Twee keer tien jaar oorlog

Vorige week vrijdag was de oorlog in Afghanistan precies tien jaar oud. Zowel in EenVandaag als bij Pauw & Witteman werd die avond hier op teruggekeken en de balans opgemaakt. Wie beide afleveringen heeft gezien moet hebben gedacht dat het om twee verschillende oorlogen ging. In EenVandaag kwam staatssecretaris voor Ontwikkelingssamenwerking Ben Knapen aan het woord. Zijn eerste opmerking zette meteen de toon: 'in zekere zin katapulteren wij dit land vanuit de middeleeuwen in de eenentwintigste eeuw.' Dat kost een hoop tijd, voegde hij meteen toe, maar over honderd jaar zal hier op teruggekeken worden als een 'eerste stap.' Van een verloren oorlog was 'geen sprake.' Door toename van geweld, (zelfmoord)aanslagen en liquidaties karakteriseren velen de situatie in het land als chaos. Knapen ziet het anders. 'Chaos gaat me veel te ver.' Hij interpreteerde de toegenomen zelfmoordaanslagen, via een omweg, zelfs als een lichtpuntje. Ze zouden een 'zekere wanhoop' suggereren van de opstandelingen, 'omdat het niet duidt op grote, georganiseerde offensieven.'

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onhaalbare ‘keiharde garanties’ kenmerken Kunduz-debat

, door

Tijdens het Tweede Kamerdebat waarin werd besloten een nieuwe missie naar Afghanistan te sturen merkte Jolande Sap op dat haar fractie het een ‘groot probleem’ vindt ‘dat het maatschappelijk draagvlak voor deze missie zo beperkt is.’ Daarom riep ze premier Rutte op er ‘alles aan te doen wat in zijn vermogen ligt om ervoor te zorgen dat het maatschappelijk draagvlak gaat groeien en toenemen.’ Ze vroeg op dit punt zelfs Rutte’s ‘keiharde garantie.’

Die kreeg ze meteen. ‘Dat is mijn taak,’ reageerde de premier stellig, ‘ik voel mij verplicht (…) om daarvoor draagvlak te verwerven, daarin mensen mee te krijgen…’ GroenLinks haalde daarmee een ‘keiharde garantie’ binnen, maar wie de opiniepeilingen volgt, in binnen- en buitenland, moet concluderen dat deze, net als andere garanties die tijdens het debat werden gedaan, een loze belofte zal blijken.

De afstand tussen de publieke opinie en de Tweede Kamer is namelijk zo groot dat het naïef is te verwachten dat deze kloof overbrugd kan worden. Terwijl 52 procent van de Kamerleden (78) met de missie instemden, is slechts 23 procent van de Nederlandse bevolking voor de missie. Maarliefst 71 procent is tegen. Dat blijkt uit een opiniepeiling van EénVandaag. Onderzoek van Maurice de Hond bevestigt deze resultaten. Hij moest zelfs vaststellen dat bij de aanhang van niet één partij een meerderheid voor de missie te vinden is.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Civiele missie Kunduz hersenspinsel

, door

Het wordt steeds gevaarlijker in Kunduz. Op 10 februari maakt een zelfmoordenaar een eind aan het leven van de districtsgouverneur van Char Darah. Nog geen 2 weken later: bij een zelfmoordaanslag op een overheidsgebouw in Imam Saheb vallen ruim 30 doden. Op 10 maart ontmoet de politiechef van de provincie in Kunduz-Stad de man met de zeis. Afgelopen maandag. Na een kamikazeaanval op een rekruteringscentrum van het leger in Kunduz-Stad sterven zeker 36 mensen een gewelddadige dood. Samenvattend: in 2,5 maand vallen bij 11 aanslagen ruim 100 doden. Verslaggevers spreken van een bommencampagne van de Taliban en verwachten dat het geweld in de lente verder escaleert. Kunduz is de gewelddadigste provincie in het Noorden van Afghanistan. Niet alleen de Taliban zijn in Kunduz actief, ook tal van andere rebellengroepen hebben de wapens voor een lenteoffensief opgepakt. In het bijzonder: Al-Qaida en de Islamic Movement of Uzbekistan.

Toch gaat de ‘civiele trainingsmissie’ gewoon door. Ik zie veldwachter Ali en Mo al op hun ronde. Net geslaagd voor hun 10-weekse cursus. “Hé Ali, ligt daar niet een bergje zwerfvuil voor dat opleidingscentrum? Bonnetje schrijven? Nee Mo, dat is het werk van die bomvestterrorist van afgelopen maandag. Andere afdeling.” Niet grappig? Dat is de situatie in Kunduz ook niet. Een civiele missie in Kunduz is geen optie. Een civiele missie in Kunduz is een contradictio in terminis. De situatie in Kunduz leidde deze week tot Kamervragen van de SP aan minister Rosenthal. De wereldvreemde minister van buitenaardse zaken antwoordde dat “een dagelijkse dreigingsanalyse” dé oplossing is. Hoe moet ik dat zien? “Vandaag ligt het aantal te verwachte zelfmoordterroristen in de regio tussen de 0 en de 3. Dit resulteert in een dreigingniveau van 16,45%. U kunt rustig gaan trainen.” Tot zover de wondere wereld van Ufo Rosenthal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kunduz en onze politieke zeden

, door

Voor iedereen met een beetje pacifistisch sentiment in zijn lijf, moet het wel voelen als verraad aan de goede zaak, het steunen van de missie naar Kunduz. De scheiding der geesten loopt onbehaaglijk: D66 en GL hadden per motie om een trainingsmissie gevraagd, oude partners CU en PvdA werden uit elkaar gespeeld, het huidige oppositieblok toont grote barsten, PvdA en PVV staan aan dezelfde kant van een scheidingslijn.

Die druiven zijn zuur: zo zuur dat de PvdA sprak van een ‘one-night-stand’ van Sap en Rutte: het kan moeilijk zuurder en kwaadaardiger. Maar voor de oude PSP-ers in Groen Links is het ook niet leuk; zij bereiden zich voor op een stevige interne discussie, als zij al niet in drommen de partij verlaten.
Wat mij bezig houdt is de vraag waar de hartstochten vandaan komen? Om te beginnen bij de PvdA: ik heb eerder gesproken van de Afghanistan-crisis als een bedrijfsongeval. Maar dat beeld verdient bijstelling door Wikileaks: Bos en Verhagen zijn misschien onhandig geweest, maar Bos was slim genoeg om te merken dat hij gepiepeld werd en hield, al of niet op de hoogte van onjuiste manipulaties, zijn rug recht. Soms zijn trucs contra-productief.

En inderdaad; bij de G-20 mocht Nederland niet meer aanschuiven. Maar hoe erg is dat precies? De status van trouwe bondgenoot ben je toch niet zo maar kwijt? Het beeld van Hillary Clinton en de kwispelende Verhagen zit diep. En in de Navo hebben we toch niet alleen een rol als er een Nederlandse Secretaris Generaal zit? Welk Nederlands belang wordt nu precies gediend met het leveren van een inspanning in Afghanistan, waar b.v. de Duitsers en de Amerikanen ongeveer een zelfde wegloopneiging hebben als Nederland?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.