Xeroxing the war

In 1969, de Vietnam oorlog was in volle gang, maakte een hooggeplaatste analist van het Amerikaanse ministerie van Defensie stiekem een set kopieën van een geheim rapport over de oorlog. In het rapport werd de voortgang van de Vietnam oorlog in uitputtend detail op meer dan 7000 pagina's beschreven. Het was zijn bedoeling de zeer geheime informatie te delen met invloedrijke politici en wetenschappers in de hoop dat dit een einde aan de oorlog zou bespoedigen. De analist was Daniel Ellsberg, een voormalige officier van het korps mariniers die werkte voor RAND, de denktank van het Pentagon. Door zijn ervaringen in Vietnam en ontmoetingen met dienstweigeraars in de VS raakte hij overtuigd dat de oorlog verkeerd was. Door zijn kennis als insider wist hij ook al dat de oorlog militair onwinbaar was en een stuk minder goed liep dan de Amerikaanse regering haar bevolking wilden doen geloven. De oorlog in Vietnam kostte elke dag ongeveer achthonderd Vietnamezen, waarvan meer dan twee derde burgers, en twintig Amerikaanse soldaten het leven. Een veelvoud hiervan raakte ernstig verwond of verminkt voor het leven. Op 13 juni 1971 wilde de New York Times een aantal citaten uit de documenten publiceren maar werd door de Nixon regering tegengehouden met een waaier aan juridische en politieke drukmiddelen. Om een doorbraak te forceren las Senator Mike Gravel een flink deel van het document voor in de Senaat. Het voorlezen van 4100 pagina's duurt een tijdje maar de regels van de Senaat staan niet toe dat een Senator die aan het woord is onderbroken wordt (de zogenaamde 'filibuster'). Alles wat de Senator zegt wordt automatisch onderdeel van de handelingen van de Senaat en die zijn openbaar. Het publiek worden van deze informatie was het begin van het einde van de Vietnam oorlog en begin het proces van het terugtrekken van Amerikaanse troepen. Fast forward naar 2010. De VS is wederom verwikkeld in onwinbare oorlogen die wederom gestart zijn op dubieuze gronden en wederom worden voortgezet zonder enige strategie of duidelijk doel. Elke dag dat deze oorlogen voortduren sterven er vele burgers en soldaten. Ook nu zijn er mensen die geheime informatie over deze oorlogen lekken in de hoop dat dit de politieke druk zal geven om ze te beindigen. De Xerox technologie uit 1969 is vervangen door een wereldwijd geëncrypteerd computernetwerk dat de identiteit van de klokkenluiders beschermt. Zelfs Wikileaks weet niet wie de klokkenluiders zijn, dat is veiliger voor de klokkenluiders en Wikileaks. Wat er vervolgens gebeurt in de media is niets anders dan surrealistisch te noemen. De bulk van de aandacht en het debat gaat over de Xerox machine. Of het 21ste eeuwse equivalent er van, de websites van Wikileaks. Vragen als 'is Wikileaks journalistiek?' en 'mag je wel geheime informatie lekken?'  worden fel en tot in uitputtend detail besproken door deskundologen die opvallend vaak weinig notie lijken te hebben van de netwerktechnologie waar ze een mening over geven. Bij de eerste 'grote' actie van Wikileaks, de 'Collatoral Murder' video kwam er een enorm debat op gang over de verantwoordelijkheid van helikopter piloten en of het nu wel of niet redelijk was dat je een fototoestel voor een granaatwerper kon aanzien. Wat niet werd besproken was het simpele feit dat het Pentagon drie jaar lang willens en wetens had gelogen tegen Reuters en de families van burgerslachtoffers in Bagdad over de toedracht van de schietpartij waarbij een Apache helikopter van een kilometer afstand 2 kinderen doorzeefde met een boordkanon. Het Pentagon gaf in haar verklaring in 2007 aan dat het niets wist van de verwondingen van de kinderen terwijl zijn vanaf dag 1 in bezit waren van de video die niets aan de verbeelding overlaat. Bewuste leugens bij de start van de Irak oorlog en kennelijk tot de dag van vandaag. Op de Nederlandse TV kopte Pauw&Witteman: "Nederlander nauw betrokken bij lekken aanvalsvideo", want dat was het nieuws. En kennelijk veel belangrijker dan het feit dat er kinderen werden neergeschoten en daar over werd gelogen. Wikileaks is nu al weer ruim een week non-stop in het nieuws en dat is een probleem. Want de Xerox machine is helemaal niet belangrijk. Illegale aanvalsoorlogen, gestart op basis van leugens, zijn belangrijk. Het martelen van onschuldige burgers in geheime gevangenissen is belangrijk. Het bespioneren van VN diplomaten is belangrijk. Het rommelen in de interne politieke besluitvorming van andere landen is belangrijk. Dus waarom is de gehele media zo druk met die Xerox machine en de persoon die op de kopie-knop drukt? Beste journalisten, jullie hebben een vrachtwagen lading scoops die Watergate doen verbleken op een presenteerblaadje aangereikt gekregen. Westerse landen doen dingen waarvoor Afrikaanse dictators geboeid naar het Internationaal Hof in Den Haag worden afgevoerd. Aan het werk! https://www.youtube.com/watch?v=gXlmQeSpqI4

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie lekt over WikiLeaks?

Vandaag een gastbijdrage van Thijsbro.

Het niews werd afgelopen week gedomineerd door Wikileaks. Daarbij ging het hoofdzakelijk over de onthullingen die de klokkenluiderssite deed en het wel en wee van haar voorman. Kijken we echter even voorbij de waan van de dag, dan roept het fenomeen Wikileaks zelf een aantal interessante vragen op. Zoals: wie controleert Wikileaks? Wat zijn de risico’s van deze vorm van journalistiek?

Wat je ook van Wikileaks vindt, de werkwijze ervan is tekenend voor deze tijden. Nooit eerder was het zó makkelijk om zoveel informatie met anderen te delen. Om op zúlke schaal experts uit diverse landen de gegevens te laten beoordelen. Het was daarom slechts een kwestie van tijd voordat er een stateloos medium zou ontstaan, volledig losgezongen van welk land dan ook. Ziehier het resultaat.

Media die wél gebonden zijn aan een staat, controleren vaak niet alleen het doen en laten van die staat, maar worden op hun beurt ook gecontroleerd. Een rechter kan uitingen verbieden of auteurs op de vingers tikken. De Tweede Kamer kan wetten in het leven roepen die de ruimte van de media uitbreiden danwel inperken. Terecht worden de media soms aangeduid als de ‘vierde macht’; het sluit in die zin prima aan op de andere drie machten die elkaar continu in balans houden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederlandse Klokkenluiders Partij zonder klok, luiders en een partij

nkp Ja, ook de Nederlandse Klokkenluiders Partij doet mee aan de Europese verkiezingen op 4 juni. Hoe doe je dat eigenlijk, NKP zijn? Het is niet zomaar een partij zonder slogan, echt niet.

Begin met een Lijst Pim Fortuyn van Boarnsterhim, gebruik woorden als lijstrekkers (sic) en lijstrekers (weer sic) in je verkiezingsprogramma, rommel wat met de mogelijke kandidatuur van De Roy van Zuydewijn, dicht holle zinnen toe aan lijsttrekker en medisch psycholoog (?) Engel Vrouwe ala “Als zodanig is hij deskundig op het gebied van de grondbeginselen van de drijfveren van het menselijk gedrag”, laat je 8-jarige neefje een website bouwen met als enige feature een scrollbar…

Gebruik in je verkiezingsprogramma en andere paranoïde epistels zo min mogelijk juiste interpunctie en veel taalfouten, zoals deze fantasyroman-in-één-alinea:

Zou Pim Fortuyn zijn teruggekeerdin de persoon van Engel Vrouwe? Niet alleen qua beeldende gelijkenis, maar eveneens wat inhoud betreft. Waar Pim Fortuyn Professor Doctor mocht gebruiken als titulatuur mag Engel Vrouwe dat gebruiken als Doctorandus. Nu wil het toeval. Of misschien is het wel geen toeval?! Dat Fortuna of Fanum Futunae (Vrouwe Fortuna) de Romeinse godin van het geluk (kans) is. Ze wordt vaak afgebeeld met vleugels. Ook heeft Vrouwe Fortuna vaak een rad bij haar. Hiervan komt dan ook de uitdrukking: “Het rad van Fortuin”. Ook het spreekwoord: “Vrouwe Fortuna” lacht U toe” is hiervan afgeleid. Zou het dan geen toeval zijn dat Engel Vrouwe volgens velen een sprekende gelijkenis vertoont met Pim Fortuyn en dat bovendien zowel de familie Fortuyn als de familie Vrouwe uit hetzelfde Rooms Katholiek milieu komen van de Zaanstreek van Wormer, Wormerveer, Krommenie en Assendelft

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bescherm de klokkenluiders!

Enkele weken geleden heeft een Amerikaanse rechtbank bevolen dat de website Wikileaks.org, na een klacht van de Zwitserse bank Julius Baer, onbereikbaar moet worden gemaakt. Vervolgens heeft diezelfde rechtbank deze onbereikbaarheid weer ongedaan gemaakt. Gisteren heeft de bank zijn aanklacht tegen Wikileaks ingetrokken. Wikileaks.org is een website waarop klokkenluiders anoniem informatie en documenten kunnen plaatsen over misstanden in de politiek en het bedrijfsleven. Hoewel Wikleaks nooit onomstreden is geweest en de site zelfs als CIA project werd afgeschilderd heeft met name de informatie over de behandeling van gevangenen in de gevangenis van Guantánamo Bay de nodige internationale ophef veroorzaakt.

Naast de commotie rondom Wikileaks kwam deze week Fred Spijkers opnieuw in het nieuws. Onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam brachten een rapport uit met de conclusie “ministers, staatssecretarissen en hun ondergeschikten hebben Spijkers het leven gedurende 23 jaar onmogelijk gemaakt, omdat hij onrecht aan de kaak stelde.” Tenslotte berichte dit medium gisteren over een schandaal binnen de Belgische overheid, waarbij wederom niet naar de boodschap maar naar de boodschapper gekeken werd.

Kijkend naar de behandeling van klokkenluiders als Fred Spijkers, Ad Bos, Gerrit de Wit en Paul Schaap en daarbij alleen de Nederlandse situatie in ogenschouw nemend, kan ik niet anders dan concluderen dat politiek Nederland klokkenluiders nog altijd vooral als lastig en ongewenst beschouwd en dat van actieve bescherming of zelfs aanmoediging van dit fenomeen geen sprake is. Hoewel ik vanuit het standpunt van machthebbers begrijp dat het fenomeen klokkenluider vooral als last en gevaar wordt ervaren zou juist in een echte democratie openheid en melding van misstanden toegejuicht moeten worden, sterker nog dit gedrag zou moeten worden beloond en geactiveerd.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Scusa

“Qualcuno deve chiedermi scusa”

Gioacchino Giuliani, een seismoloog uit het getroffen L’Aquila eist excuses (Solleviamoci’s blog). Enkele weken voordat de aardbeving van zondagnacht (150 doden, 50.000 daklozen) Italië trof waarschuwde Giuliani dat er een zware aardschok aan zat te komen (Independent). Dit kon volgens hem worden afgeleid uit de hoge concentraties radon gas die werden gemeten in het gebied. Klokkenluider Giuliani werd echter ontboden op het politiebureau voor “paniekzaaien” en vervolgens moest hij zijn alarmistische berichten offline halen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende