Cameron maakt diners met geldschieters openbaar
, door
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rellen VK geen gevolg falend sociaal beleid
, door
“Falend sociaal beleid” is een veel te simplistische verklaring voor de rellen die Groot-Brittannië momenteel teisteren. Bezuinigingen op sociale voorzieningen en een hoge jeugdwerkloosheid hebben ongetwijfeld bijgedragen aan de extreme geweldsgolf, maar culturele verschijnselen hebben minstens zo’n belangrijke invloed.
Jarenlange blootstelling aan geweldsverheerlijking in films, videoclips en computerspelletjes; de als zeer dwingend ervaren druk om op de hipste sneakers te lopen en de meest fancy gadgets te hebben; de rebelse baldadigheid die nu eenmaal bij adolescenten hoort; de intensieve communicatie via sociale netwerken; een zucht naar aandacht en erkenning, ook al is die negatief en veroordelend van aard – het zijn allemaal dieper liggende oorzaken die bijdragen aan de voedingsbodem voor dit soort uitwassen. Ze zijn bovendien ‘geglobaliseerd’ en dus, helaas, allerminst uniek voor Engeland of de Parijse voorsteden en buitenwijken.
Natuurlijk kan een beter sociaal beleid ervoor zorgen dat de vlam minder snel in de pan slaat, maar het is naïef om te denken dat de overheid dit had kunnen voorkomen. Groepsdynamiek en vernielzucht laten zich nu eenmaal moeilijk voorspellen. En ook moeilijk corrigeren, tenzij je voorstander bent van een autoritaire politiestaat. We moeten met z’n allen ons hoofd (blijven) breken over manieren om dit te voorkomen, natuurlijk, maar laten we wel realistisch blijven en ons beseffen dat we sommige ontwikkelingen nu eenmaal moeilijk kunnen beïnvloeden of voorkomen, en dat de overheid, als onze collectieve vertegenwoordiging, daarop geen uitzondering vormt en allerminst almachtig is.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Waarom Groot Brittannië ook grondtroepen zal inzetten tegen Kadaffi
, door
Het brede front tegen Kadaffi vertoont scheuren. Om hun verlies te voorkomen, zal Groot Brittannië grondtroepen willen inzetten. Ze hebben geen keus.
De relatie tussen Libië en Groot Brittannië is lang en uiterst problematisch. Kadaffi sponsorde de Provisional IRA met geld en wapens, zijn geheim agenten joegen op Brits bodem in de jaren tachtig op Libiërs in exil en tijdens een demonstratie tegen de kolonel, op 17 april 1984, schoten Libische ‘diplomaten’ vanuit de ambassade (In Libische termen: Volkskwartier) de Britse agente Yvonne Fletcher dood. Sindsdien is, officieel dan, geen diplomatiek contact tussen beide landen. Het duurde tot 7 juli 1999 tot de diplomatieke banden werden hersteld.
En die ijzige relatie is De relatie bleef zeker na de vrijlating van Abdelbaset Ali al-Megrahi door de Schotse regering ijzig en is er niet veel beter op geworden. al-Megrahi is in 2001 veroordeeld vanwege zijn aandeel in de aanslag boven Lockerbie op een Pan Am-toestel waarbij in 1988 in totaal 270 doden vielen. Hij zou ongeneeslijk ziek zijn en snel sterven en mocht dat in Libië doen. Onlangs dook hij levend op bij een parade ter ere van Kadaffi. De man heeft een onverwoestbaar gestel.
De Britse erkenning van de Libische Rebellenraad als enig gezag in het land en deelname aan de NAVO-paraplu boven hun stellingen in een burgeroorlog tegen Kadaffi mag dan ook geen verrassing heten. Cameron c.s. hebben immers nog wat zure appels te schillen met de kolonel. Probleem is dat die erkenning er wat vroeg is gekomen. De recente moord op rebellenleider Abdel Fattah Younis door mede-rebellen duidt op sterke interne verdeeldheid. Uitblijvende, significante militaire successen tegen het Kadaffi-regime veroorzaakt barsten in het brede front tegen de weerbarstige dictator die, lijkt het, slechts hoeft te wachten op het gewelddadige uitbarsten van de onderlinge kinnesinne. Mogelijk geholpen door wat geheime prikacties achter de stellingen van de opstandelingen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Great, Britain!
, door
Dat Charles graag Camilla’s tampon wou zijn in 1989 weten we dankzij de oorlog tussen twee gehuwden, die afluisteraars inschakelden om ‘de ander’ uit te schakelen. Vandaag staat Groot Brittannië repper en repper in roer vanwege een ander soort afluisterpraktijk. Het meest gelezen Engelstalige vod ‘News Of The World‘, een van de speeltjes van Rupert Murdoch, heeft van minstens 4000 mensen hun privégesprekken afgeluisterd, enkel om informatie te verkrijgen. Totnogtoe hebben slechts 8 mensen de moed gehad om een proces aan te spannen, een paar hebben 1 miljoen geäccepteerd om er over te zwijgen. Sienna Miller is één van de acht, lees wat men vond in het notaboekje van een detecdief: “Notes found in Mulcaire’s notebook, which was seized in a police raid in 2006, included three of Miller’s mobile numbers and their related account numbers, pin numbers, the numbers she dialled to access her voicemail services and the passwords she used to discuss her accounts with her mobile phone provider.” Haar intieme leven stond tot in detail in de krant de dag erna. Afgrijselijk, je wil het niet meemaken, die paranoïa – maar het kan nog erger met de Vrije Markt: ook de telefoons van de intimi van een ontvoerd en vermoord kind werden afgeluisterd, en naar alle waarschijnlijkheid werden er berichten gewist, om te voorkomen dat de ouders hun hoop te snel zouden verliezen. Het zou slecht zijn voor de verkoopcijfers, zoals alles uiteraard slecht is voor de verkoopcijfers als je enkel kan denken in termen van ‘wat is slecht voor de verkoopcijfers’.
Het is dus dankzij de Guardian en hun niet-aflatende speurtocht, inclusief WOBen, dat dit aan het licht komt. Als het van Scotland Yard afhing, zou het namelijk netjes onder de stijve opperlip van de malle idee van Britishness zijn blijven zitten.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Een nieuw kiesstelsel voor een verstokt koninkrijk?
, door
Over twee weken gaat het Verenigd Koninkrijk naar de stembus voor een referendum. Over het kiesstelsel. De keus die de kiezer moet maken is of het huidige stelsel, waarbij per kiesdistrict de kandidaat met de meeste stemmen de zetel krijgt, veranderd moet worden in een stelsel waarbij de kiezer een eerste, tweede en derde voorkeur kan opgeven – zodat het niet zo kan zijn dat de grote meerderheid van de stemmen irrelevant is: in het huidige stelsel heeft men in het gemiddelde kiesdistrict aan 35-40% van de stemmen wel genoeg om de zetel binnen te halen – en staat dus de grote meerderheid van de kiezers buitenspel. Als jouw kandidaat in jouw kiesdistrict niet wint, is je stem irrelevant, en word je dus feitelijk niet vertegenwoordigd. Parlementariërs van jouw partij zijn verbonden aan andere kiesdistricten en laten zich in jouw district niet zien. In de huidige praktijk gaat dat totaal om een ruime meerderheid van de Britse kiezers. Met een tweede of derde voorkeur zal het aantal ‘onvertegenwoordigden’ aanzienlijk afnemen, en is het theoretisch vrijwel uitgesloten dat een kandidaat de verkiezing wint zonder meer dan 50% van de kiezers aan zich te binden. Het is nog lang geen representatief stelsel, zoals in Nederland, maar een duidelijke democratischer systeem dan het huidige. De kiezer mag straks ja of nee zeggen, en het referendum is bindend. Appeltje, eitje – zou je denken. Maar niets is minder waar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol