimeo.
Meer bij The Presurfer.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wat is een goed leven? Ronald Dworkin schrijft daarover een verhaal in de New York Review of Books. Hij heeft het over morele standaarden (hoe wij moeten handelen naar anderen) en over ethische standaarden (hoe we zouden moeten leven). Hij spreekt over de imperatief van je leven een kunstwerk te maken. Maar wat zijn de criteria? Is een leven als dat van Van Gogh mislukt omdat hij arm en onbegrepen stierf?
Terwijl ik het verhaal zit te lezen, gaat de telefoon. Een schoonzus vertelt dat de zoon van een andere schoonzus ruw is vermoord in Kenya. Wij zakken door de grond. In de kranten en op internet is het later klein nieuws: “zendeling in Kenya vermoord”. Niks zendeling, denk ik, mijn kleine neefje van één meter 90!
De familie vertelt hoe ze nog vorig jaar hebben geholpen met het huis beter te beschermen tegen inbraak, maar ook dat die bescherming niet veel betekende. Mijn neef en zijn vrouw werkten aan een weeshuis, al meerdere jaren, via een Baptistische hulporganisatie. De ouders vertellen dat Buitenlandse Zaken zeer behulpzaam en ondersteunend is. Zij vliegen naar Kenya en verwachten deze week te blijven. De kerk die hem uitzond heeft de avond na de moord een bijeenkomst in Groningen waar 450 mensen komen.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Het idee van kunstenaar-uitvinder Theo Jansen was even simpel als megalomaan: hij wilde een nieuwe vorm van leven ontwerpen. Eentje die niet gebaseerd is op eiwitten, maar op gele elektriciteitsbuis. Met de buizen als basismateriaal vervaardigde en vervolmaakte Jansen zijn inmiddels wereldberoemde Strandbeesten. Deze strandbeesten zijn autonoom voortbewegende diervormige constructies die windkracht gebruiken om hun ‘magen’ van plastic flessen van perslucht te voorzien. Deze perslucht wordt dan gebruikt om draaibewegingen te krijgen.
Maar de strandbeesten gebruiken geen wielen om zich voort te bewegen, het meest bijzondere aan Theo Jansen’s nieuwe levensvormen is dat ze zich op poten voortbewegen. Om dit voor elkaar te krijgen ontwikkelde hij een unieke been-constructie, bestaande uit 11 buizen, die een draaiende beweging efficient omzetten in een loop-beweging. Om de afmetingen van de buizen goed te krijgen liet de kunstenaar-god een kunstmatige evolutie plaatshebben in zijn computer. Hij voerde 1500 verschillende buislengtes en liet een algorithme de 100 beste uitkiezen. Uit deze honderd volgde – met kleine mutaties – een volgende generatie en ook voor die werd de survival of de fittest regel toegepast.
Uiteindelijk leidde dit mooie voorbeeld van evolutie in silico tot de ‘magische afmetingen’. Wat de beweging van deze geoptimaliseerde poot zo efficient maakt is het feit dat de ‘voet’ een bijna horizontale beweging maakt over het oppervlak en zo dus maximale verplaatsing krijgt uit de draaibeweging. Deze innovatie leidde uiteindelijk tot de schitterende strandwandelaars die Theo Jansen beroemd maakte.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Alleen al vanwege de titel waard om te bekijken.
Een doodeenvoudig concept: maak een schoolbord op een muur met daarop de stelling “voor ik dood ga wil ik …” en leg er een bak krijtjes bij. Een maand later zijn er al meer dan 1045 levenslustige reacties binnen. “Naar Rome gaan!” “Mijn dochter zien afstuderen.” “200 mph rijden!”. Candy Chang: public installation artist [WTF?] deed dit experiment op de hoek van Marigny and Burgundy street in New Orleans. Wat zou u opschrijven?
It looks like they just cooked the books — they just doubled the numbers (nytimes)
Todd Spencer, de vice-president van de Amerikaans koepelorganisatie van onafhankelijk truckers, is boos. Hij en zijn achterban zullen de daken van nieuwe trucks twee keer zo sterk moeten maken. Onder Bush werd die nieuwe regelgeving nog als te duur gezien. Maar onder Obama lijken mensenlevens meer waard te zijn geworden, en weegt de waarde van de naar schatting 135 voorkomen doden op jaarbasis, wél op tegen de kosten. Bush’ ambtenaren rekende met $3.5 miljoen per gered mens, Obama’s ambtenaren met $6.1 miljoen. Nogal een verschil.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.