Verhalen uit de Gaza-strook

Na een week in de Gaza-strook te hebben doorgebracht, komt Jonathan Huseman tot een pijnlijke conclusie. Bij de Erez-toegang tot de Gaza-strook heerst de lome rust van een spaghettiwestern. Nu de zon is doorgebroken wordt het snel warm. Vogels kwetteren hun hoge tonen. Buiten klinken de lage stemmen van wachtende, Arabisch sprekende taxichauffeurs. Binnen, in het met wachttorens omgeven gebouw waarin Israëlisch veiligheidspersoneel de toegang tot Gaza regelt, weerkaatst elk geluidje van de stenen vloer. De hal kleurt grijs en lichtblauw van het staal, de pijpen, leidingen, geblindeerde kantoorruimtes en camera’s. De officiële benaming is ‘Erez-terminal’ en zo ziet de hal er ook uit, als een vertrekhal op een vliegveld, met veel balies, waarvan slechts één in gebruik is. 'Wat kom je doen? Wat is de naam van je vader? Wat is de naam van je vaders vader?' De beambte doet haar werk. Als de vragen naar tevredenheid zijn beantwoord en het paspoort is gestempeld, zegt ze: 'Have a nice experience.'

Foto: michael loadenthal (cc)

Gaza lijdt onder Egyptische acties tegen tunnels

OPINIE - De Palestijnen in Gaza hebben op dit moment zwaar te lijden als gevolg van de onrust in de Sinai en de actie die de Egyptische militairen hebben ondernomen om een einde te maken aan de lucratieve smokkelroute vanuit plaatsen als El-Arish en het Egyptische gedeelte van Rafah door de tunnels naar de Gaza-strook. Al sinds juni heeft de versterkte Egyptische militaire aanwezigheid in de Sinai en hun actie om de tunnels aan te pakken de handel sterk verminderd.

Voor het Egyptische leger zijn actie begon werd geschat dat er ongeveer 1000 tunnels waren die werk verschaften aan zo’n 7000 mensen.  Nu wordt gezegd dat zo’n 80% van de tunnels is opgeblazen, gebulldozerd of anderszins vernield.

De gevolgen zijn ernstig. Omdat de regering van Hamas tol hief op de goederen die door de tunnels binnenkwamen zorgden zij voor een belangrijk deel van de overheidsinkomsten.De regering klaagde, bij monde van minister van Economische Zaken Alaa al-Rafati intussen inkomsten dat zij 225 miljoen dollar aan inkomsten is misgelopen.

De tunnels waren de ‘life support;’ voor de economie in Gaza die al sinds 2007 volstrekt op een minimum rantsoen is gezet door de Israëlische blokkade van de Strook. Ziekenhuizen waarschuwden dat hun noodvoorraden brandstof voor de aggregaten met 20% zijn gedaald, de elekriciteitscentrale draait op een kwart van zijn capaciteit en de drinkwatervoorziening werkt niet 24 uur per dag. Voor de benzinepompen groeien de rijen wachtenden. De bouw is nagenoeg tot stilstand gekomen omdat er bijna geen cement, staal of grind door de tunnels komt. (Israël laat alleen cement door voor de bouw van internationale organisaties als de VN). En weliswaar is volgens de mensenrechtenorganisatie Gisha de handel door de overgebleven tunnels de laatste dagen weer wat aangetrokken, maar intussen is de prijs van een ton cement  gestegen van 380 naar 550 shekel (van 95 naar 134 euro).  De prijzen van brandstof stegen eveneens. Benzine uit Egypte kost normaal ongeveer de helft van de prijs die Israël rekent, maar intussen is de prijs omhoog gegaan van 3.2 naar 3,5 shekel per liter (van 80 cent tot bijna 1 euro). De prijzen van schoonmaakmiddelen, chocola en Egyptische melkproducten gingen ook fors omhoog. De prijs van drie kilo suiker steeg van 10 naar 15 shekel (van 2 euro naar plm. 2,80 euro). De prijsstijgingen en tekorten aan (bouw) materialen zorgden voor massale ontslagen. Intussen zijn door het instorten van met name de bouw  zo’n 20.000 werkers hun baan kwijtgeraakt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Printscreen CIDI antisemitisme test

Test: antisemiet of niet?

COLUMN - Het CIDI heeft een online test om te kijken of iemand antisemiet is.

Ik kreeg een tip: ons aller CIDI (u weet wel, het Centrum Informatie en Documentatie Israel) heeft op zijn site een testje om te weten te komen of iets wat je kwetsend vond ook werkelijk antisemitisch was. Heel handig natuurlijk in deze tijd waarin het antisemitisme nog steeds een groot maatschappelijk probleem blijkt te zijn. Nou ja, volgens sommigen dan. Het is wel een beetje een curieus testje, want kennelijk ben je alleen antisemiet als je beantwoordt aan de criteria van de strafwet. Je moet beledigend zijn voor de hele bevolkingsgroep, anders telt het niet. Blijkbaar mag je iemand wel voor ‘vuile kankerjood’ uitschelden of roepen  dat ‘ze vergeten zijn jou te  vergassen’. Dat slaat niet namelijk niet op alle Joden en dan is het dus kennelijk niet antisemitisch. Kijk maar wat het CIDI zegt:

 Niet elke nare uitspraak is antisemitisch. Soms voel je je door een uiting beledigd of gekwetst, maar als niet de hele groep (Joden) wordt beledigd, of als er niet iets werkelijk beledigends wordt gezegd over de hele groep, is het niet antisemitisch. Soms is het onderscheid moeilijk te maken.

Foto: Talk Radio News Service (cc)

Waarom Israëlische politici geen vrede willen

OPINIE - Angst voor het electoraat weerhoudt Israëlitische politici ervan te kiezen voor een duurzame oplossing van het conflict.

De situatie in het bezette Palestina lijkt tamelijk uitzichtloos. Er zijn de laatste jaren weliswaar een aantal langere rustige periodes geweest, maar vroeg op laat volgt er een weer periode van bomaanslagen en vergeldingsacties. Volgens mij gaat dat nog wel een aantal decennia duren. Waarom? Omdat de huidige patstelling voor elke Israëlische politicus de best haalbare toestand is.

Die conclusie begint met vast stellen wat voor de internationale gemeenschap aanvaardbare definitieve oplossingen zijn. Dat is 1) een Palestijnse staat bestaand uit de Gazastrook en in ieder geval het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad of Jeruzalem onder neutrale, internationale controle of 2) opname in Israël van de bezette gebieden met volledige Israëlische burgerschapsrechten voor de daar wonende Palestijnen, inclusief erkenning van Arabisch als officiële landstaal. Die laatste oplossing levert uiteraard een gedrocht van een land op, een tweede Bosnië-Herzegovina, maar het voordeel is dat het niet kan stuk lopen op Jeruzalem (bedenk ook dat de enige reden dat België nog bestaat de status van Brussel is) en dat de kolonisten kunnen blijven zitten waar ze zitten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: uhuru1701 (cc)

Onoprecht volk

COLUMN - Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië. Maar zulk schijnheilig schorem als de Vrienden van Israel ben ik hier nog niet tegengekomen.

Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië – het zal de lezer van deze pagina’s niet ontgaan zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld de burgemeester van Rome, eigenhandig over de schouders van de camerati opgeklommen van fascistisch straathondje tot burgervader van de hoofdstad. En ja, als burgemeester van de Eeuwige Stad kom je nog eens ergens.

Dat zag u goed. Dat was de politieke erfgenaam van Benito Joden-behoren-niet-tot-het-Italiaanse-ras Mussolini met een keppeltje op in het belangrijkste monument ter nagedachtenis van de Holocaust – het Yad Vashem in Jeruzalem. Ik heb er Leon de Winter niet over gehoord. Ik heb er Ronny Naftaniël niet over gehoord. Ik heb er de Italiaanse Joden niet over gehoord. En als morgen de voltallige Kamerfractie van de Gouden Dageraad in het gelid achter hun Führer het Holocaustmuseum in marcheert om een krans te leggen, dan zal het weer stil zijn.

Dat zijn de Vrienden van Israël. Als je je zorgen uit over de burgerbevolking van Gaza, dan ben jij de antisemiet. Maar als je je armband met het Keltisch kruis verruilt voor een keppeltje om krokodillentranen te huilen bij het monument voor de slachtoffers van jouw Duce en zijn trawanten, dan ben je welkom.

Leon de Winter pleit voor geboortebeperking in Gaza

Want:

Wanneer in een samenleving kinderen niet dood van de honger gaan, maar te weinig mogelijkheden hebben om zich te ontwikkelen en een respectabele plek in de samenleving te veroveren, en er en bevolkingsexplosie plaatsvindt, leidt dit alles tot onderling geweld (burgeroorlog, bendeoorlogen) of tot geweld dat zich naar buiten richt (oorlogen).

Dat is natuurlijk ook een manier om het te bekijken: de Palestijnen hebben niet te weinig land, er zijn gewoon te veel mensen!

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende