Justitie mengt zich in bibliotheekproject (deel 2)

De KB mag van Hirsch Ballin nazikranten uit de Tweede Wereldoorlog laten zien op het internet. Dat schrijft hij in antwoord op vragen van kamerleden Van der Ham en Hennis-Plasschaert. Het openbaar maken van mogelijk haatdragend materiaal is niet strafbaar, zegt de minister, als het met de nodige zorgvuldigheid gebeurt in het kader van puur zakelijke berichtgeving. "De uitzonderingsgrond voor zakelijke berichtgeving is door de wetgever ingevoegd om voorlichting over dergelijke teksten mogelijk te maken en buiten de strafbaarstelling te houden." Daarmee is de kous echter niet af. Justitie gaat met de KB praten over 'technische voorzieningen' die misbruik van discriminerende teksten moeten voorkomen en ongebreidelde digitale verspreiding tegengaan. "Daarbij gaat het onder andere om een voorafgaande waarschuwing aan online gebruikers over de aard van de teksten en het mogelijk strafbare karakter van verdere verspreiding daarvan en, voor zover technisch realiseerbaar, om het aanbrengen van een voorziening om het downloaden van teksten te belemmeren." Wat betekent dit allemaal? Een downloadverbod van geselecteerde teksten nog voordat strafbaar misbruik geconstateerd kan worden? Voorlichting moest toch mogelijk zijn? Krijgt de leraar geschiedenis straks dan toch niet de mogelijkheid om met zijn leerlingen lessen uit het verleden te trekken? Een waarschuwing lijkt me op zijn plaats. Het OM moet natuurlijk altijd de mogelijkheid houden om mensen te vervolgen die misbruik maken van deze informatie en de grens van het strafbare haatzaaien overschrijden. Maar het is wel erg gemakkelijk als elk gebruik, ook van eerzame leraren of historici, op voorhand wordt verhinderd. De haatzaaiers zul je er niet mee pakken. Het is het bekende patroon dat de aanpak van criminaliteit op het internet door het OM karakteriseert (vgl. kinderporno, downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal): het vrije verkeer en gebruik van informatie wordt geblokkeerd zonder dat de wetsovertreders daadwerkelijk worden aangepakt. Blokkeren van informatiestromen is een heilloze, en gevaarlijke weg.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Justitie mengt zich in bibliotheekproject

De Koninklijke Bibliotheek heeft een schat aan historisch materiaal toegankelijk gemaakt op de website Historische Kranten. Van 1618 tot 1939 is inmiddels een groot aantal gedigitaliseerde kranten doorzoekbaar. Een vervolgproject betreft periodieken die verschenen zijn in de Tweede Wereldoorlog. De KB wil uit deze periode alle kranten, de verzetsbladen, maar ook de nazi-periodieken voor zover beschikbaar digitaliseren en toegankelijk maken. Het laatste onderdeel van dit plan heeft geleid tot een waarschuwing van de kant van het ministerie van Justitie, in tweede instantie ook gesteund door de subsidiegever van de KB, het ministerie van OC&W. Het ministerie van Justitie heeft de KB afgeraden het ‘foute’ materiaal online beschikbaar te stellen, omdat ze niet kunnen garanderen dat het Openbaar Ministerie niet zal overgaan tot vervolging van wat het ziet als vermenigvuldiging van strafbare uitingen, zo valt op het Archievenforum te lezen.

Deze bemoeienis van Justitie is om een aantal redenen opmerkelijk. Op de eerste plaats vanwege het tijdstip. De vrijheid om te publiceren is in Nederland gegarandeerd door artikel 7 van de Grondwet waarin staat dat niemand vooraf toestemming nodig heeft om gedachten te openbaren behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet. Die verantwoordelijkheid voor de wet wordt doorgaans achteraf getoetst als Justitie daar aanleiding voor vindt. Het voorafgaand aan publicatie dreigen met ingrijpen kan moeilijk opgevat worden als passend in de geest van dit grondrecht. Dat is dan ook zeer uitzonderlijk. Het feit dat het hier om inmenging van de staat gaat maakt de waarschuwing, die ook als verkapt dreigement opgevat kan worden, extra gevoelig. Een onafhankelijk jurist zou daartoe geraadpleegd de KB kunnen adviseren om voorzichtig te zijn. Maar hier treden twee ministeries namens de Nederlandse Staat op om een publicatie te ontmoedigen. Dat komt toch wel erg dichtbij censuur. Wie namens de staat optreedt zou zich beter kunnen onthouden van elke schijn van inmenging.

Dan kun je ook nog vraagtekens zetten bij de zin van een verbod van dit materiaal. In De Groene heeft historicus Frank van Vree er op gewezen dat veel periodieken die de KB wil digitaliseren al lang openbaar zijn en ook deels toegankelijk via het internet. Zou Justitie inzage van nazikranten in bibliotheken willen gedogen, maar willen verbieden dat ze doorzoekbaar zijn op het internet? In welke eeuw leven we?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Telefoontaps

[qvdd]

“We don’t want anything to occur that prevents the Italians from doing as good a job [in fighting organised crime] as they have in the past.”

Lanny Breuer, staatssecretaris van Justitie in de VS, steunt het protest van Italiaanse politie, justitie en media tegen een nieuwe wet van de regering Berlusconi. In de voorgestelde wet wordt het plaatsen van telefoontaps en het gebruik van de resultaten daarvan in de pers veel moeilijker. Is Berlusconi de enige Europese regeringsleider die opkomt voor de privacy, of is het hem vooral om zijn eigen privacy te doen? Volgens een openbaar aanklager zou een aantal hoge maffia-bazen zonder de bestaande wetgeving niet in de cel zitten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AIVD blijkt incompetent

Misschien is zo'n sticker een idee? (Foto: Flickr/Jinx!)

In Nederland, het land met het meeste aantal telefoontaps ter wereld, maakte een paar jaar geleden een ommezwaai. De AIVD zou vijf jaar na dato de persoon inlichten bij wie het afgeluisterd had. Goede zaak, dat zou het een stuk transparanter maken waar onze dienst allemaal mee bezig is, aangezien daar weinig toezicht op is.

Maar wie schetst vanochtend mijn grote verbazing bij het volgende korte nieuwsbericht: Minister Hirsch Ballin wil de regeling terugdraaien. De reden? “De AIVD had de grootste moeite om afgeluisterde mensen te traceren.” Pardon me? Een inlichtingendienst lukt het wel schijnbaar verdachte mensen op te sporen en af te luisteren, maar ze vijf jaar later terugvinden is te moeilijk?

Dit is zo patently absurd dat hier toch wel kamervragen over gesteld gaan worden, of is deze Kamer zo anti-privacy geworden dat hier niks meer mee gebeurt? Houdt u met mij de Kamer in de gaten?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Seks en Gerecht

“I am satisfied that she has been given the sentence she deserves and hope this will send a strong message that this behaviour will not be tolerated.”

Een Britse lerareres heeft seks gehad met een jongen van 15. Aiai, zou u denken, maar een rechter dacht wat meer: de vrouw wordt in een gevangenis opgesloten voor 32 maanden. Dat het niet bepaald kies is, zal iedereen beamen, me dunkt. Kan ze nog blijven lesgeven? Deontologisch uiteraard onmogelijk, op die school.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

NRC verslaat Telegraaf

Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag weer een stuk van filosoof en jurist Ron Ritzen.

Gaius RomeSlechts 1.25% van alle delicten wordt bestraft” en “Wie na geweld aangifte doet, wordt dubbel gepakt“: twee vette koppen die niet zouden misstaan in de Telegraaf, maar die regelrecht uit de krant komen die zichzelf regelmatig op de borst klopt vanwege haar onovertroffen kwaliteit. NRC dus.

De koppen kwamen uit de mond van Paul Andersson Toussaint, die acht jaar lang vaste freelancemedewerker van M, het magazine van het NRC, was. Zijn meest recente boodschap is ontluisterend, althans zo lijkt het.

De boodschap was helder. De werkelijkheid voor veel gewone Nederlanders is dat er nauwelijks iets met hun aangifte bij de politie wordt gedaan. Deze geeft niet thuis, behandelt het slachtoffer als de echte crimineel of hoort met zichtbare tegenzin de verhalen van belaagden aan. Andersson Toussaint hoorde er tientallen verhalen over in zijn omgeving. Verhalen over mensen die werden bedreigd, soms met een vuurwapen of een samoeraizwaard, of geterroriseerd door buren. “Sommigen lukte het om aangifte te doen, maar nooit werd door justitie ingegrepen.” Hij weet uit eigen journalistiek onderzoek “dat in bepaalde wijken in Amsterdam het vertrouwen in de politie en justitie volledig is verdwenen en vrijwel niemand meer aangifte doet van bedreiging, geweld of diefstal.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Polder Street Blues

Hieronder volgt een gastbijdrage van Marc van Gestel.

verhoorIn een slechts door een bureaulamp verlichte kamer van de Rijksrecherche staan een tafel en drie stoelen. Op een stoel zit Hans H. Hij was jarenlang in dienst van de AIVD en wordt ervan verdacht staatsgeheimen te hebben doorgespeeld aan De Telegraaf. Hij kijkt om zich heen en moet glimlachen. Uit alles – de kale bakstenen muren, de spiegelwand, de ouderwetse bandrecorder met twee microfoons – blijkt dat een stel rechercheurs met hulp van een paar doe-het-zelfwinkels uit alle macht hebben geprobeerd om een verhoorkamer uit Amerikaanse politieseries na te maken. Hij wedt met zichzelf dat achter de spiegelwand gewoon een betonmuur zit. Dan gaat de deur piepend open (hang- en sluitwerk van de Gamma, hoort Hans meteen) en komen rechercheur 1 en 2 de kamer binnen. Zij schuiven met veel stil acteren aan tafel.

“Zo,” zegt rechercheur 1. “Aflossing van de wacht.”
“Ja,” vult rechercheur 2 aan, “verhooruur nummero 6 alweer, met onze persoontjes als nieuwe verhoorders.”
Hans H. zwijgt.
Rechercheur 1 probeert het verhaal op gang te houden: “Ik zie in onze papieren dat je de eerste vier stellen rechercheurs huilend de kamer hebt doen uitvluchten, het volgende stel heeft tegen je bekend dat zij al jaren een piramidespel met de lief-en-leedpot van het politiebureau hebben gespeeld en het laatste stel heb je ingemaakt met strippoker.”
“Maar dat houdt vandaag dus op,” zegt nummer 2, terwijl hij een aantal objecten uit zijn zak haalt. “Wij zijn namelijk van de hoofdklasse van ondervragingsteams.” Hans kijkt nieuwsgierig naar de instrumenten die rechercheur 2 naast elkaar op tafel legt: een scalpel, een injectienaald, een potje vaseline, steriele gaasjes, rubberhandschoenen en een haak die nog door de Egyptenaren is gebruikt om uit overleden farao’s de hersens uit het hoofd te pulken. Hans kijkt bewonderend. Die laatste zag hij niet dagelijks.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Saban B. is excuus voor aanval op rechtstaat

Ernst Hirsch Ballin (Foto: Flickr/Erik van Roekel)

De Nederlandse politiek lijkt pas echt snel dingen te kunnen regelen op het moment dat er iets gebeurt. Helaas is het effect dat men dan meestal een beetje doorschiet. De recente ontsnapping van Saban B., die de benen nam tijdens een verlof van zijn voorarrest is daar een goed voorbeeld van.

B., die weliswaar veroordeeld was, maar in afwachting van zijn hoger beroep (wederom) in voorarrest zat, had natuurlijk nooit die vrijheid mogen krijgen. Maar aan de andere kant, hij zat nog wel in voorarrest, wat betekent dat hij in onze rechtsspraak nog steeds als onschuldig wordt gezien. En volgens de Europese regels moet in dat geval de hechtenis tot een minimum beperkt worden.

Dat neemt niet weg dat er wel mogelijkheden zijn om streng met verloven om te gaan, als er bijvoorbeeld gevaar op ontsnapping is. Daarom werden twee eerdere verzoeken van B. ook afgewezen. Maar de rechters baseren dat oordeel altijd op het materiaal dat het OM heeft aangeleverd. Het lijkt er hier op dat het OM ook wat steekjes heeft laten vallen.

Een goede reactie zou nu zijn om het proces van het toekenen van verloven te verbeteren, en er voor te zorgen dat de rechters al het beschikbare materiaal hebben en dat de zaak zo goed mogelijk wordt bepleit door het OM. Daarnaast zou het verlovensysteem voor mensen die al veroordeeld zijn, maar in hoger beroep zitten kunnen worden aangescherpt. De kans dat zij ook daadwerkelijk gedaan hebben wat ze wordt verweten is immers al een stuk groter.

Vorige Volgende