Private militaire sector rukt op in Nederland

Een gastbijdrage van Mark Akkerman van de Campagne tegen Wapenhandel. Er is een snelle groei van het aantal Nederlandse bedrijfjes dat diensten aanbiedt in de private militaire en veiligheidssector, de zogenaamde PMSCs (private military and security companies). Een bedrijf zoals het omstreden Amerikaanse Blackwater zul je daartussen niet vinden, maar er zijn genoeg ontwikkelingen om je zorgen over te maken. Een inventarisatie uit openbare bronnen levert ruim twintig, veelal jonge, bedrijfjes op die zich manifesteren met een aanbod van trainingen, al dan niet met wapens, en de bereidheid ingezet te worden voor piraterijbestrijding en risicovolle opdrachten in spanningsgebieden. Ze onderscheiden zich daarmee duidelijk van de traditionele beveiligingssector die diensten levert als de ongewapende beveiliging van objecten en evenementen binnen Nederland.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Enric Borràs (cc)

David en Benjamin

Kosher in New York (Foto: Flickr/dougtone)

Het is geen ondenkbeeldige situatie: na de Tweede Wereldoorlog vluchten twee joodse broers, David en Benjamin, uit Europa. Ze hebben de verschrikkingen van het nazi-regime ter nauwernood overleeft. David, de oudere broer vlucht naar Amerika (New York) en Benjamin, de jongere naar Brits Palestina, dat snel onafhankelijk Israel zal worden.

Ze moeten allebei hard werken: in Amerika geldt dat iedereen door hard werk zichzelf verder kan helpen, in Israel bouw je mee aan de Joodse staat. En zo werkt David als schoonmaker, krantenverkoper, en uiteindelijk journalist. Benjamin werkt in een kibboets, een collectieve boerderij, voor het algemeen belang.

Natuurlijk vinden beide broers liefde in hun nieuwe vaderland: zowel op het Israelische platteland als in een stad als New York is er bruisende joodse gemeenschap van migranten uit Europa. David trouwt met Rachel, die uit Polen gevlucht is, en Benjamin met Hannah, net als hij zelf een vluchteling uit Nederland.

Maar dan komt er een belangrijk verschil: waar David in Amerika leeft en dus in vrijheid en veiligheid, leeft Benjamin in Israel, een land dat voortdurend in oorlog is met haar buurlanden: in 1948 vallen de Arabische buurlanden in en in 1956, 1967 en 1973 volgen respectievelijk de Suez-oorlog, Zes-Daagse oorlog en de Yom Kippoer oorlog. Maar zelfs binnen Israel is geweld nooit ver weg: Israelische burgers worden voortdurend bedreigd met aanslagen van terroristen. En dat heeft ook gevolgen voor de levens van Benjamin: hij moet zelf in het leger dienen. Zijn twee zoons David en Yitzak moeten dat ook. Yitzak is blijvend verlamd door een ongeluk met een tank tijdens de Yom Kippoer oorlog. Ook zijn dochter Esther dient in het leger – achter de linie als administratief assistent. Maar zelfs als Israel niet in oorlog is, leeft Benjamin en zijn familie onder de voortdurende dreiging van terrorisme. In een aanslag op een bus komt David samen met zijn vrouw (Sarah) en zijn zoon om (Abraham).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Presurfer | Birthplace

It has long been believed that modern humans emerged from the continent of Africa 200,000 years ago. Now Tel Aviv University archaeologists have uncovered evidence that Homo sapiens roamed the land now called Israel as early as 400,000 years ago – the earliest evidence for the existence of modern humans anywhere in the world.

The findings were discovered in the Qesem Cave, a pre-historic site located near Rosh Ha’ayin that was first excavated in 2000. Scientists performed a morphological analysis on eight human teeth found in the Qesem Cave. According to researchers, the discoveries made in the Qesem Cave may overturn the theory that modern humans originated on the continent of Africa.

Meer verstrooiing bij The Presurfer.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links in Israel

Vlag van Israel voor de Klaagmuur (Foto: Flickr/Nesher Guy)

Is er ruimte voor progressieve, linkse politiek in Israel, een land dat in een voortdurend conflict is met haar Palestijnse buren?

In bijna alle Westerse democratieën is het dominante politieke conflict economisch. Links en rechts worden daar gescheiden door vragen over de rol van de overheid in de economie en de manier waarop inkomen verdeeld moet worden. Israel is een van de weinige landen waar een andere kwestie de politieke partijen het sterkst verdeeld en dat is de relatie tussen de staat Israel aan de ene kant en de Palestijnen, de Arabische buurlanden en inwoners van Israel aan de andere kant. Is politiek in zo’n land wel te vergelijken met politiek in een land, als Nederland. Hier staat de Islam wel op de politieke agenda maar het is niet het belangrijkste politieke thema is, noch is het zo sterk ver verbonden is met het voortbestaan van de staat, als in Israel.

De centrale tegenstelling is tussen haviken en duiven: de duiven willen land opgeven voor vrede, steunen de vorming van een Palestijnse staat en willen de burgerrechten van Arabische Israeli’s en Palestijnen beschermen. De haviken willen geen land opgeven voor de vorming van een Palestijnse staat, wantrouwen de Arabische burgers sterk en steunen de kolonisten die zich in de Palestijnse gebieden vestigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voor alle duidelijkheid

Voor alle duidelijkheid: wij van GeenCommentaar heten dus géén Harry Mens, en we geloven dus NIET in een joodse kongsie. Wij denken pertinent NIET dat de Nederlandse media en politiek beheerst worden door een soort verborgen zionistisch broederschap waarvan de leden zouden fungeren als ‘loopjongen van de mossad’ of als ‘waterdrager voor de staat Israel’. Het idee dat alle mensen van joodse komaf per definitie de facto pro-Israel zijn werpen wij verre van ons, net als, overigens, het idee dat alle moslims voor de invoering van de sharia in Europa zouden zijn. Er zijn op de redactie van GeenCommentaar geen antisemieten, net zo min als er islamofoben zijn, en aan complotdenken doen we al helemaal niet. We distantiëren ons dan ook, als redactie, nadrukkelijk van de inhoud van het stuk dat DeViking afgelopen week op ons open podium plaatste (‘Invloed van Israel in Nederland’). Wij vinden dat collectief een gedrocht van een tekst.

Wij vinden het dan ook uitermate spijtig dat, nadat het stuk werd overgenomen door Gretta Duisenberg’s stopdebezetting.nl het beeld is ontstaan dat het door of met goedkeuring van redactieleden van GeenCommentaar geschreven zou zijn. Dat is, het moge duidelijk zijn, niet het geval, en het verbaast ons dat de verantwoordelijke journalisten dat niet hebben opgemerkt. Een open podium is een open podium en biedt plek aan iedereen. Wij kunnen slechts achteraf modereren of verwijderen. Dat hebben we in dit geval niet gedaan, óók niet nadat het Meldpunt Discriminatie Internet ons vrijdag, naar aanleiding van een klacht, verzocht het te verwijderen omdat het strijdig zou zijn met de anti-discriminatiebepalingen uit het Wetboek van Strafrecht – overigens zonder precies aan te geven om welke bepalingen het zou gaan. Er wordt in het stuk niet opgeroepen tot geweld, noch tot haat, en uit de comments blijkt voor ons glashelder dat de boodschap, voor zover die er al was, door alle reaguurders, inclusief een aantal redactieleden, verworpen en bestreden wordt. Eigenlijk zet de schrijver vooral zichzelf voor aap. Jurisprudentie suggereert bovendien dat de door DeViking geproduceerde woorden, hoe walgelijk we ze ook allemaal mogen vinden, niet strafbaar zijn.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende