Domgezond

Soms kom je op internet dingen tegen waarbij je denkt dat je misschien maar iets anders voor de kost moet gaan doen. Zo werd ik vanmorgen gewezen op een filmpje waarin ene Deniz de prangende vraag van een doorsnee (?) consument beantwoordt: of brood met ham en kaas gezonder of ongezonder wordt na een verblijf in een tosti-ijzer. Ja, echt. Het filmpje is in elk geval leerzaam voor een eetschrijver die nog illusies koestert over de relatie die de modale tijdgenoot met voedsel onderhoudt. Ik laat u rustig even kijken en concluderen dat de enige hoop voor de culinaire toekomst van ons vaderland langskomt na anderhalve minuut. Deze man stelt na één misprijzende blik de juiste diagnose. Hulde en loftuitingen. Wat moet je hier nu mee?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

KSTn | CBG

Eerst maar even dit item van Brandpunt van twee maanden geleden over het College ter beoordeling van geneesmiddelen en haar onafhankelijkheid:

“Slikken of stikken” over CBG, Brandpunt 05 februari 2012 from Be Aware on Vimeo.


Kamervragen! Dit maal door Eeke van der Veen (PvdA). Maar het zijn vooral de antwoorden die interessant zijn. En die kwamen gisteren.
Leest u ze gerust eerst zelf even. Ik ga niet quoten.

Nee, ik wacht wel even.

De beantwoording is een klassiek voorbeeld van een formeel correct, geheel door ambtenaren verzorgd, nietszeggend politiek stuk.
Alles klopt, maar er wordt nergens echt ingegaan op de kern van de vraag gesteld in Brandpunt, is het echt mogelijk om al die onderzoeken goed te onderzoeken.
Duidelijker dan in deze twee antwoorden kan de minister het niet maken:
4
Deelt u de mening dat er nu sprake is van een situatie waarin alle geld, invloed en macht er op gericht zijn een nieuw geneesmiddel zo snel mogelijk op de markt toe te laten, terwijl de veiligheid van patiënten ondergeschikt wordt gemaakt?
4
Ik deel deze mening niet.

8
Bent u bereid de Kamer vóór 1 april een brief te sturen, waarin de knelpunten van het huidige systeem worden aangegeven en waarin de mogelijke verbeteringen ten aanzien van de beoordeling van geneesmiddelen uitgebreid worden aangegeven?
8
Ik zie geen aanleiding voor het sturen van een dergelijke brief.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

De marsmannetjes komen ons redden

Ze waren kennelijk nog niet “gezond” genoeg, de Marsen. Nadat de fabrikant nog geen anderhalf jaar geleden de hoeveelheid verzadigd vet in het energierijke hapje spectaculair verminderde, is het nu alweer tijd voor de volgende stap in het charme-offensief: begrenzing op slechts 250 calorieën. Nou, daar heb je wat aan. U zegt?

Ah, hoeveel calorieën er dan voorheen in een Mars zaten? Nee, inderdaad, dat zeggen ze er weer niet bij. Daar mogen we zelf achteraan.

Welnu, een Mars woog tot nu toe 51 gram. Bij 448 kcal per 100 g kwam dat dus tot nog toe op… eh… 228,5 calorieën per stuk.

Kijk, dat rekent dan weer géén van die nieuwsmedia die dit persbericht zo gretig overnamen u voor. Dat wordt overgelaten aan die enkele eetschrijver die niet genegen is zaken voor zoete koek te slikken en zélf even de zakjapanner trekt.
De algemeen directeur van de GGD, Laurent de Vries, was in elk geval uit het meer goedgelovige hout gesneden. Hij twitterde op 16 februari enthousiast “Mars stopt met suikerbommen. Dat is toevallig: ik heb vanmiddag een gesprek met Mars: zeer actueel!”.

Zeer actueel en zeer opmerkelijk. Dezelfde De Vries sprak er kort voordien schande van dat Minister Schippers op de thee ging bij de tabakslobby, maar als directeur van de GGD op bezoek bij een snoepfabrikant van wie je de fabeltjes kritiekloos slikt, dat kan natuurlijk best.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Priktax voor de bühne

Het is me van meer dan één kant gevraagd: ik was zeker wel blij dat de Franse regering had besloten een suikertax in te voeren? Ik ben immers een verklaard tegenstander van de invoering van een vettax en zeg altijd dat toegevoegde suikers vermoedelijk een veel belangrijker oorzaak zijn van overgewicht. Klopt allemaal. Waarom sta ik dan niet te juichen?

Om te beginnen moesten we door wat verwarring heen. De Telegraaf had het nieuws gisteren snel en had het over een belasting op suikerhoudende frisdrank. Al snel heette het op Twitter een “suikertax”, maar vanmorgen meldde Stephan Peters van het Voedingscentrum via dat medium dat ook light-drankjes onder de nieuwe heffing vielen. The Inquirer had het dan weer over een “soda tax”.

De redactie van De Telegraaf blijkt vroeger tijdens de Franse les het best te hebben opgelet, want France Soir meldt in zoveel woorden dat vruchtensappen zonder toegevoegde suikers, mineraalwater en frisdranken met kunstmatige zoetstoffen vooralsnog aan de heffing ontsnappen. Maar waar gaat het nou eigenlijk om?

Het gaat, zo blijkt uit de Franse media, om een maatregel in het kader van algemene bezuinigingsmaatregel–kortom, het gaat in de eerste plaats om het spekken van de staatskas. Met dat oogmerk wordt de BTW op suikerhoudende dranken, geconcentreerd vruchtensap en nectars op hetzelfde niveau als dat van wijn gebracht, waarmee 120 miljoen extra voor de sociale zekerheid kan worden binnengehaald. Als welkom neveneffect hoopt de Franse regering op een gunstig effect op het nationale overgewicht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

(geen) Nieuws

Jawel! Het laatste bastion van La Bakker, dieetgoeroe in ruste, wankelt. De eierkoek staat ter discussie. Niemand minder dan dieetgoeroe der Laatste Dagen Dr. Frank heeft het gezegd: de oliebol is gezonder dan de eierkoek. De Telegraaf vond het belangrijk genoeg om een artikel aan te wijden en heel Twitter gonsde ervan. Producenten van eierkoeken kunnen hun productie terugbrengen naar 20e-eeuwse niveaus. Leve de bol!

Ja, eetlezer, daar word ik nou wel eens moedeloos van. Niet omdat ik vind dat eierkoeken integendeel beter zijn dan oliebollen, wel omdat dieetgoeroes het kennelijk nog steeds niet kunnen laten de competitie tussen het ene en het andere voedingsmiddel op gang te trekken. Laat X staan en eet in plaats daarvan Y, want dat is beter (gezonder, dunmakender).

Kijk, ik kan nu wel weer gaan zeggen dat het allemaal onzin is. Dat het niet zo is dat één product gezond is en een ander ongezond. Dat het niet gaat om individuele voedingsmiddelen maar om het geheel van je dieet. Dat je vooral evenwichtig moet eten en vooral niet te veel steeds maar hetzelfde. En als ik dat doe, dan krijg ik weer de reacties over me heen. Of ik soms denk dat dat nieuw is. Of ik soms veronderstel dat mijn lezers dat allemaal niet allang weten.

Nee, dat is niet nieuw. En ja, ongetwijfeld weten de meesten van u dat allang. Maar daar staat tegenover dat ik me niet kan voorstellen dat Dr. Frank (van Berkum) dat niet weet. En dan toch weer datzelfde oude verhaal waarvan dieetgoeroes zich maar blijven bedienen: het verhaal van “wég met de oude afgod, hier is uw nieuwe”. In dit geval de oliebol. Zodat we straks weer een boom krijgen van oliebollenverkopen en hele volksstammen zich dáár weer aan gaan overeten, want het is immers zo gezond? En wat dan over een jaar of over twee jaar? De pepernoot? Het zou me niet verbazen.

Nee, het is niet nieuw en ja, we weten het allang. En toch gaat het met onze collectieve eetgewoonten niet meer goed komen zo lang allerlei deskundigen die beter weten of in elk geval zouden moeten weten zich te buiten blijven gaan aan het kweken van fobieën tegen het ene levenmiddel (of contingent levensmiddelen) en het verafgoden van het andere. Dan blijven we van slechte eetgewoonte naar nieuwe slechte eetgewoonte achter de muziek aan lopen.

Dieetgoeroes aller landen, kom tot inkeer. Hou hier nu eindelijk eens mee op. Ja, jullie ook, daar bij het Voedingscentrum. Allemaal. Nú!

Ik heb het overigens–en dat heb ik niet met Dr. Frank zo afgesproken en evenmin ben ik helderziend; het is gewoon weer die week van het jaar–vandaag in mijn wekelijkse column op trendtree.nl over oliebollen. Nee, ik vertel niet dat u zich er systematisch ongans aan moet gaan eten ten koste van uw eierkoeken. Ik vertel u wel hoe u de lekkerste maakt. Want even voor de duidelijkheid: lekkere oliebollen moet je vooral af en toe eten, bij voorkeur op oudejaarsavond. En de volgende dag dan weer wat anders. Da’s gezonder dan Da’s gezond.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende