Politie provoceert moslims

In Den Haag heeft de politie afgelopen zondag een einde gemaakt aan een samenscholing van een veertigtal moslims. Volgens de politie dreigde een verstoring van de openbare orde. Op 1 september was al ophef ontstaan over een foto op Twitter, waarop biddende moslims zijn te zien op een veldje met het logo van voetbalclub ADO. Een van hen zwaait met een islamitische vlag (zwart met witte Arabische letters). Toen er aanwijzingen waren dat de moslims afgelopen zondag weer bijeen zouden komen heeft de politie in overleg met het OM en de burgemeester ingegrepen. Zeventien agenten bestormden het veld. Vijf mannen die geen identiteitsbewijs konden tonen zijn gearresteerd en urenlang vastgehouden. De mannen zeiden dat ze bijeen waren om te voetballen. "Maar zo zag het er niet uit", aldus een politiewoordvoerder. De PVV maakt zich zorgen over de vlag waar een van de mannen vorige week mee zwaaide. 'Hoe duidt u het zwaaien op een Haags veld met de jihad-vlag, die ook Al-Qaeda gebruikt?" vroeg Kamerlid Van Klaveren aan minister Opstelten. Zijn antwoord is nog niet bekend. Mijn vragen bij dit gebeuren.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Foto: TijsB (cc)

Islamisering en islamofobie

OPINIE - Toen ik uit Irak naar Nederland kwam, noemde ik mezelf atheïst. Ik geloofde vanaf mijn pubertijd namelijk in geen enkele God meer. Hoe meer mijn ouders en vrienden probeerden mij wel te laten geloven, hoe verder ik van hun geloof afdreef. En hoe vaker werd geroepen dat Allah groter was, des te kleiner hij voor mij werd.

Geen God dus voor mij, maar met gelovigen heb ik meestal geen probleem. Ik vind het prima dat mensen steun vinden bij hun God en ik vind het prachtig wanneer mensen geïnspireerd door hun godsdienst anderen helpen. Gelovigen verliezen echter mijn respect wanneer ze zo overtuigd beginnen te raken van hun eigen gelijk, dat ze dat aan anderen gaan opleggen. 
Toen ik net in Nederland woonde, genoot ik van de vrijheid waarmee over geloofszaken kon worden gediscussieerd. Ik had open discussies met Nederlandse vrienden, woonde debatten bij van seculiere Marokkaanse en Turkse organisaties en debatteerde in vrijheid met moslims.

Sinds een jaar of tien is dat anders. Moslims, maar zeker ook autochtonen veronderstellen meer dan in het verleden dat ik moslim ben en zijn me veel vaker als moslim gaan aanspreken. Ze vragen me over mijn geloof en mijn geloofsbeleving, ze vragen me afstand te nemen van islamitische terroristen, ze spreken me aan met ‘jullie moslims’, ze laten me weten dat ik een woestijngeloof aanhang, dat ik achterlijk ben en een geitenneuker. Ze vragen me of ik de sharia in Nederland wil invoeren, of mijn vrouw besneden is, wat ik van homo’s of moslimbroeders vind en als ik solliciteer, krijg ik de vraag of ik vrouwen wel een hand geef. Ook mijn kinderen, in Nederland geboren en met een autochtone moeder, krijgen heel vaak vragen over een geloof dat niet het hunne is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Verkracht in Dubai, vervolgd en ontslagen

Vierentwintigjarige Noorse expat Marte Dalelv had de baan van haar leven in Dubai (Verenigde Arabische Emiraten), totdat ze afgelopen Maart na een paar drankjes werd verkracht door een collega.

Toen ze daarop in de lobby van het hotel om hulp riep, haar aanrander beschuldigde en vroeg om de politie erbij te roepen, begon haar nachtmerrie pas echt. Allereerst werd ze zelf gearresteerd, aan een alcoholtest onderworpen en vier dagen in een politiecel opgesloten.

Foto: Immanuel Kant - Wikipedia Commons

Islam, de Verlichting en Immanuel Kant

OPINIE - Een tijdje terug was het erg populair de tegenstellingen tussen ‘het Westen’ en ‘de Islam’ te verklaren met het argument dat de islamitische wereld de Verlichting niet had meegemaakt. Zit daar iets in?

Hoewel ‘Europa’ de functie van buitenlandse bedreiging #1 voor het moment heeft overgenomen van ‘de moslims’, valt nog regelmatig te horen dat ‘de islamitische cultuur’ (wat dat dan ook mag betekenen) wezenlijk onverenigbaar is met de westerse waarden. De reden: de islamitische wereld heeft nooit kennis mogen maken met de zegeningen van de Europese Verlichting.

Misschien wel de belangrijkste verlichtingsfilosoof was Immanuel Kant (1724-1804). Kant was met name revolutionair in zijn moraalfilosofie. Mensen, zo meende hij, mogen nooit worden gebruikt als middel om een hoger doel te bereiken: ieder afzonderlijk individu is, moreel gesproken, het hoogste doel. Met andere woorden: het is niet toegestaan andere mensen te onderwerpen of te gebruiken ter meerdere eer en glorie van jezelf, je familie, je stam, of God.

Het bovenstaande klinkt modern en westers, en is bovendien flink in tegenspraak met de traditionele waarden die in Noord-Afrika en het Midden-Oosten in veel gevallen nog steeds de boventoon voeren.

Hebben wij onze moderne, vrijzinnige moraal dus te danken aan de heldere geesten van de laat-achttiende-eeuwse Verlichting? De geschiedenis van de laatste twee eeuwen suggereert van niet. Het moderne nationalisme, dat bepaalt dat het welzijn van het individu is ondergeschikt aan dat van ‘het volk’, ontstond grotendeels in de decennia na Kants dood. Ook tijdens de pogingen de socialistische heilstaat te realiseren stond het individu nadrukkelijk in dienst van een groter collectief. Nog in de twintigste eeuw werd ook in Nederland zogenaamde ‘gevallen vrouwen’ regelmatig hun vrijheid ontnomen, zodat de schande voor de familie beperkt kon blijven. Als we met zijn allen écht naar Kant hadden geluisterd, had dit natuurlijk allemaal niet gekund.

Foto: Anders Sandberg (cc)

Silvain Ephimenco over de Ibn Ghaldoun

OPINIE - Trouwcolumnist Silvain Ephimenco stort zich vol overgave op de examenfraude bij de Ibn Ghaldoun. Zo ook in de weekendkrant van 22 juni 2013. Over deze school, zijn leerlingen en de islam leren zijn stukjes ons niets, maar ze laten wel heel aardig zien hoe je onderbuiken bespeelt, zegt Bart Voorzanger.

Gisteren werd bekend dat alle vwo- examenkandidaten van de Ibn Ghaldounschool in Rotterdam op de hoogte waren van de examenfraude. Niemand van deze leerlingen die islamitisch worden opgevoed, deed zijn mond open.

Wat die opvoeding ermee te maken heeft, wordt later duidelijk. Islamitisch onderwijs wordt volgens Ephimenco gerechtvaardigd met een verwijzing naar de normen en waarden van de islam, maar daar zie je bij deze kinderen hier en nu mooi niets van terug. En dat laatste klopt, althans in dit specifieke geval. Geen ouder die dat niet betreuren zal, maar ons gedrag wordt nu eenmaal niet alleen bepaald door de normen en waarden die we van onze officiële opvoeders meekregen, en dat al zeker niet ons gedrag in de roerige levensfase waarin eindexamenkandidaten verkeren.

Peer group

Jongeren zijn eerst en vooral lid van een ‘peer group’ en zo’n groep stelt zijn eigen normen en waarden die van die van thuis aanzienlijk kunnen verschillen. De zich bij ontgroenings- en andere rituelen beestachtig misdragende Corps-studenten van nog niet eens zo heel lang geleden, kwamen zonder uitzondering uit door en door keurige families en waren zonder uitzondering door en door keurig opgevoed. In hun studiejaren was daar weinig van te merken, maar een enkele uitzondering daargelaten zijn het later zelf ook weer door en door keurige burgers geworden. Het duurt even voor de ‘peer group’ z’n invloed verliest en de opvoeding van thuis en school weer begint door te schemeren. Het zou een godswonder zijn als dat bij een islamitische opvoeding anders lag.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: World Economic Forum (cc)

Turkije, een moslimland?

OPINIE - Turkije gaat de verkoop en consumptie van alcohol aan banden leggen, maar waarom gaan we er gelijk vanuit dat dat met de islam te maken zou hebben? vraagt Anouk Willemsen zich af.

De Volkskrant berichtte vrijdag 24 mei dat ‘Turkije, een moslimland, (…)’ de verkoop en consumptie van alcohol aan banden wil leggen. Door de Volkskrant werd er verder niet ingegaan op de omvang en de redenen van de beperkingen op het gebied van alcohol in Turkije. Door direct in de eerste zin Turkije een moslimland te noemen wordt ten onrechte gesuggereerd dat deze maatregelen alleen met de islam van doen hebben. Deze subjectieve manier van schrijven, over zaken die enigszins met de islam te maken (zouden kunnen) hebben, wordt niet alleen door de Volkskrant in toenemende mate gebezigd, maar ook door vele andere invloedrijke Nederlandse media. Deze zaak rondom alcoholbeperkingen in Turkije is slechts één van de vele voorbeelden.

Turkije is een seculiere staat en premier Erdoğan verwijst voor zijn wetsvoorstellen over alcohol naar de Turkse grondwet waarin staat dat de staat het welzijn van het gezin moet beschermen. De maatregelen houden in dat het maken van reclame voor alcohol wordt verboden, en dat op alcoholische producten waarschuwingen moeten komen te staan, ten aanzien van de risico’s voor de gezondheid van de consumenten. Ook wordt het binnen een straal van 100 meter van scholen, studentenhuizen en religieuze gebouwen lastiger om aan alcohol te komen. Tussen 22:00-6:00 uur mogen winkels geen alcohol meer verkopen, maar voor de horeca geldt dit niet. Tegenstanders van de conservatieve AK-partij van premier Erdoğan stellen dat deze maatregelen stappen zijn die de premier zet om van Turkije een islamitische staat te maken. In Nederland worden vaak voornamelijk de stemmen van deze tegenstanders in overweging genomen.

Foto: Albert Freeman (cc)

Gaat de islam ons geld redden?

INTERVIEW - Renteloos bankieren. Het klinkt als de ideale oplossing voor een fatsoenlijke financiële sector. Geen graaicultuur, minder winstoogmerk. Of is dat islamitisch bankieren toch een beetje een fata morgana?

Ik spreek erover met Hans Visser (70), emeritus hoogleraar economie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en – als één van de weinigen in Nederland – gespecialiseerd in islamitisch financieren.  We ontmoeten elkaar in Haarlem, de stad waar we allebei wonen. Het is vijf minuten fietsen, maar ik kom door een plotselinge stortbui compleet doorweekt aan bij onze ontmoetingsplek. Meneer Visser staat gelukkig al klaar met een paraplu. ‘Een echte Hollandse lente he?’ zeg ik. Heel anders dan de Arabische.

Te midden van alle politieke onrust, lijkt het Midden-Oosten de financiële crisis beter te doorstaan dan de westerse wereld. Is het de islam die hun geld heeft gered? En wat kunnen wij daarvan leren?

Wat hebben de Arabische banken goed gedaan wat wij hebben nagelaten?

‘In de islamitische financiële sector hebben banken een minder grote klap te verduren gehad dan de grote banken in Amerika en Europa. Ze zijn de crash beter doorgekomen doordat de Islamitische banken zich minder in de schulden hebben gestoken. Ze hebben daarnaast een betere solvabiliteit: meer eigen vermogen ten opzichte van uitstaande gelden. En een betere liquiditeit: de mate waarin een bank, op korte termijn, schulden kan afbetalen.’

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Guido van Nispen (cc)

De Punt van het Zwaard

COLUMN - 911 is alweer twaalf jaar geleden. Met welk wereldbeeld hebben we onze jongeren sindsdien opgezadeld?

Het is inmiddels bijna twaalf jaar geleden dat het World Trade Center in New York werd verwoest door de gruwelijke Al Qaeda-aanslag. Ik wil dat u daar even bij stil staat – niet bij de gebeurtenis zelf, maar bij het besef van hoe lang twaalf jaar precies is. Dat is belangrijk. Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het soms is om zich in te leven in een jongere generatie en het geheim daarvan is tijd.

Een voorbeeld. Een nu achttienjarige student is geboren in 1995. De student van nu was zes toen de vliegtuigen in het WTC crashten. Welk jaar was het dat u zes was? Voor mij 1975. Ik herinner me uit die tijd, en dat moet u ruim zien, Molukse kapingen (periode 1970-1978). In mijn lagere-schooltijd durfden wij nauwelijks door de Molukse wijk van Capelle aan den IJssel te fietsen. Je kunt wel zeggen dat ik opgegroeid ben met een lichte angst voor Molukkers.

Laten we eens aannemen dat onze student van achttien Petra heet. Haar hele bewuste leven lang heeft ze aangehoord dat moslims niet deugen, dat ze westerse meisjes zoals zij als hoeren beschouwen, dat ze ons haten, dat ze ons willen onderwerpen aan hun wetten, dat ze allemaal hierheen komen voor de uitkeringen, dat er eenMarokkanenprobleem is, dat het komt door hun achterlijke woestijngeloofen dat je ze nooit kunt vertrouwen. Je kunt wel zeggen dat Petra is opgegroeid met een behoorlijke angst voor moslims.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende