Je kijkt er nauwelijks meer van op: weer een kamerlid van de PVV in opspraak. Deze keer is het Eric Lucassen, die door buren beschuldigd wordt van intimidatie en bedreiging. Het is natuurlijk mogelijk de beschuldigingen meteen uit te leggen als onderdeel van een linkse hetze tegen de PVV (het staat tenslotte in de media), maar het patroon begint zich zo onderhand wel erg op te dringen. Des te saillanter is het natuurlijk dat daags te voren Afshin Ellian, u kent hem wel, een vlammend stuk in de papieren NRC schreef waarin hij uitlegde dat de PVV niet fascistisch genoemd mocht worden, omdat Mussolini zich vanaf het begin gewelddadig opstelde, terwijl Geert Wilders nadrukkelijk alle geweld verwerpt. Daar heeft Ellian absoluut een punt. Ook nu met Lucassen belooft Wilders de zaak tot de bodem uit te zoeken. Aangezien de PVV geen democratische partij is en Wilders' wil dus wet, mag je zijn woorden dus als norm nemen voor de ideologie van de partij (even aannemend dat hij er niet zijn eigen soort taqiyya op nahoudt als het om geweld gaat). Toch zou Wilders zich eens kunnen afvragen waarom het juist zijn partij is die kennelijk agressieve lieden aantrekt. Het kan aan de zwakke partijstructuur liggen, waardoor meer rotte vissen door de mazen van het net glippen. Maar je kunt niet uitsluiten dat het Wilders' ideologie is, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op mensen die graag andere middelen dan argumenten inzetten bij het beslechten van onenigheid. Dan is de PVV misschien geen gewelddadige partij in origine, maar loopt ze wel het risico dat te worden als Wilders' onderdanen meer voor het zeggen krijgen. En dat werpt dan weer een ander licht op de door Wilders zo ongewenste democratisering van zijn partij, waar een van zijn kamerleden met losse handjes, Hero Brinkman, juist voorstander van is. Zonder de discipline die Wilders hen probeert op te leggen, loopt de PVV een reëel risico af te glijden in de richting die Ellian ontkent.
Irakezen organiseren sit-in tegen geweld
Aan de universiteit van Mosul protesteren hoogleraren en studenten tegen het geweld tegen christenstudenten. Ze willen pas weer terug naar de leslokalen als de christenen dat ook kunnen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In de steeds verder escalerende Mexicaanse drugsoorlog zijn journalisten meer dan alleen een slachtoffer geworden. De georganiseerde misdaad probeert de media steeds vaker naar haar hand te zetten. En niet alleen door verslaggevers het zwijgen op te leggen. Steeds vaker worden journalisten actief gedwongen boodschappen van de drugkartels door te geven.
Met 68 vermoorde journalisten sinds 2000 en nog eens 11 vermisten sinds 2003 is Mexico het gevaarlijkste land voor verslaggevers op het westelijk halfrond. Dit jaar zijn al elf verslaggevers door geweld gedood. Sinds president Felipe Calderón in 2006 besloot duizenden militairen tegen de georiganiseerde misdaad in te zetten, zijn meer dan 30.000 mensen in het drugsgeweld omgekomen. De meerderheid van de slachtoffers zijn drugscriminelen zelf, maar ook onschuldige burgers komen om. Journalisten vormen een kleine, maar opvallende groep slachtoffers.
Dat is op zich geen nieuws. Reporters worden in Mexico al jaren met grote regelmaat het slachtoffer van aanslagen, ontvoeringen en bedreigingen. In de context van de steeds verder escalerende drugsoorlog wordt die gevaarlijke situatie veelal toegeschreven aan de georganiseerde misdaad, maar ook corrupte autoriteiten vormen soms een bedreiging voor de pers. Het wordt nog eens verergerd door het gebrek aan bescherming van de pers. Hoewel Mexico een heel scala aan instituties heeft die op papier de pers zouden moeten beschermen, worden de moord- en verdwijningszaken in de praktijk nauwelijks onderzocht, laat staan opgelost.
Het intimideren van berggeiten werkt averechts. Dodelijk ongeluk met wandelaar mogelijk aanleiding voor herziening omstreden aanpak.
In de Verenigde Staten is het debat over de aanpak van berggeiten opgelaaid nadat in het Washington Olympic National Park een wandelaar werd aangevallen door een onverschokken bok, met fatale gevolgen. Deze berggeit volgde het gezelschap van het slachtoffer al een tijdje op hinderlijke wijze. Toen een van hen besloot de bok weg te jagen zodat de rest kon ‘ontsnappen’ viel het dier aan. De horens doorboorden het been van het slachtoffer dat uren later stierf in een reddingshelikopter. Het ongewoon agressieve gedrag van het dier wordt nu geweten aan een verkeerde aanpak die juist als doel had de berggeiten schuwer te maken voor mensen.
Jarenlang voerden de parkwachters van het Olympic National Park een intimidatiebeleid wat in de VS hazing wordt genoemd. Door zogenaamde bean bags op de dieren af te vuren zouden ze mensen gaan associëren met pijn en vervolgens mijden. Maar in plaats van dat de dieren het gewenste respect ontwikkelden zijn ze nu opdringer en agressiever dan ooit. Op de vraag aan ponyfokkend staatssecretaris Henk Bleker of een dergelijke rechtse aanpak van wilde dieren ook in Nederland plaatsvindt of gaat plaatsvinden (op bijvoorbeeld Schotse Hooglanders) kreeg de redactie geen antwoord. De website www.lnv.nl is net als www.vrom.nl al enkele dagen om onbekende reden onbereikbaar….
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Zelfverdediging is prima, maar knokploegen inzetten, dat lijkt me niet zo’n goed idee.” (DePers)
COC woordvoerder Philip Tijsma keurt de Amerikaanse Bashback beweging af als oplossing voor het homogerelateerd geweld. Deze roze Rambo’s treden op tegen homogeweld dat ook in de Verenigde Staten een groeiend probleem is. Uit het artikel in de DePers wordt echter niet duidelijk of Bashback ook écht daad bij woord voegt, of dat het blijft bij dreigend poseren met stokken en sloophamers? Wel stuurden de roze Rambo’s onlangs een lijkwagen met een kist naar een agent die een transseksueel zwaar mishandelde. Want ook in Amerika komt homogeweld niet zozeer van moslims maar eerder van blanke mannen met een verstoord seksueel zelfbeeld, zoals enkele reaguurders hier al haarfijn aantoonden.
Ooit was humanitaire hulp iets dat respect afdwong. Meer en meer echter zijn hulpverleners het doelwit van politieke afwegingen: ze zitten gevangen tussen westerlingen die hun werk zinloos en overbodig vinden, en strijdgroepen die in hen de handlanger van de vijand zien. Het zijn degenen die de hulp had nodig hebben, die daar onder lijden. De hulpverleners zelf bekopen het steeds vaker met hun leven. Mogelijke oplossingen leiden tot nieuwe paradoxen.
In het verleden was hulp verlenen aan mensen in nood een logisch uitvloeisel van onze humanitaire principes. We redden levens en boden noodruftigen elementaire basisvoorzieningen als voedsel, water, onderdak, medische zorg en bescherming.
Zoals John Holmes, ondersecretaris-generaal voor humanitaire zaken van de VN, het verwoordde:
?By definition, the people who are working trying to tackle humanitarian need are working in places which are often remote, usually difficult, and very often dangerous as well, because that’s where the conflicts are and that?s where the natural disasters happen.?
Die tijd van waardering lijkt echter achter ons te liggen.
De discussies over de hulpverlening aan de slachtoffers van de watersnoodramp in Pakistan zijn zeer illustratief: hulpverlening is zinloze verspilling van ons (belasting)geld, de directeurssalarissen zijn te hoog, hulpverleners selecteren op religieuze gronden, het geld komt terecht bij de corrupte elite, levens redden betekent de terroristen van de toekomst in leven houden, ja zelfs zou het geld worden doorgesluisd naar Al Qaida en de Taliban, die er vervolgens wapens mee kopen. Over de twintig miljoen mensen die getroffen zijn door deze gigantische natuurramp hebben we het nauwelijks nog.
Vandaag wederom een gastbijdrage van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online en Mijn Kind Online. Het stuk is ook op haar site te lezen.
Minister Hirsch Ballin werkt toe naar een totaal verbod op gewelddadige games. Wie de ministeriële brief goed leest, ziet een verborgen agenda.
Demissionair Minister Hirsch Ballin van Justitie waarschuwt nog één keer: als de verkoop van extreem gewelddadige games aan jonge kinderen niet voldoende teruggedrongen is aan het eind van dit jaar, dan komt er een algeheel verbod op deze games. Dus ook voor volwassenen. Dat schreef hij afgelopen week in een brief aan de Tweede Kamer.
Wat is er aan de hand?
De invoering van Pegi (de Kijkwijzer voor games) zou moeten voorkomen dat kinderen met games te maken krijgen die mogelijk schadelijk zijn. Aan kinderen mag dan ook niets worden getoond, verkocht, verhuurd of geleend als ze jonger zijn dan de leeftijd die Pegi of Kijkwijzer aangeeft voor dat product. Maar in 2008 constateerde minister Hirsch Ballin dat dit systeem niet goed werkt: in 86% van de gevallen kregen kinderen met gemak games mee waar ze te jong voor waren. Daarna is een campagne gestart om de industrie bewuster te maken van de regels op dit gebied, die een grond hebben in de wet. (Voor wie het wil natrekken, zie de Mediawet, artikel 4.1 en 4.2, en de Strafwet artikel 240a en 240b).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
