Daar had hij moeten staan

Gerd Leers keek naar de cover van het ongevraagd advies dat voor hem lag. ‘Tussen afkomst en toekomst’, stond er.  Daaronder: ‘Etnische categorisering van de overheid.’ En daaronder een balpen, een Bic-pen, een zaklamp, een pen die hij niet thuis kon brengen (een vulpotlood?), een vulpen, een voorzittershamer en een wat chiquere pen, vermoedelijk ook een balpen. Het lukte Gerd Leers maar niet om de betekenis van deze voorwerpen te doorgronden. Hij keek er nu al een klein kwartier naar. Wat hadden deze voorwerpen in godsnaam met ‘etnische categorisering van de overheid’ te maken? Waarom konden die mensen niet gewoon iets duidelijks bedenken? Waarom moest een ongevraagd advies, dat ongetwijfeld ten doel had iets wat onduidelijk was duidelijk te maken, zo’n onduidelijke voorkant hebben? Hij keek opzij en werd vanuit de opengeslagen krant van maandag toegelachen door een stralende Henk Bleker die met gifgroene petjes in de weer was waarop ‘Eerlijk helder Henk’ te lezen stond. Henk Bleker. Met z’n schminkloze clownskop. Omhoog gevallen paardenhandelaar. Daar had hij moeten staan. Met petjes waarop Eerlijk helder Gerd stond. Of: Gerd Leers. Duidelijke keus. Gerd Leers. Eer en geweten. Gerd Leers. Altijd integer.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Draaideur van de dag

"Mann in Drehtür" 1986 von Waldemar Otto/Bron: Wikimedia, van 25asdDus Jack de Vries gaat werken voor de JSF lobby club:

Oud-staatssecretaris Jack de Vries van Defensie wordt directeur bij Hill & Knowlton, een communicatie- en adviesbureau dat de belangen van de Nederlandse luchtvaartindustrie behartigt. De Vries is, net als de industrie, een fervent voorstander van de Amerikaanse Joint Strike Fighter (JSF) als opvolger van het F-16-gevechtsvliegtuig.
De SP in de Tweede Kamer, die De Vries ooit Jack Straaljager Fiasco noemde, plaatst vraagtekens bij de overstap van de oud-CDA-bewindsman naar het bedrijfsleven. Hij beschikt volgens SP-Kamerlid Jasper van Dijk over vertrouwelijke informatie waarmee hij de concurrentie van de Amerikaanse vliegtuigbouwer Lockheed Martin een hak kan zetten.

De SP maakt zich druk over de geheimen die de goede man zou kunnen verraden, maar ik denk niet dat dat het grootste probleem is, waarom zo wantrouwend zijn? De Vries zal de wet toch niet overtreden? Nee, ik denk niet dat dat het probleem is. Wat ik me eerder afvraag is: wat waren zijn motieven toen hij verantwoordelijk was voor de JSF als staatssecretaris. Dit is een schoolvoorbeeld van de vervaging die er tegenwoordig is tussen politiek en bedrijfsleven. Een politicus in functie weet dat zijn politieke beslissingen later gevolgen zullen hebben voor zijn carrière en zijn portemonnee. Doet hij het goed dan staat hem een leuk baantje te wachten aan de andere kant van de draaideur die politiek en bedrijfsleven van elkaar scheidt. In het geval van de Vries kan je je nu afvragen waarom hij zo’n voorstander was van de JSF. Was het het landsbelang of was het zijn carrière?
Jack de Vries, is de man achter de campagne van het CDA in 2007 waarbij op de man werd gespeeld niet op de bal. Met het “draaipunt van de dag” werd Wouter Bos dagelijks op de hak genomen, maar vandaag kunnen we lol hebben op kosten van de Vries en constateren dat hij de draaideur van de politiek van vandaag is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Shock and awe: Geert Wilders onverwacht in de Melkweg

Jack de Vries, de voorzitter van de jury, bouwt de spanning langzaam op. Wie krijgt de prijs voor de beste Provinciale Staten-campagne? De Vries zegt dat de winnaar een consistente boodschap vertelde, de toon aangaf in in alle provincies en op alle media vertegenwoordigd was. Kortom de prijs gaat naar de PVV.

De Vries draait zich om en een blonde gestalte loopt vanuit de coulissen het podium op. Een schok gaat door de zaal: “Is het hem echt?” Hoor je het publiek denken. En dan staat hij daar opeens. Op krap twee meter van de voorste rij: Geert Wilders himself. Hier midden in Amsterdam, voor 200 linksige studenten, journalisten en politieke junkies.

“Dat ik nog eens hier op de grachtengordel zou komen”, grapt Wilders zelfverzekerd. Een man in het publiek roept “Boeh!”. Wilders werpt hem een geamuseerde blik toe. Lennart Booij van campagneburo BKB praat een paar minuten met Wilders over zijn campagne en de prijs. Dan is het de beurt aan de zaal om vragen te stellen.

Sinterklaas
Het is alsof de mensen in de zaal collectief zijn veranderd in basisschoolleerlingen die oog in oog staan met Sinterklaas. Te geschokt over het onverwachte bezoek, te verward om geordend te denken. In dit publiek zit zeker geen PVV-aanhang, maar men weet zich geen raad met fysieke aanwezigheid van de man die de Nederlandse naoorlogse politiek als geen ander heeft gepolariseerd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | Breekpunten

‘Breekpunten, daar kun je niet mee werken in coalitieland.”

Jack de Vries geeft aan dat de hypotheekrenteaftrek voor het CDA geen breekpunt meer is. Goed gezien van het CDA dat breekpunten niet langer werken in het huidige versplinterende politieke landschap, maar ook een erkenning dat het CDA niet langer in de positie is om haar standpunten -als gegarandeerd grootste partij – aan de coalitiegenoten op te leggen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende