Een onheilspellend experiment

Het al dan niet opzettelijk negeren van alle kennis over klimaatverandering is weinig meer dan een onverantwoord en onheilspellend experiment. 'De mensheid voert een onbedoeld en ongecontroleerd experiment uit, waarvan de uiteindelijke gevolgen alleen vergelijkbaar zullen zijn met een wereldwijde nucleaire oorlog.' Deze klare taal werd gesproken in 1988 gesproken op de Conferentie voor Klimaatverandering in Toronto. Sindsdien is de kwestie van klimaatverandering steeds urgenter geworden, maar de aanpak van het probleem lijkt er niet makkelijker op te worden. De klimaatonderhandelingen in Kopenhagen van 2009 liepen uit op een teleurstelling. Afgelopen maandag (31 maart) verscheen het laatste rapport van het klimaatpanel IPCC, waarin werd geconcludeerd dat we de klimaatverandering nu toch echt op alle fronten beginnen te merken.

Foto: Toshiyuki IMAI (cc)

Wereldtemperatuur | Update februari 2014

DATA - Februari mocht dan in Nederland buitengewoon warm zijn geweest, wereldwijd kwam het niet verder dan de veertiende plaats voor de laatste 36 jaar.

Overigens kende februari 2014 geen dagrecords qua maximumtemperatuur in Nederland. Afgelopen maart daarentegen, had er maar liefst vijf.

Maar goed, wereldwijd een dip dus ten opzichte van januari.

wereldtemp_201402_475

De grote vraag die nu leeft onder veel volgers van dit onderwerp is: komt er een stevige El Niño dit jaar of niet? De meest recente voorspelling wijst wel in die richting:

figure4

Verder nog wat losse nieuwtjes uit de klimaatwereld: een aantal onderzoekers maakt zich zorgen over de mogelijke veranderingen in de diepere oceaanstromen. De bufferwerking voor zowel energie (warmteopslag in de diepe oceaan) als CO2-opvang zou daarmee kunnen verzwakken. Dit zou direct effect hebben op de opwarming van de lucht in de rest van de wereld.

Amerikaanse wetenschappers luidden een paar weken geleden de noodklok. Waarom ze dat deden vlak voor het verschijnen van het rapport van werkgroep II van het IPCC (over impact opwarming) is niet duidelijk.

Als toetje een studie over het ijsverlies van de gletsjers op Antarctica. Dat zegt dus weinig over het ijsoppervlakte aldaar, maar wel over het ijsvolume.

Deze winter de op één na zachtste sinds 1706

De zachtste winter was in 2007.

Door de opwarming van de aarde is de kans op een zachte winter toegenomen. In het huidige klimaat komt zo’n zachte winter volgens het KNMI eens in de 25 jaar voor, halverwege vorige eeuw zou zo’n zachte winter uitgesloten zijn.

Foto: Nick Cross (cc)

‘Nieuw rapport Urgenda verfrissend en confronterend’

OPINIE - Als we écht willen, is 100% hernieuwbare energie in 2030 mogelijk.

Heel, heel lang geleden, diep in de vorige eeuw, in 1974 om precies te zijn, schreef de vermaarde columnist en voormalig Volkskrant-hoofdredacteur Jan Blokker de bundel Ben ik eigenlijk wel links genoeg? Verplichte kost destijds, kritische zelfreflectie voor linksige intellectuelen die aan permanente twijfel onderhevig zijn. Niet te geloven, maar het boekje staat integraal op internet.

Ik moest aan de columns van Blokker denken bij lezing van het nieuwe rapport van Urgenda: Het kan als je het wilt – Nederland 100% duurzame energie in 2030. Dat vond ik een verfrissend en tegelijk confronterend rapport. De titel zegt alles: ‘Het kan als je het wilt.’ En dat roept meteen de vraag op: willen we? Wil ik? Wat dan, hoe en hoe snel?

Het rapport zelf kiest helder positie: 100% hernieuwbare energie in – toe maar! – 2030 al. Waar de meeste studies, ook uit Duitsland waar het hernieuwbare denken én doen verder ontwikkeld is dan hier, 80-95% emissiereductie in 2050 aanhouden, legt Urgenda zich twee extra taken op. De eerste: sneller in de tijd. De tweede: de energievoorziening moet volledig fossielvrij zijn.

Dat zijn zware opgaven. Dat blijkt ook uit de onderbouwende sommen. Het plan is doorgerekend met het Energietransitiemodel waarin de kennis van velen, waaronder veel partijen uit de fossiele hoek, is verwerkt. John Kerkhoven schreef op Energiepodium een toelichting.

Foto: Moyan Brenn (cc)

Verrassing: klimaatsceptici produceren alarmerend rapport

ANALYSE - Selectief winkelende klimaatsceptici produceerden – onbedoeld – een alarmerend rapport over klimaatverandering.

De afgelopen week ontstond een rimpeling in de klimaatvijver. Een rapport van de Global Warming Policy Foundation GWPF zou aantonen dat de zogeheten klimaatgevoeligheid veel lager is dan het klimaatpanel IPCC inschat. Die conclusie is gebaseerd op selectief winkelen in de wetenschappelijke literatuur, zeggen verschillende wetenschappers. Ze hebben gelijk.

Maar als we er nu, for the sake of argument, vanuit gaan dat de auteurs, ex-bankier Nic Lewis en ‘sceptisch’ journalist Marcel Crok, de klimaatgevoeligheid beter schatten dan het IPCC. Stel. Dan is de verrassende conclusie dat ook dan bij ongewijzigde CO2-uitstoot het klimaat eind deze eeuw zo’n 2 à ruim 4 oC kan zijn opgewarmd, terwijl op de langere termijn volgens de GWPF-getallen zelfs 7 graden in het verschiet kan liggen.

Kennelijk produceren ‘sceptici’ nu rapporten die ze als ze van het IPCC zouden komen ronduit ‘alarmistisch’ zouden noemen.

Studies die claimen dat de klimaatwetenschap niet deugt of ‘goed nieuws verbergt’ moeten het liefst wat sceptisch worden bekeken. Gaat het hier om een bijdrage aan de wetenschap, of om een bijdrage aan het maatschappelijk-politieke debat? Dat laatste is duidelijk het geval. Het stuk is niet in de wetenschappelijke vakliteratuur gepubliceerd, maar is gesponsord door en uitgebracht als rapport van de zich ‘denktank’ noemende lobby-organisatie GWPF van Nigel Lawson.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Volgende crisis slaat in 2015 toe

INTERVIEW - Na de dotcomzeepbel aan het begin van dit millennium en de financiële crisis die sinds 2008 de wereld in z’n greep hield, staat de volgende crisis alweer op ons te wachten. In 2015 zou er wel eens een nieuwe oliecrisis kunnen losbarsten, voorspelt Jeremy Leggett, sociaal ondernemer, auteur en activist, in zijn nieuwe boek Uit de olie. ‘Iedereen zou zich hier zorgen over moeten maken,’ zegt hij.

Leggett begon zijn carrière in de jaren ’80 als geoloog, die in opdracht van grote energiebedrijven als Shell en BP onderzoek deed naar de geschiedenis van de aarde. In 1989 begon hij zich zorgen te maken om klimaatverandering en werd hij campagneleider bij Greenpeace. In 1998 begon hij zijn bedrijf Solarcentury, dat zonnepanelen produceert en verkoopt in Groot-Brittannië. Sindsdien heeft hij verschillende denktanks en lobbygroepen opgericht die waarschuwen voor de wereldwijde verslaving aan fossiele brandstoffen en welke gevolgen dat kan hebben. The Guardian noemde hem ‘Britain’s most respected green energy boss.’

In zijn nieuwe boek geeft hij aan dat er vijf systeemrisico’s zijn die de wereld zoals we die nu kennen in meer of mindere mate bedreigen. Allereerst is er het piekolie-scenario. Dat houdt in dat de olieproductie een piek bereikt, waardoor niet meer aan de vraag voldaan kan worden. Het tweede systeemrisico is klimaatverandering, het derde een nieuwe financiële crisis. Leggett waarschuwt ook voor de koolstofzeepbel. Veel landen hebben een plafond gesteld aan de het percentage waarmee de CO2-emissies mogen stijgen. Om die grens niet te breken, kan er maar een beperkt deel van de olie- en gasreserves gewonnen en verstookt worden. Maar er zitten investeringen in de gehele reserves. Een groot deel van de investeringen ga je nooit terug zien, als je je houdt aan de plafonds voor CO2-emissies. In Nederland is de koolstofzeepbal een reëel probleem, omdat veel pensioenfondsen in Shell geïnvesteerd hebben. ‘De koolstofbubbel is een relatief nieuw begrip dat in 2013 een enorme vlucht heeft genomen,’ zegt Leggett. ‘Logisch. Het gaat om financiële risico’s, dat spreekt mensen altijd meer aan dan klimaatrisico’s.’ Tenslotte wijst Leggett erop dat we te veel vertrouwen op schaliegas en –olie, terwijl dat nooit zal kunnen goedmaken wat we verliezen aan conventionele olie.

Foto: 350 .org (cc)

Carbon bubble

COLUMN - Accepteren we afwaardering van veel winbare koolstof, of stevenen we af op ontwrichtende klimaatverandering? 

Van de middelbare school herinner ik me nog steeds een paar strofen uit Shakespeare’s Macbeth dat we destijds lazen en zagen: ‘Double, double toil and trouble; Fire burn and cauldron bubble.’ Ik kan het niet helpen: elke keer als ik de term carbon bubble voorbij hoor komen, verschijnen de heksen uit Macbeth voor mijn geestesoog.

Zo gek is het misschien niet. Het heeft immers iets magisch: roeren in de aarde, daar wat vaste, vloeibare en gasvormige koolwaterstoffen uithalen, en voilá: warmte, kracht, voortstuwing en licht in overvloed. Onze economische succesformule is gebaseerd op overvloedige fossiele brandstoffen.

Dat maakt inzichten die laten zien dat de ecologische en maatschappelijke effecten van een doorgroeiend gebruik van fossiele koolwaterstoffen onaangenaam kunnen zijn niet populair. De ideeën over carbon budgets en carbon bubbles zijn misschien wel de exponent van dat soort inzichten.

De basis is middelbareschoolnatuurkunde in combinatie met een normatieve, maatschappelijke keuze. Middelbareschoolnatuurkunde leert dat meer CO2 in de atmosfeer brengen de gemiddelde temperatuur op aarde verder zal doen stijgen.

De normatieve keuze is: welke temperatuurstijging vinden we maximaal aanvaardbaar, gezien de kosten en baten van klimaatverandering én de kosten en de baten van het tegengaan van klimaatverandering.

De wereldgemeenschap heeft na lezing van tal van studies gekozen voor maximaal 2 °C temperatuurstijging. Dat is geen wetenschappelijke grens, zoals soms ten onrechte wordt gedacht, maar een maatschappelijke. Verschillende wetenschappers maken zich al grote zorgen vanaf 1 à 1,5 graad opwarming, terwijl sommige burgers en beleidsmakers denken dat er niks gebeurt of dat een paar graden opwarming wel prima is.

Klimaatverandering vanuit risicomanagement perspectief

ANALYSE - Wat is het ergste dat kan gebeuren? Vanuit die vraag kijkt Greg Craven naar het vraagstuk of we wel of geen actie moeten ondernemen tegen klimaatverandering. Het gaat volgens hem niet om de vraag of de voorspelde klimaatverandering uitkomt, maar om de gevolgen van onze keuze met betrekking tot de risico’s. Hij beargumenteert dat het juist ook voor ontkenners logisch is om actie te ondernemen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Top 10 goed milieunieuws uit 2013

Op Sargasso besteden we regelmatig aandacht aan klimaatverandering en falende overheden om dat tegen te gaan. Maar als het om klimaat/milieu gaat, is het niet alleen maar kommer en kwel. Zusterblog Mongabay maakte een top 10 van vrolijk milieunieuws van het afgelopen jaar.

1. China begins to tackle pollution, carbon emissions

As China’s environmental crisis worsens, the government has begun to unveil a series of new initiatives to curb record pollution and cut greenhouse emissions. The world’s largest consumer of coal, China’s growth in emissions is finally slowing and some experts believe the nation’s emissions could peak within the decade. If China’s emissions begin to fall, so too could the world’s. 

2. Zero deforestation pacts

Two major commodity producers in Asia announced zero deforestation pacts, while several buyers also established safeguards for commodity sourcing. Both Asia Pulp & Paper, a paper products giant widely condemned by environmentalists for its destructive forest practices, and Wilmar, a Singapore-based agribusiness giant that accounts for 45 percent of global palm oil production, committed to progressive forest policies that exclude conversion of forests with more than 35 tons of above ground biomass, peatlands, and habitats with high conservation value. The moves are part of a broader shift among major commodity producers toward adopting social and environmental safeguards. The transition has been hastened by targeted activist campaigns.

Vorige Volgende