Wildcamera´s in Sumatra
Marten Slothouwer filmde met wildcamera´s zeldzame diersoorten in het Leuser National Park op Sumatra, Indonesië.
PVV-Kamerlid Johan Driessen (wie?) twitterde deze week: "Overleg met Ben Knapen. Waar ben ik in beland? Ik hoor: 'Zuid-Amerikaanse sojawoestijnen', 'Indonesische veenbossen', #lekkerbelangrijk" (bron, mirror). Speciaal voor Driessen die de destructie van de Indonesische veenbossen blijkbaar 'lekkerbelangrijk' vindt, is hier een aangrijpbare documentaire over de doodsstrijd van een vrouwelijke orang-oetan. In Zuidoost Azië wordt nog steeds in hoog tempo bos gekapt voor Westerse consumptie van palmolie, hout en papier. Het is mede te danken aan de maatschappelijke leemlaag van onverschillige politici als Johan Trade-Not-Aid Driessen dat het verplicht stellen van strenge duurzaamheidscriteria voor de import van deze goederen stagneert. Bekijk hier de hartverscheurende documentaire:
Marten Slothouwer filmde met wildcamera´s zeldzame diersoorten in het Leuser National Park op Sumatra, Indonesië.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Victorie! Victorie over misleiding. Victorie over greenwash. Victorie over onzin. Vanaf heden zal u in de STER-blokken niet meer worden lastiggevallen met die onbegrijpelijke reclame van Asia Pulp & Paper (APP). Na een klacht van Greenpeace heeft de Reclame Code Commissie (RCC) in al haar wijsheid besloten dat de APP spotjes misleidend zijn. Volgens de RCC wekt het bedrijf met zijn reclames de indruk veel bomen te planten, terwijl APP in werkelijkheid meer bos vernietigt dan dat er nieuw bos wordt aangeplant. Dit zegt milieuorganisatie Greenpeace in een persbericht. In september kon u hier al lezen wat er allemaal mis is met APP: misschien wel de grootste ontbosser van het Oostelijk Halfrond. Toen leek de kans dat u als televisiekijker verlost zou worden van de misleidende spotjes waarin APP zich voordoet als een groen bedrijf dat ‘miljoenen bomen plant’ bijzonder klein. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit: APP is voorlopig van de buis. Minder pulp op de buis. Asjemenou?!
Wie literatuur over de Tweede Wereldoorlog verzamelt, moet een behoorlijk groot huis hebben om de stapels verhalen over dappere koeriersters, doodgeschoten WA-mannen, verstopte joodse kindertjes en satanisch kwaadaardige Moffen en NSB’ers in op te slaan. Hermans, Mulisch, Wolkers, Vestdijk – ze overspoelden ons tot diep in de 20ste eeuw met boeken over “het enige grote trauma van ons land”. Niemand raakte de zogeheten “Politionele Acties” aan – behalve de gisteravond overleden schrijfster Hella Haasse.
Maar ook wie informatieve werken zoekt over de koloniale oorlog van Nederland in Indonesië, wordt slecht bediend. Ik heb een paar geschiedenisboeken die de term nauwelijks waard zijn, zoals het propagandawerkje De Mariniersbrigade van Wim Hornman (Verba, 1995):
Het inpel [infanteriepeloton] van A-inco [infanteriecompagnie A], ingedeeld bij het verkenningsorgaan onder leiding van luitenant Van Landewijk, nam deel aan dit “cleanen” waarbij Van Landewijk nog snel moest reageren toen plotseling een TNI-soldaat vanuit een koffietuin, gewapend voor hem sprong. Van Landewijk was zijn aanvaller echter een fractie van een seconde voor!
Over Rawagede geen woord (Logisch, want dat was de Landmacht, waarover in dit boek vooral minachtend wordt gesproken), en over Bondowoso vooral verbolgenheid dat de pers zo negatief berichtte over de dood van 46 gevangen “opstandelingen” in twee goederenwagons (in 1947!) door “een wel zeer ongelukkige samenloop van omstandigheden”. Honderd man de hele dag in twee gesloten wagons zonder water of voedsel, in de Indonesische zon. Wat je noemt “ongelukkig”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het vonnis over de slachtpartij in Rawagedeh, Indonesie, verrastte vriend en vijand. Het is een moedig vonnis, analyseert RdG van Publiekrecht & Politiek. Maar het laatste woord is er nog niet over gezegd.
Terwijl oorlogsmisdadiger Ratko Mladic nog maar net overgebracht was naar Scheveningen, werden toehoorders in het Haagse Paleis van Justitie geconfronteerd met een drama dat net zo goed in Bosnie had kunnen zijn voorgevallen. Aan de orde was echter een wat verder verleden: 9 december 1947, Rawagedeh, Indonesie.
De feiten zijn inmiddels bekend. Op die dag is bijna de gehele mannelijke bevolking van het dorp omgebracht door Nederlandse militairen, die op zoek waren naar een onafhankelijkheidsstrijder – zonder die overigens aan te treffen. Nooit is besloten tot vervolging – ook niet nadat dit in 1995 andermaal door het OM was onderzocht: vervolging zou op niet-ontvankelijkheid stranden, van uitstel komt afstel.
Zou er niet tevens een vordering uit onrechtmatige daad mogelijk zijn? Op 8 september 2008 stelden tien eisers de Staat aansprakelijk voor hun geleden schade. Acht eisers zijn familieleden van de geëxecuteerde mannen, één eiser raakte gewond maar overleefde het bloedbad en de laatste is een stichting die opkomt voor de belangen van alle overige benadeelden. Vorige week werd het vonnis bekend gemaakt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
NATUUR – Walvishaaien in de Geelvinkbaai bij West Papua zuigen vissen uit netten en zwemmen daarbij ook steeds vaker de netten in. Dit exemplaar overleefde, gelukkig. Een internationaal team van WWF-Indonesia, Hubbs Sea World Research Institute en de State University of Papua filmde bovenstaande beelden tijdens een expeditie waarbij de dieren werden voorzien van zendertjes.
Het tsunami-alarm werd snel ingetrokken na de aardbeving voor de kust van Sumatra vorige week. Maar er was wel degelijk een tsunami – ook een kleintje is al indrukwekkend genoeg. Update: berichten over hoax waren aanvankelijk nogal vaak, maar zijn inmiddels overtuigend genoeg.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.