Guns don’t kill people, lack of social capital kills people.
, door
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Begint atheïsme een gevaarlijke cultus te worden?
, door
Terwijl veel atheïsten naar religie wijzen als een grote bron van ellende in de wereld, is er een groeiend aantal mensen dat begint in te zien dat ook atheïsme zelf fanatieke trekken begint te krijgen. Een verontrustend artikel van de Britse schrijver Bryan Appleyard in The New Statesman over de nieuwe God Wars lijkt dit vermoeden te bevestigen, constateert Taede Smedes.
Appleyard begint zijn artikel met de setting: een diner met twee atheïsten (John Gray en Alain de Botton) en twee agnosten (Nassim Nicholas Taleb en Appleyard zelf). Het gesprek begint gemoedelijk, maar na verloop van tijd komen er steeds meer ontboezemingen op tafel te liggen. Het blijkt dat behalve Taleb alle andere deelnemers aan het gesprek te maken hebben gehad met geweld door (mede-)atheïsten, hetzij verbaal, hetzij fysiek. Zo vertelt De Botton over doodsbedreigingen vanuit atheïstische hoek:
There have been threats of violence. De Botton has been told he will be beaten up and his guts taken out of him. One email simply said, “You have betrayed Atheism. Go over to the other side and die.”
De Botton finds it bewildering, the unexpected appearance in the culture of a tyrannical sect, content to whip up a mob mentality. “To say something along the lines of ‘I’m an atheist; I think religions are not all bad’ has become a dramatically peculiar thing to say and if you do say it on the internet you will get savage messages calling you a fascist, an idiot or a fool. This is a very odd moment in our culture. Why has this happened?”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Eins, zwei, polizei
, door
Edu Nandlal heeft op Kerstavond de vruchten mogen plukken van uw stemgedrag: de politie treedt tegenwoordig keihard op tegen half verlamde vliegrampoverlevenden die ‘s avonds een busje bij een woning parkeren om spullen in te laden.
Niemand had in het donker Nandlal herkend – het was een man met een licht getinte huidskleur en dan neemt de Utrechtse politie geen enkel risico meer. Eentje maar! Die kunnen ze makkelijk hebben. Eentje wel. Nou, dat heeft Nandlal geweten, hoe makkelijk dat is om een kerel met een dwarslaesie uit zijn auto te sleuren en over straat te trekken.
Ze hadden al snel door dat hij de dader niet was, zegt woordvoerder Jens nu. Desondanks moest hij toch even langs de dienstdoende arts die zijn werk bij de politie niet ziet als artsen- maar als beulswerk. Het soort arts dus wat nog wel eens in oudere films voorbij komt, meestal voorzien van veel te grote, matstalen instrumenten en een Duits of Russisch accent. Het soort arts dat niet in een politiebureau hoort te zitten, tenzij het in een cel is.
De woordvoerder zinspeelt er bovendien op dat Nandlal een kort lontje zou hebben gehad. Je wilt niet weten hoe kort mijn lontje zou zijn als ik alleen al zou zien dat agenten een gehandicapte zo zouden mishandelen. Dus Nandlal mag van mij op zo’n moment echt alles zeggen. Al wenst hij ze hartstikke dood. Veel meer kan de man ook niet doen tegen zo’n overmacht.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Griekse fascist valt linkse politici aan
, door
VERVAL – Een lid van de fascistische Gouden Dageraad doet wat ie denkt en valt twee linkse vrouwelijke politici aan. Dat is geen brievenbuspissen meer. Duiding en filmpje.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Helden en weirdo’s
, door
Vroeger was ik pacifist. Maar toen zij een slimmerik tegen me dat ik mooie luxe opvattingen had, maar dat je geen pacifist kunt zijn, wanneer je geen rechten hebt. Daar moest ik over nadenken. Is alle geweld in situaties van rechteloosheid gerechtvaardigd? Palestijnen tegen Israël? Hutu’s en Tutsi’s? Serviërs tegen moslims? Chaos in het hoofd. De grootste militaire activist is Amerika. Met ons trouwe bondgenootschap zijn wij toch mooi verbonden met “targeted killing”.
Een beetje pacifist voel ik me nog, vooral omdat ik het macho, triggerhappy type niet kan verdragen. Maar dat er soms geweld nodig is in de wereld werd wel steeds duidelijker. Misschien niet geweld om iets positiefs te bereiken, maar toch tenminste om waarden te verdedigen. In Ruanda lukte het niet totdat de strijdende partijen zelf orde schiepen, in Somalië lukt het niet, in het Midden Oosten lukt het ook nog niet. In Afghanistan?
Op Youtube zag ik onze oud bevelhebber Peter van Uhm, met een mooi betoog en een Dimaco in de hand. Met zijn verhaal was weinig verkeerd: een klassiek betoog over legitiem geweld, dat vooraf wordt gordgekeurd door een democratische regering. Hij was geinspireerd door zijn vader, die de binnenvallende Duitse soldaten niet kon raken met een aftands geweertje. Hij vertelde er niet bij dat de dag nadat hij bevelhebber van ons leger was geworden, zijn eigen zoon Dennis sneuvelde in Afghanistan. Hij had hem geinspireerd tot een militaire loopbaan. Dat hij hem niet noemde sneed door mijn ziel; maar de jonge vrouwelijke kapitein, die hem het geweer bracht was genoeg en dichter bij hem zelf hoefde zijn betoog ook niet.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gepast geweld? Politie Californië schiet gewelddadige persoon zes maal in de borst | Gepaste reactie? Filmende toeschouwers gniffelenHoogleraar n.a.v. Luik: meer risicoprofileren
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.