Kunst op Zondag | Publiekprijs

Een tijd geleden constateerden we hier dat Nederland, gezien de aardige hoeveelheid prijzen die er in de wacht te slepen zijn, een uiterst complimenteus land is jegens kunstenaars. En dat ging om prijzen die door vakjury’s worden toebedeeld. Bij enkele van dat soort prijzen worden er ook publieksprijzen uitgereikt. Tel er de vele initiatieven bij op waar alleen een publieksprijs wordt toebedeeld, en we kunnen stellen dat de amateurjurering van significante betekenis is voor de mate waarin kunst wordt gelauwerd. Een kleine selectie uit de publieksprijzen van dit jaar. Tijdens de Salon 2019 in Museum Gouda namen 2100 bezoekers de moeite een stem op een van de kunstwerken uit te brengen. Een meerderheid stemde op een schilderij van Debora Makkus. Debora Makkus - Japan, 2018, acrylverf op linnen, 130 x 100 cm.

Kunst op Zondag | Waar is de Nederlandse Turner Prijs?

Afgelopen donderdag werd de jaarlijkse Turner Prize uitgereikt, de belangrijkste en meest besproken Britse kunstprijs. De Nederlandse Wikipedia noemt drie vergelijkbare kunstprijzen: “de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in België, de Prix Marcel Duchamp in Frankrijk en The Vincent Award in Nederland”.

Equivalent van de Turner Prize? Dat klopt niet. The Vincent Award was geen nationale, maar een Europese prijs en werd niet jaarlijks maar tweejaarlijks uitgereikt. Dat wil zeggen: als het tot een uitreiking kwam.  De eerste vijf edities lukten nog wel, maar daarna slaagde men alleen in 2014 er nog in een winnaar te huldigen.

Na een lijdensweg van overstappen naar musea (van Bonnefantenmuseum via Stedelijk Museum Amsterdam naar Gemeentemuseum Den Haag) , ruzie met het Stedelijk Museum Amsterdam en met genomineerde kunstenaars heeft men dit jaar besloten de stekker eruit te trekken.

De ‘Prijs Jonge Belgische Schilderkunst’, tegenwoordig de BelgianArtPrize geheten, mag dan wel een nationale kunstprijs zijn, maar is een tweejaarlijks gebeuren en heeft soms ook moeite tot feestelijke uitreikingen te komen. In 2007 besloot men de hoofdprijs niet uit te reiken met de flauwe smoes dat het niveau van de nominaties zo hoog was, dat de jury geen keuze kon maken.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.