Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De groei van het ‘precariaat’
This is another installment in a series of posts (here and here) I intend to write as I work my way through Guy Standing‘s The Precariat: The New Dangerous Class. In this section, the main topic will be the causes of the growth of the precariat. Standing identifies several causes.
Global Commodification
“A central aspect of globalisation can be summed up in one intimidating work, ‘commodification‘. This involves treating everything as a commodity, to be bought and sold, subject to market forces, with prices set by demand and supply, without effective ‘agency’ (a capacity to resist). Commodification has been extended to every aspect of life – the family, education system, firm, labour institutions, socia protection policy, unemployment, disability, occupational communities and politics.”
In the drive for market efficiency, barriers to commodification were dismantled. A neo-liberal principle was that regulations were required to prevent collective interests from acting as barriers to competition. The globalisation era was not one of de-regulation but of re-regulation, in which more regulations were introduced than in any comparable period of history.” (26)
This sounds a lot like Jurgen Habermas’s idea of colonization of the lifeworld by the system.
According to Standing, firms and companies themselves have been commodified through accelerating and multiplying mergers and acquisitions. This means an end to Ronald Coase’s conception of firms as reducing costs and risks of doing business while increasing trust and long-term relationships. In investing frenzies, there is no incentive to building up long-term relationships based on trust and deep knowledge. This, of course, makes life more insecure for employees as overnight mergers and acquisitions can completely disrupt organizations and individual careers through offshoring (within firms) and outsourcing (to other firms). The relationship between employer and employee is then also one of limited trust and short-term in outlook and careers and skill acquisition become individualized projects:
Het schorem en het kwaad
Een spook waart door Europa – het spook van het schorem uit de grootstedelijke buitenwijken. Voor Sarkozy was het helder: de werkloze jongeren uit de banlieu waren “racaille”. Cameron doet niet voor hem onder en spreekt over “criminal vandalism”.
Wie rondrijdt in de buitenwijken van Londen en Parijs, kan gemakkelijk zien hoe de boel niet bij elkaar is gehouden. De binnensteden zijn rijk, commercieel, toeristisch. Maar verder naar de buitenkant verarmt en verkleurt de stad. Daar wonen de immigranten en de werklozen.
De multiculturele samenleving is mislukt, zeggen we elkaar gretig na. Maar wat had er precies moeten gelukken, dan? Dat gekleurde jongeren scholing hadden gehad, dat zij een perspectief hadden gekregen en een doel in hun leven hadden verworven, dat zij een baan en een inkomen hadden kunnen vinden? Als je die eisen aanlegt, is het geen groot succes geworden, ons multi-culti drama. Maar wie draagt daar schuld aan? Met huidskleur of cultureel verschil heeft dat niet zo veel te maken, vrees ik. “Die im Dunkeln sieht man nicht”, meende Brecht. En dat weten zij in het donker zelf ook heel goed: dus vechten zij met de politie en zorgen voor verlichting door wat branden.
Kort voor de Engelse rellen trad een eigenaardige terrorist op in Noowegen, Anders Breivik, in een land waar de boel al jaren door sociaal-democraten behoorlijk bij elkaar wordt gehouden. Hij noemde zich kruisridder, (echo van Bin Laden?) vijand van feministen, marxisten, vreemde geloven en was bevreesd voor de overheersing door de Islam. Hij wilde die angst voeden door een verzengend vuur en decennia van strijd te beginnen, die pas in 2084 beslecht zal worden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
The investment manager’s view on the top 1%
Legitimatiecrisis 2.0
But let us not play clueless here. Things have been brewing for a while in England. Remember the Vodaphone protests? Or the anti-university fees protests?
So, whatever the initial reason for the uprising in Tottenham, it is clear that many of the countries where austerity policies are being imposed from above on the general population are facing socially explosive situations.
“About 250,000 Israelis have marched for lower living costs in an escalating protest that has catapulted the economy onto the political agenda and put pressure on the prime minister, Binyamin Netanyahu.
Netanyahu planned to name a cabinet-level team on Sunday to address demands by the demonstrators, who in under a month have swollen from a cluster of student tent-squatters into a diffuse, countrywide mobilisation of Israel’s burdened middle class.
Israel projects growth of 4.8% this year at a time of economic stagnation in many western countries, and has relatively low unemployment of 5.7%. But business cartels and wage disparities have kept many citizens from feeling the benefit.
“The People Demand Social Justice” read one of the march banners, which mostly eschewed partisan anti-government messages while confronting Netanyahu’s free-market doctrines.
Police said at least 250,000 people took part in Saturday’s march in Tel Aviv, Jerusalem and other cities, a greater turnout than at marches on the two previous weekends.
Demonstrations on such a scale in Israel – which has a population of 7.7 million – have usually been over issues of war and peace. In a Peace Index poll conducted by two Israeli academics, around half of respondents said wage disparities – among the widest of OECD countries – should be the government’s priority, while 18% cited the dearth of affordable housing.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Is er nog hoop voor de Amerikaanse middenklasse?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.