Fascisten weer op straat in Griekenland

Een jaar geleden eindigde in Griekenland een megaproces tegen de fascistische Gouden Dageraad. Vijf oud-parlementariërs kregen net als hun leider Nikolaos Michaloliakos een gevangenisstraf van dertien jaar opgelegd wegens het runnen van een criminele organisatie. In totaal zijn 57 leden van de groep veroordeeld. De zaak begon met de moord op de antifascistische Griekse rapper Pavlos Fyssas. Andere leden van de partij krijgen hoge straffen voor poging tot moord op Egyptische vissers en zware mishandelingen van communistische vakbondsleden. Een jaar later vertonen nieuwe fascistische groepen zich weer op straat.  Gouden Dageraad In Thessaloniki zijn eind september twee mensen in het ziekenhuis beland na aanvallen van in het zwart geklede jongeren op scholieren die folders verspreidden met oproepen voor de strijd tegen het fascisme en voor hervorming van het onderwijs. De aanvallers kwamen de dag er na terug en hielden scholieren en leraren enige tijd gevangen. Op video's was te zien hoe verschillende aanvallers de nazi-groet brachten. In Athene werden leden van een antifascistische groep eerder deze maand aangevallen met ijzeren knuppels en messen, waarbij ten minste drie mensen gewond raakten. De fascisten mengen zich ook hier tussen de demonstranten tegen de coronamaatregelen. Volgens Kostas Papadakis, een advocaat die ook betrokken was bij het proces vorig jaar tegen de leden van Gouden Dagenraad vertonen de fascisten eenzelfde patroon van optreden. Hij houdt het voor mogelijk dat de leiders vanuit de gevangenis nog steeds hun invloed doen gelden. Twee jaar geleden verdween de Gouden Dageraad uit het Griekse parlement. Maar vervangers lopen zich warm. Griekenland heeft een conservatieve regering onder leiding van Kyriakos Mitsotakis. Zijn partij Nieuwe Democratie kijkt voor de nodige steun ook naar rechts. In Griekenland groeit extreemrechts in het voetspoor van nationalistische en illiberale stromingen elders in de regio. Het compromis dat Griekenland en het voormalige Joegoslavische Macedonië enkele jaren geleden sloten aan het Prespameer steekt nog steeds een grote groep nationalisten, die gesteund wordt door de Grieks-orthodoxe kerk. Onlangs verscheen een open brief in de media met ondertekenaars uit de juridische en wetenschappelijke wereld en het leger waarin wordt geklaagd over de 'erosie van de Griekse nationale identiteit'. In de brief wordt een verband gelegd met de focus op gelijkberechtiging van de LGBTQ+ gemeenschap. Homofobie Deze week is in Athene het proces begonnen tegen de moordenaars van de LGBTQ+-activist Zak Kostopoulos die drie jaar geleden bij een juwelierszaak werd doodgeslagen. De opzienbarende moord is geheel op video vastgelegd. Kostopoulos had kennelijk ingebroken en probeerde uit de winkel naar buiten te kruipen door een stukgeslagen etalageruit. Hij werd in elkaar geslagen door de eigenaar en andere omstanders, vervolgens ook nog een keer door de politie en overleed aan zijn verwondingen. Van meet af aan is de zaak in verband gebracht met in Griekenland nog steeds aanwezige homofobie. Ruim een jaar na de dood van Kostopulos kwam in het Griekse parlement een grondwetswijziging aan de orde. Een amendement van Syriza om daarin discriminatie op basis van genderidentiteit of sexuele oriëntatie op te nemen haalde tot verontwaardiging van Amnesty International geen meerderheid. Dinsdag hekelde Amnesty  de "stigmatisering, de vooroordelen en de hatelijke retoriek" waarmee Kostopoulos en zijn familie "vaak werden geconfronteerd, zelfs na de dood van Zak". In haar getuigenis voor de rechtbank verklaarde de moeder van Zak, Eleni Kostopoulou, dat er geen excuus is voor de moord op een medemens, zelfs niet als hij een winkel zou beroven.  Bij de jaarlijkse herdenking van de moord op Zak Kostopoulos zingen de demonstranten die op verschillende plaatsen in het land bijeenkomen een lied met de leuze “Zackie lives, smash the Nazis”(en dan in het Grieks, dan rijmt het).

Foto: Automobile Italia (cc)

Het Whatsappverkeer(d) van het FvD

COLUMN - Het leek er even op dat de hobby van Baudet niet mee zou doen aan de komende verkiezingen. Nadat zijn partij leegliep en een deel van de weglopers zich verenigden in een nieuwe politieke partij, was de vraag of Forum voor Democratie dat wel zou overleven.

Aanleiding waren antisemitische berichten in WhatsAppgroepen van de FvD-jongerenafdeling. HP/De Tijd kreeg de apps toegestuurd en deed er verslag van – HP/De Tijd 28 april 2020.

Het Parool kwam later met nieuwe screenshots die lieten zien dat er onder Fvd-jongeren wel degelijk  antisemitische, homofobische en nazistische sympathieën leefden – Het Parool 21 november 2020.

Dezelfde krant deed 9 december verslag van een etentje in Tiel, waar sommige Fvd-leden schrokken van Baudets grillige humeur en dat Baudet geen afstand wenste te nemen van complottheorieën rond de corona-pandemie – Het Parool 9 december 2020.

Die avond botste Baudet onder andere met Joost Eerdmans en Jan Cees Vogelaar. Beiden stonden op dat moment nummer 4 en 9 op de lijst van top-10 kandidaten voor de Tweede Kamerverkiezingen in maart.

Baudet zou een hekel hebben aan Eerdmans omdat die in mei als mediator betrokken was bij een onderzoek naar de antisemitische berichten in de jongerenafdeling.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

CDJA-bestuurslid Arnhem weg na homofobe ‘grappen’

Ioan Vreeling lid van de Oosters-Orthodoxe Kerk én freelance redactielid van The Post Online, heeft een rijke historie van misselijke grappenmakerij en uitlatingen die zich gemakkelijk als homofoob laten uitleggen.

Die combinatie lijkt ‘m nu de das om te doen. Zo schreef Vreeling meer recent nog over een homoseksuele GroenLinks-politicus twitteren dat deze een behandeling met een betonschaar verdiende. Dat gaat de christendemocraten duidelijk een paar forse stappen te ver.

Foto: Cajsa Lilliehook (cc)

Is Baudet een homo-hater?

ANALYSE - Daden zeggen vaak meer dan woorden. En uit de daden valt een patroon te ontwaren: Baudet heeft een lange historie van dubieus handelen als het om de rechten van homo’s, transgenders of andere minderheden gaat.

Religieuze conservatieven

Baudet heeft nogal wat gezichten, soms claimt hij ‘liberaal’ te zijn, het volgende moment zoekt hij aartsconservatieven op, al naar gelang waar hij kan scoren.

In 2012 spreekt Baudet bij de Vlaamse organisatie Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHK), een organisatie die zich al sinds de jaren 80 openlijk tegen homoactivisme afzet. Ze organiseerden meerdere manifestaties tegen LHBTI bewegingen.

In een interview met het Reformatorisch Dagblad in 2015 liet Baudet weten dat hij een verbod op discriminatie onzin vindt en dat een christelijke school een homoseksuele leraar moet kunnen weigeren of ontslaan.

Een paar maanden later sprak Baudet op een donateursbijeenkomst van Stichting Civitas Christiana, een zeer conservatieve christelijke organisatie die bekend staat om haar afkeer van LHBTI’ers. Baudet sprak daar voor een voornamelijk grijs publiek over hoe Nederland veranderd is, ten opzichte van ‘hun eigen jeugd’. Baudet vond het geen probleem te helpen om geld in te zamelen voor deze stichting die bekend staat vanwege haar acties en flyers tegen homo- en transgender-emancipatie.

Foto: Nathan Rupert (cc)

Hand in hand

Tien minuten lang vond ik het een reuze sympathiek gebaar: politici die ineens publiekelijk hand in hand wilden lopen om aan te geven dat er werkelijk niets mis is met mannen die hand in hand lopen. Daarna was de lol er snel vanaf, ook al lucht het me zeer op wanneer mannen vaker hand in hand zouden lopen.

Zulke dingen zijn namelijk zelden gevaarlijk wanneer je bij vol daglicht, en met een stoet fotografen in je gevolg, over strand of straat loopt. Doe het liever ’s avonds laat, in donkere straten, en zonder je persoonlijke hofhouding erbij; daarna spreken we elkaar nog een keer. En doe het vooral altijd in plaats van voor een fotogenieke plaat.


Maar toen daarna het doorgaans uiterst homofobe (en dito seksistische) viertal van Voetbal Inside zichzelf op het podium hees om elkaar in de handjes te knijpen met hoe goed ze bezig waren, vond ik de hele actie ineens ronduit onsmakelijk.

Zeggen dat het erg is dat twee jongens in elkaar worden geslagen omdat een groepje andere jongens – sommige daarvan nog halve kinderen, eigenlijk – menen dat homoseksualiteit ‘vies’ is, is zo ongeveer de minlijn. Ik bedoel: zelfs de SGP, die nu niet bepaald bekend staat om haar affiniteit met homoseksualiteit, meent niet dat je iemand om die reden de tanden uit de mond mag meppen. Zij houden het kuis bij ‘een zonde in het oog van God’, en veroordelen je tot de hel. Maar zulke zondaars eigenhandig verrot slaan? Nee, die beslissing laten ze liever aan hun god.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

‘Homofobie in islamitische landen neemt toe’

Kan dat nog? Blijkbaar wel:

[…] veel homo-activisten uit de moslimwereld zijn bezorgd over de toekomst. De homofobie in zogenaamd progressieve moslimlanden als Egypte, Maleisië en Indonesië is alleen maar aan het toenemen.

In Egypte zijn homo’s – zo lijkt het – een dankbare zondebok om de aandacht van de interne problemen af te leiden:

Een van de grootste paradoxen is dat de wereld vreesde voor de ‘islamisering’ van Egypte onder de heerschappij van Morsi’s Moslimbroederschap waardoor Egyptische LHBT’s het veel moeilijker zouden krijgen. Maar de regering van de huidige president Al-Sisi is veel harder tegenover homo’s. In de afgelopen tien maanden hebben achttien arrestaties plaatsgevonden en werden gevangenisstraffen van drie tot twaalf jaar opgelegd voor ‘schending van openbare orde’, ‘seksuele afwijking’ en ‘losbandigheid’.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Ronaldo in de olie, Sophie in de kreukels

Het was tijdens het EK van 2012. Oranje verloor met 2-1 van Portugal. En terwijl Nederlandstalig Twitter los ging op Cristianno Ronaldo en z’n kapper, kreeg ik in één klap een zwak voor ‘m. Het kwam uit het niets. Voor deze wedstrijd vond ik het een poseur. Na deze wedstrijd vond ik dat nog steeds, maar voelde ik daar ineens een enorme sympathie voor. Dit was zijn ware aard en hij had geen zin om dat te verstoppen. Al kreeg hij de hoon van de hele wereld over zich heen, hij deed wat goed voelde. En als dat betekende dat hij een kapper meenam die in de rust zijn kapsel onder handen nam, so be it.

Voetbalminnend Nederland laat zich altijd van zijn meest homofobe aard zien, als het over Ronaldo gaat. Volgens mij heeft de NOS tijdens afgelopen EK zelfs een hele nabeschouwing ingeruimd om te speculeren over Ronaldo’s geaardheid. En dat alleen maar omdat Ronaldo graag z’n sixpackie en goed geoliede dijbenen laat zien. 

Sinds enige tijd is Ronaldo lang niet meer de enige die zich niet voor z’n eigen ijdelheid schaamt. Zelfs Messi loopt tegenwoordig rond met een fancy haircut, een stylish baardje en getatoeëerde armen. En tal van spelers kunnen niet wachten om na afloop van de wedstrijd hun shirt uit te doen om hun spieren plus tattoos aan de wereld te laten zien. Dat was Sophie Hilbrand ook opgevallen. In ‘Sophie in de kreukels’ nam ze een dieper kijkje in de wereld van het mannenlichaam. Wat bleek? Ronaldo’s ijdelheid begint de standaard te worden.

Foto: Michael Fleshman (cc)

Homohaat en aanvalsgeweren, een dodelijke cocktail

Voor wie het had gemist: er stonden afgelopen weekend vermoedelijk niet één, maar twee terroristische aanslagen op homoseksuelen in de planning. Eén op een homonachtclub in Orlando Florida, en één op een Gay Pride mars in Los Angeles.

Zondag werd een twintig jarige man uit Indiana aangehouden in Santa Monica, met een drietal aanvalsgeweren in zijn bezit en meer dan zeven kilo aan explosieve chemicaliën in zijn kofferbak.

Zowel Omar Mateen als James Wesley Howell hadden een geschiedenis van geweld, worden door collega’s en vrienden omschreven als labiel, en waren zoals het er nu uitziet homo- of tenminste biseksuelen die hun eigen seksualiteit niet konden accepteren. Hun zelfhaat verklaart waarom beiden hun frustratie wilden botvieren op homo-evenementen.

Omar Mateen bezocht regelmatig homobars (waaronder Pulse, de club waar hij een bloedbad aanrichtte), gebruikte Grindr om in contact te komen met mannen, en zocht een romantische relatie met een jeugdvriend. Volgens zijn ex-vrouw schold zijn vader Mateen regelmatig uit voor homo.

Toch was de eerste reflex van de autoriteiten en media om te benadrukken dat Mateen in een telefoontje naar het alarmnummer 911 trouw had gezworen aan IS.

In werkelijkheid had Mateen in dat telefoontje trouw gezworen aan zowel Hezbollah als Al-Qaeda én IS (gezworen vijanden van elkaar) en zijn moordpartij aangekondigd als vergeldingsactie voor de Amerikaanse bombardementen in Irak en Syrië. Inmiddels kunnen we denk ik wel vaststellen dat dit een schaamlapje was.

Quote du jour | De naam van het beest

Als blanke Nederlanders iets doen en daarvoor worden geprezen, opgehemeld als vernieuwers, verfrissers, als erfgenamen van Spinoza enzovoort, terwijl etnische Nederlanders voor precies dezelfde vernieuwende, verfrissende spinozistische acties worden verketterd en uitgekotst, hoe heet dat dan?

Racisme, dat is de naam van het beest. Ik kan er niks anders van maken. […]

We zagen van de week twee treffende bewijzen. Het eerste is de zaak Jamal Nouhi, het Bredase PvdA-raadslid dat gisteren uit zijn fractie werd gezet vanwege zijn homofobe uitspraken. Wij van Frontaal Naakt hebben totaal geen medelijden met Nouhi, want homofobie, daar moeten we niks van hebben. […]

Maar de reacties op Nouhi waren gisteren wel ongekend fel, en dan vooral uit de hoek die wegloopt met websites als GeenStijl en The Post Online. Die horen we nou nooit als GeenStijl-hoofdredacteur Marck Burema een homo uitscheldt voor ‘smerige kutnicht‘, waarna zijn lezers even lekker losgaan over anale seks, smerige nichtenstreken en dat er dus wel degelijk iets mis is met homoseksuelen.

Foto: Victoria Pickering (cc)

Orlando

Wat de slachting in Orlando zo gruwelijk maakte, was niet alleen de schaal ervan – zelfs al was het een van de grootste individuele aanslagen die het westen de afgelopen decennia heeft gezien. Eén enkele schutter: 50 doden en 50 gewonden.

Waar Breivik het op socialistische jongeren had voorzien, de broers Tsarnaev op deelnemers en toeschouwers van de Boston Marathon, en in Parijs satirici, concertbezoekers en terrasgangers werden neergemaaid, was nu voor het eerst een groep het doelwit die al van oudsher en van vele kanten onder vuur ligt: lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.

Ja, het was een terroristische aanslag; ja, de dader riep dat hij dit uit naam van ISIS deed. Maar deze dader richtte zijn haat – meer nog: zijn machinegeweer – anders dan eerdere aanslagplegers heel specifiek op al wie niet netjes heteroseksueel was. Op lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.

Niemand die tot die groep behoort, is in zijn of haar persoonlijk leven gevrijwaard gebleven van angst, pesterijen, lastigvallerij of bedreigingen. Werkelijk iedereen die tot die groep behoort, schudt desgevraagd uit de losse mouw een akelige serie anekdotes van schrijnende discriminatie, gevaarlijke situaties, en confrontaties die nog maar net goed afliepen. Plus dat iedereen die tot die groep behoort, te veel verhalen kent van lotgenoten die op straat om niets in elkaar zijn getimmerd. Of nou ja, om niets – nee, zuiver omdat ze niet heteroseksueel zijn.

Volgende