Hype van de week: gescheiden zwemmen in kader van mannenemancipatie

De Amsterdamse VVD maakte zich vorige week druk om een activiteit van stichting Kantara-Brug die aparte zwemlessen organiseert voor vooral Turkse en Marokkaanse mannen. De Telegraaf ('Apartheid in zwembad') en GeenStijl ('Raadsvragen om racistisch haatzwembad in 020') reageerden groots en verontwaardigd. Waar gaat het over? Mannenemancipatie Het zwemmen voor mannen is een een onderdeel van het project ‘Gouden Mannen’ van de Stichting Kantara-Brug. Het is volgens een persbericht van de stichting een onderdeel van het Man 2.0 programma. Dit is een programma gericht op mannenemancipatie. Het is door het Oranjefonds opgezet en werd door het fonds ook financieel en inhoudelijk gesteund. Doel van het programma is de maatschappelijke participatie en emancipatie van autochtone en allochtone mannen in de leeftijd van 15 tot 65 jaar, die laag opgeleid zijn en een sociaalmaatschappelijk geïsoleerd leven leiden, te bevorderen. Het project van Kantara-Brug, gericht op sociaal-geisoleerde mannen van 50 jaar en ouder, van vooral Turkse en Marokkaanse afkomst (maar ook andere etnische groepen), was één van de 23 deelnemende projecten en kreeg volgens de stichting veel waardering. Net als de andere 22 mannenemancipatieprojecten, was ook het programma van Kantara primair op mannen gericht. Zie voor meer informatie de website van het Oranjefonds.

Door: Foto: TijsB (cc)
https://www.youtube.com/watch?v=PfHxsjH0bUI

Closing Time | Love Missile F1-11

, door

Love Missile F1-11 was de debuutsingle van de Engelse band Sigue Sigue Sputnik uit 1986. Maar ik wil het eigenlijk helemaal niet hebben over die plaat, ik vind ‘m ook niet leuk ofzo. En die band interesseert me eigenlijk ook niet bijzonder. Eigenlijk wou ik het hebben over teloorgang. Over wat ooit eens spectaculair en opwindend was, en nu verlopen en verlept is. Ooit fris en jong en vol energie en nu oud, afgedaan en treurig om te zien. En Sigue Sigue Sputnik is zo mooi als voorbeeld. Als schrijnend voorbeeld. Het doet gewoon pijn om die band van toen te vergelijken met hoe ze nu zijn. Gênant. Je wilt haast wegkijken. Omdat het niet om aan te zien is.  Maar dat doen we vandaag juist wel. We gaan naar Sigue Sigue Sputnik kijken. We aanschouwen het verval, de teloorgang.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Hubert Burda Media (cc)

Media worstelen met #rafsyl

, door

ANALYSE - 2013 is amper begonnen en de eerste mediacontroverse is een feit: de scheiding tussen Rafael en Sylvie van der Vaart. Natuurlijk brengen RTL Boulevard en Shownieuws dit nieuws groot, maar wat doe je als ‘serieus’ medium met dit ‘nieuws’?

De NOS bracht het nieuws kort, pas halverwege het Achtuurjournaal en verpakte het in een verantwoording: ‘Een echtscheiding is niet zo bijzonder, zeker niet in een tijd dat twee op de drie huwelijken stranden. Maar soms praat het hele land erover. Zoals in Duitsland. Sylvie en Rafael van der Vaart gaan uit elkaar. Dat vonden ze daar nou net zo’n droompaar.’ (2 januari 2013) Ook Volkskrant.nl verschuilt zich achter de Duitse collega’s met de kop ‘Duitse media in ban van scheiding “Rafa und Sylvie”‘ (2 januari 2013). De TV-recensent van dezelfde krant neemt de maat van berichtgeving over van zijn collega’s op televisie. Zodoende doen zowel NOS als de Volkskrant mee aan het geroddel. Beide rubrieken melden zelfs over  ‘intieme details’, de klap die Rafael Sylvie had gegeven op oudejaarsavond.

NRC Next bombardeert de scheiding zelfs tot hoofdartikel. De kop suggereert een alternatieve invalshoek (‘En nu verder als eenmanszaak’), maar correspondent Frank Vermeulen schrijft uitgebreid over de geruchten in de (roddel)pers. De krant krijgt de wind van voren op Twitter, waarbij een paar keer wordt gerefereerd aan het recente vertrek van de hoofdredacteur. De vraag roept zich op of dit nu een voorbeeld is van de newsier invalshoek die de hoofdredactie van NRC Handelsblad voor ogen heeft met NRC Next.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Zombieprofeten en Amerikaanse rechtspraak

, door

Een atheïst loopt over straat. Hij heeft zich vermomd in een Arabisch ogend kostuum en roept dat hij de profeet is. Naast hem loopt een andere atheïst als vermomde Paus. Een moslim in het publiek ziet in het schertstoneel een provocatie en timmert erop los. De zaak komt voor en de moslim wordt vrijgesproken want de rechter is zelf moslim. De rechter maakt de zaak nog erger door de atheïst een veeg uit de te geven: wat onfatsoenlijk van hem om moslims te beledigen. En dat in het land dat van atheïsten houdt, waar je de Engelse taal moet spreken, of anders moet oprotten, waar je tenminste nog echt kunt zeggen wat je wilt. Deze zaak toont aan dat het droevig gesteld is in de VS. Schande.

Aldus Bart Nijman, alias Van Rossem vorige week bij onze roze vrienden. Dit klinkt inderdaad te gek voor woorden en dat is het ook. Cathy Young van het weblog RealClearPolitics zocht het uit. Wat is er wel gebeurd?

Ernest Perce V liep mee in een lokale Halloween-parade, verkleed in een baard en tulband. Hij riep iets als ‘Ik ben de profeet Mohammed, een zombie die is opgestaan uit de dood.’ Een immigrant, Talaag Elbayomy, stond in het publiek en voelde zich beledigd. Hij liep op Percy af en vroeg hem te stoppen. Er werd wat heen en weer geduwd en zou hem geprobeerd hebben te wurgen (ziet u een patroon mensen?).

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Prince In A Paupers Grave

, door

Dan lees je over een beetje een  blufferige lawaaiband die bij je in de buurt optreedt. En je bent die avond nog vrij ook. Dan ga je erheen, ik, in ieder geval. Plus nog je broer en wat vrienden die nog nooit van Carter The Unstoppable Sexmachine hadden gehoord, (‘Carter the what?’) maar die afgingen op de suggestie die hing om de bandnaam, en ook vrij waren. En ook wel een biertje en vertier wilden. En dan maak je een optreden mee van wat dan de nieuwste sensatie zou zijn aan de andere kant van Het Kanaal: veel geluid, veel lichten en rook ook. En veel bier. Maar in het repertoire van Carter The Unstoppable Sexmachine lag een pareltje verscholen:  Prince In A Paupers Grave. Dat bleek onder alle rook en alle stroboscopen gewoon een mooi walsje en een goed liedje ook.

Foto: copyright ok. Gecheckt 30-08-2022

Lezers vergeten

, door

Hoe moet een oud nieuwsmedium berichten over nieuws dat volledig anders kan zijn op het moment dat het is gedrukt? Je zou zeggen dat een krant er dan moet voor zorgen dat die goede achtergrondverhalen levert. Artikelen die niet online te vinden zijn. Verhalen waar een nieuwsconsument met liefde voor wil betalen.

Ik heb dat soort artikelen dit weekend in de kranten niet gevonden. Er was geen strijd om het meest interessante nieuwsverhaal. Wat het wel was: een concurrentiestrijd tussen de kranten. En als deze werd beslecht door wie het meest over de tong (of toetsenbord) ging, dan won het NRC.

De krant die zich profileert als betrouwbaar, intellectueel, uitdagend en onmisbaar had een arts weten te strikken die zijn beroepsgeheim gaarne schond. Maar zorgde dat voor een verhaal dat de lezer wilde hebben? Ik betwijfel het. In feite werd het nieuws in een ander jasje gestoken. Namelijk in een hijgend kijk-ons-eens-iets-hebben-dat-lijkt-op-een-primeur-jasje. Wisten we na het artikel meer? Nee, de onzekerheid of prins Friso het haalt of niet, was nog steeds even groot.

Natuurlijk, het is mooi als een journalist zo’n bron weet te vinden. Toch was het naar mijn mening ‘à la NRC’ geweest als er niet zo’n enorm egoverhaal van was gemaakt. Daarbij had het het NRC gesierd als de redactie zich had afgevraagd wat zijn lezer wérkelijk wil weten. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Simpelweg de vraag: wat gebeurt er met je als je twintig minuten geen zuurstof krijgt? Of: wat is een goede ski-uitrusting als je off piste gaat skiën? En daarmee hoort het klaar te zijn. Al die speculaties over de eventuele toestand van prins Friso schiet de lezer niets mee op. Bovendien, een beetje nieuwsconsument vindt zijn portie wel via andere bronnen als die daar behoefte aan heeft. Daarbij is het maar de vraag of de NRC-lezer wel echt zo overvoerd wil worden met zoveel (non-)info.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Namenhype: ooit royal, nu popster

, door

DATA - De geboorte van een koninklijke telg was ooit aanleiding voor veel ouders om hun kind naar de prins of prinses te vernoemen. Maar die tijd is voorbij; nu zijn het de internationale sterren wiens naam wordt ‘gestolen’. Dit blijkt uit een analyse van de sterkste stijgers en dalers in devoornamendatabase van het Meertens Instituut.

Sommige kindernamen zijn tijdens een korte periode erg populair. Tot de jaren vijftig van de vorige eeuw waren het vooral namen van pasgeboren prinsessen. In 1938, het geboortejaar van koningin Beatrix werd die naam voor een baby bijna 10 keer zo populair als het jaar ervoor. Kregen in 1937 nog 22 baby’s deze naam, een jaar later waren dat er al 207. Vanaf 1941 daalde dat aantal weer. Ook de geboorte van prinses Irene zorgde voor een kortstondige opleving, in 1939 omhoog, in 1942 omlaag.

De laatste decennia zijn het popsterren of sporters die voor inspiratie zorgen bij ouders. De doorbraak van Britney Spears zorgde eind jaren negentig voor een grote hype. In 1999 werd de naam mateloos populair. Vanuit het niets kregen 133 Nederlandse baby’s de naam Britney. In 2000 waren dat zelfs 194 baby’s. Maar de populariteit was slechts van korte duur, in 2001 nam de populariteit snel af tot ongeveer 12 per jaar op dit moment. Jarno werd begin jaren zeventig vaak ingeschreven bij de burgerlijke stand, in 1973 verongelukte de bekende motorcoureur Jarno Saarine. Vanaf 2000 kende de naam weer een opleving, veroorzaakt door de Formule-1-coureur Jarno Trulli, zelf geboren in 1974.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Waan van de dag

Vierhonderd jaar walvissenhype

, door

ACHTERGROND - Je zou denken, wat een gedoe met die Johannes. Laat het arme beest gewoon sterven. Waarom zoveel opwinding? Zeker komkommertijd? Maar zo is het niet: Walvisnieuws in historisch perspectief.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bedreigingen stoppen doe je zo(!)

, door

Ironie is een lastige stijlfiguur. Het is bij uitstek een vorm die onherkenbaar wordt als je ‘er niet bij was’. Want wat bedoelt een voetbaltrainer met ‘mooie bal!’? Die bal kan zowel in de kruising hangen als meters over de lat vliegen.
Teletekst voorziet in een ironieteken voor doven en slechthorenden: (!).
Op internet wordt zo hard geschreeuwd dat dit teken overbodig lijkt. En zo kan het gebeuren dat een politicus met relativeringsvermogen noch besef van context aangifte doet van bedreiging op een weblog en dat een OM met weinig gevoel voor verhoudingen op internet de fundamentalistisch-atheïstische weblogger (Bert Brussen) aanklaagt voor het citeren van een bedreiging (een tweet van Mohamed Ghabri waarin hij een ‘rijkelijke beloning’ beloofde voor degene die Wilders’ keel van links naar rechts of vice versa doorsnijdt).
Wat de weblogger hier nekt, is dat hij weliswaar bekend en berucht is, maar slechts in beperkte kring. Bij het OM kennen ze hem overduidelijk niet. Wat ze bij het OM wél doen, is het bloedserieus nemen van iedere bedreiging en iedere verwijzing naar een bedreiging waar de ironie niet vanaf druipt.
Wat het OM had moeten doen, was de twitteraar, de blogger en Geert Wilders uitnodigen op het bureau voor een kopje thee. Dan had Mohamed Ghabri aan Bert Brussen kunnen uitleggen wat hij bedoelde met zijn tweet en dan had Brussen aan Geert Wilders kunnen uitleggen wat hij bedoelde met zijn blogpost en dan had Wilders kunnen zeggen: “Jongens, ik word knettergek van dat getwat. Het is tijd dat we accepteren dat iedereen verschillend is en dat we samen gaan werken aan de echt grote problemen in deze wereld.” (!)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nog even, en de dikkepraat begint weer

, door

Deze eerste week van het jaar is traditioneel de tijd van de goede voornemens. Je kunt besluiten te stoppen met roken, wat aardiger te zijn voor de buren of wat minder tijd voor je werk en wat meer voor je gezin te nemen. Voornemen nummer één blijkt echter al sinds jaar en dag hetzelfde: afvallen, als we tenminste de marktonderzoekers mogen geloven. De dieetindustrie lijkt ook een goed voornemen te hebben: daar zoveel mogelijk een slaatje uit slaan. 

Meestal mogen we na de feestelijkheden nog één weekje bijkomen, en dan beginnen de onderzoeken weer over elkaar heen te rollen, over hoe veel te dik we onszelf wel niet vinden  en hoeveel we wel niet willen afvallen. En omdat de mens een kuddedier is, tijgen we in dichte drommen richting sportschool, schaffen we het zoveelste afvalboek aan (een term die een leuke en vaak maar al te ware dubbelzinnigheid in zich draagt) en houden we in de buurtsuper de ogen open voor de stickertjes “Ik kies bewust” of andere klavertjes. Want “we” zijn te dik en daar moeten “we” snel iets aan doen.

Het mooiste voorbeeld van hoeveel te dik we dan wel zijn volgens de enquêtes van de dieetbusiness kregen we twee jaar geleden. Op 8 januari 2008 slingerde msn.nl onder het motto ‘Frisse Start’ het bericht de wereld in dat Nederland collectief liefst 318.470 kilo wilde afvallen. Tientallen media namen het bericht over, zodat je er niet naast kon kijken. Meestal stond de term ‘318 ton’ in een vette kop. Logisch: 318 ton, het was me nogal niet niks.

Volgende