De gemeente moet hier geld besparen om ’t daar te kunnen uitgeven, en kampend met zowel een coronacrisis als met instortende kademuren en brakke bruggen zijn prioriteiten nodig. Allemaal begrijpelijk. Vandaar dat ik liever constructief meedenk dan te boos te worden na het lezen van de plannen om te bezuinigen op het aanvullend openbaar vervoer (AOV) in de stad. Voor de gezonde lezer: het AOV is bedoeld voor ouderen (75-plussers) en voor mensen met een fysieke beperking. Wie zoals ik een Canta heeft, valt daar niet onder: met die Canta kan ik goeddeels mijn eigen vervoer regelen. Deze bezuiniging gaat ook niet over rolstoeltaxi’s, daar is weer een iets andere regeling voor. Wie onder de 75 is, heeft een speciaal pasje (plus bijbehorende keuring) nodig om er een beroep op te mogen doen. Het AOV komt neer op taxi-achtig vervoer voor de prijs van een ov-ritje. Wie hulp nodig heeft bij het in- en uitstappen, moet zelf iemand meenemen en ook voor hem of haar betalen. Ritjes zijn maximaal 25 km, maar de meeste mensen reizen kortere trajecten. Ze gaan naar de markt, naar familie in een andere wijk, en doen dat vaak maar eens per week.
In 2006 ondertekende Nederland het VN verdrag inzake rechten van mensen met een handicap. In januari passeerde het nipt de Tweede Kamer. Vanmiddag gaat het door de Eerste Kamer. Hetgeen niet betekent dat er in de tussentijd niks gebeurd is voor gehandicapten.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
COLUMN - Gehandicapten in een pretpark zijn niet voor iedereen een pretje.
Ik had ooit een collega die gek was op achtbanen. Zelf noemde ze het ‘een verslaving’, maar dat was onkunde. Een verslaving, dat is onrustig met je benen wiebelen als je niet op tijd je dosis krijgt. Trillende handen. Zweetaanvallen. Hartkloppingen. Midden in de nacht inbreken bij een oud vrouwtje, haar spaargeld onder haar matras vandaan plukken, indien ze wakker wordt zo hard mogelijk uithalen, missen, wankelen, onderuit gaan en in de houdgreep van een tachtigjarig besje wachten tot de politie komt.
Mijn collega was niet verslaafd, maar achtbanen gaven haar wel ‘een kick’. Dat komt door een fout van het menselijk lichaam. De kans dat de autorit naar De Efteling verkeerd afloopt is vele malen groter dan de kans dat de Python crasht, maar zo voelt het niet. Dat is maar goed ook, anders zou iedereen gillend en met zijn ogen dicht achter het stuur kruipen. Niemand zou De Efteling levend bereiken.
Toen ik als tienjarige in De Efteling was, had ik vooral oog voor de prullenbakken die ‘papier hier’ en ‘dank u wel’ zeiden als je er afval in gooide. Er waren meer kinderen die dat gaaf vonden. In de hele omtrek was geen zwerfvuil meer te bekennen. We plukten daarom alle struiken kaal, want met verse blaadjes werkte het ook.
DATA - 
De NS heeft vorig jaar 100.677 keer een helpende hand toegestoken aan mensen in een rolstoel en blinden. Dit is een stijging van 9 procent ten opzichte van 2010. Gehandicapten reisden in 2011 ongeveer 41.000 met de trein. Ten opzichte van 2010 is dit een stijging van 5 procent. Aan elke reis komt minstens twee keer, maar regelmatig vier keer, assistentie te pas. Gehandicapte reizigers worden namelijk geholpen met zowel in- en uitstappen als overstappen.
,,We hebben heel veel vaste klanten die gebruik van assistentieverlening maken om bijvoorbeeld naar hun werk te reizen”, zegt een woordvoerder van de NS. ,,Zo zijn er diverse ambtenaren in Den Haag die met hun rolstoel vanuit diverse delen van Nederland naar Den Haag reizen.” Den Haag Centraal is vooral een uitstapstation. Van de grote stations in Nederland wordt hier het minste overgestapt door gehandicapten, in 2011 slechts 107 keer. Dit blijkt uit cijfers die de NS aan het ANP en Sargasso.nl verstrekte.
Op station Utrecht Centraal wordt verreweg het meest gebruik gemaakt van de assistentie. In 2011 heeft de NS hier 8.714 keer hulp verleend. Het aantal overstappers ligt er in tegenstelling tot Den Haag hoog. Op de andere grote stations wordt een stuk minder gebruik gemaakt van assistentie. Op Amsterdam Centaal zijn NS-ers in 2011 4.866 keer in actie gekomen om gehandicapten te helpen, op station ’s Hertogenbosch 3.751 keer en in Eindhoven 3.429 keer.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bijdrage van Karin Spaink. Overgenomen van haar site. Eerder verschenen bij het Parool.
Het kabinet wil de bijstand, de Wajong en de sociale werkplaatsen bijeenvegen, met als uitgangspunt dat arbeidsgehandicapten zoveel mogelijk op de reguliere arbeidsmarkt aan de slag moeten. Tegelijkertijd wordt alle hulp aan arbeidsgehandicapten bij het zoeken naar een baan, of ondersteuning teneinde hun werk te kunnen houden, radicaal wegbezuinigd: in totaal moet met de nieuwe regeling met twee miljard euro minder worden uitgevoerd.
Zulk beleid gaat ervan uit dat arbeidsgehandicapten niet genoeg hun best doen. Wanneer we ze financieel nu maar voldoende ‘prikkelen’, komt alles goed: we maken thuis blijven zitten gewoon minder aantrekkelijk. De markt zal vervolgens automatisch haar nobele ding doen: door de vergrijzing stijgt de behoefte aan arbeidskrachten in de komende jaren, et voilà: ineens plaats zat voor al die gepast geprikkelde gehandicapten!
Wat het kabinet vergeet, is dat alle werkgevers meer willen produceren met minder mensen. Overal stijgt de werkdruk: ook gezonde mensen hebben daar flink last van. Hoe mensen met een arbeidshandicap zich moeten verhouden tot die toenemende werkdruk? Uh… daarover heeft het kabinet niet nagedacht.
De suggestie is voorts dat mensen met makke liefst op hun luie reet zitten. Dat gaat volkomen voorbij aan de moeite die duizenden gehandicapten zich getroosten om een opleiding te volgen en daarna werk te vinden. Maar ze krijgen afwijzing na afwijzing. Er is haast geen baas te bekennen die ze hebben wil.
Dit stuk is geschreven door Brenda Frederiks, universitair docent/senior onderzoeker VUMC, afdeling sociale geneeskunde. Het stuk is ook te lezen op Sociale Vraagstukken.
Nog te vaak worden mensen met een verstandelijke beperkinig in hun vrijheid beperkt en wordt er onvoldoende gekeken naar het perspectief van de cliënt. De afgelopen twee weken werd heel Nederland geconfronteerd met Brandon. De vele krantenartikelen die naar aanleiding van deze casus zijn verschenen vertonen een enorme diversiteit aan meningen. Er is heel veel kritiek, maar zeer opvallend is dat er ook critici zijn die onderschrijven dat er sprake is van verantwoorde zorg.
De instelling heeft zich immers keurig gehouden aan de bestaande normen, die zijn vastgelegd in de Wet Bijzondere opnemingen psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz). In deze wet is nader omschreven hoe een instelling met vrijheidsbeperkende maatregelen moet omgaan. Men geeft bijvoorbeeld aan dat Brandon volgens de wet onvrijwillig is opgenomen via een Rechterlijke Machtiging (RM), en dat zou grond zijn voor hoe hij is behandeld. Maar een RM regelt alleen de externe rechtspositie (onder de Wet Bopz) van een cliënt. De rechter doet geen uitspraken over de vrijheidsbeperkende maatregelen die intern worden toegepast. Een RM biedt dan ook geen vrijbrief voor vrijheidsbeperking, want daarvoor is het gevaarscriterium doorslaggevend. Dat wil zeggen dat men intern telkens opnieuw moet beoordelen of een cliënt een gevaar vormt voor zichzelf of anderen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.